Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Μια μουσική τόσο παλιά αλλά και τόσο καινούργια. Και κατά έναν τρόπο... λαϊκή. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Από τότε που φτιάχτηκε το πρώτο έργο Τέχνης γεννήθηκε και η κριτική. Και μετά η κριτική της κριτικής. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Εύλογο (αν και προβοκατόρικο) θα ήταν το ερώτημα γιατί να ακούσει κανείς έναν δίσκο στον οποίο "δεν υπάρχει τίποτα φωτεινό ή ευχάριστο" όπως γράφει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς. Η μουσική έχει (και) ομοιοπαθητική δράση, θα ήταν ίσως μια απάντηση από τις πολλές.
Τζαζ με με free νεοϋορκέζικες ρίζες και σύγχρονο βλέμμα. Παρά δε τον τίτλο του, ο δίσκος δεν περιέχει πολλές λέξεις (όπως και η κριτική παρουσίαση του Αναστάσιου Μπαμπατζιά)
Δύο περσόνες, δύο τέχνες, ένας άνθρωπος... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Μια πενταπλή συλλογή η οποία περιέχει όλα τα ηλεκροακουστικά... σουξέ του συνθέτη. Ακούγεται ανοίκειος ο όρος; Όπως και η μουσική του... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Ζωντανοί και εκλιπόντες, άπαντες παρόντες δια της μουσικής τους, εν προκειμένω της πολύτροπης και πολύμορφης τζαζ. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Δύο δίσκοι που τους ενώνει η λαϊκότητα και το συναίσθημα και ουχί (μόνο) μια κάποια φολκ ταμπέλα. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Δίσκος ο οποίος έρχεται και με... οδηγίες χρήσεως. 'Ακούστε τον όπως ηχογραφήθηκε, αργά τη νύχτα, με κλειστά τα μάτια, και φτιάξτε την δική σας ταινία'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Είναι η απάντηση; Είναι το ερώτημα; Παρηγοριά; Επικοινωνία; Δύσκολοι οι καιροί... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά.
Η προσωπική πινελιά (κυριολεκτική ή μη) και η έμμονη αναζήτηση του 'νέου' στην Τέχνη θεωρείται ένα υπέρτατο κι απόλυτο ζητούμενο στις μέρες μας. Μήπως όμως κυνηγάμε χίμαιρες; Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Μαριγώ πιθανότατα δεν υπήρχε στο κοινό για ν' ακούσει τον Μπάμπη Παπαδόπουλο να παίζει φίνα ηλεκτρική κιθάρα, ήταν όμως εκεί ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Εν αρχή ην ο λόγος, το λέει και η Βίβλος μπροστά-μπροστά. Μετά όμως ήρθε και η μουσική. Και κάτι νέο γεννήθηκε. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
O Αναστάσιος Μπαμπατζιάς βουτάει στην αχανή δισκογραφία του ανθρώπου που 'έπαιζε κιθάρα μέχρι το τέλος, σαν να μην υπάρχει τέλος'
Ξεχασμένα (υπο)κεφάλαια από την ιστορία του ελληνικού underground (επανα)διεκδικούν τη θέση τους. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
"Το στοίχημα της techno-ποίησης του ιμπρεσσιονισμού κερδίζεται με χρυσό μετάλλιο ". Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
'Όρα' μπορεί να σήμαινε κάποτε ‘βλέπε’, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει περισσότερο το «άκου». Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Σελίδες | Σελίδες
|
