Και όμως, δίπλα στα μπουζούκια, τις τζαζ τρομπέτες και τα μάμπο τα μπραζιλέρο είχαν παρεισφρύσει και οι ήχοι-προάγγελοι ενός νέου θαυμαστού κόσμου. Του Αντώνη Ξαγά
Μπορεί η πόλη να μην βρίσκεται ψηλά στην λίστα των δημοφιλών ταξιδιωτικών προορισμών, στην μουσική όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μια συλλογή που το αποδεικνύει, επιμελημένη από τον Αντώνη Ξαγά.
Ο άνθρωπος που όσο κανείς άλλος καθόρισε την μουσικοκριτική στην χώρα, σε μια συνέντευξη - συνομιλία με τον Αντώνη Ξαγά. Εφ’ όλης της ύλης και μουσικής, σε χρόνο παρελθόντα, ενεστώτα αλλά και μέλλοντα.
Προβληματισμοί για τον τρόπο γραφής της Ιστορίας και τις σύγχρονες ταυτοτικές διαμάχες μέσα από την σπάνια περίπτωση μιας δημιουργού η οποία διεκδικεί εκ νέου μια θέση στην αφήγηση της ηλεκτρονικής μουσικής. Του Αντώνη Ξαγά
Μια σαλονικιώτικη ημέρα του '89, ένα πιάνο, μια ηχογράφηση, μια ξεχασμένη κασέτα. Και μια ιστορία αναζήτησης και απροσδόκητης ανεύρεσης 30 χρόνια αργότερα. Του Αντώνη Ξαγά
Από μία άποψη είναι και αυτό ένα είδος στρατευμένης τέχνης. Οι πιστοί μπορεί να την απολαύσουν παραπάνω, αλλά και οι άπιστοι δεν αποκλείονται... Του Αντώνη Ξαγά
Μουσική παραγωγή υπήρχε την χρονιά του 1821. Μουσικοκριτική όμως; Ένα... χειρόγραφο-ανακάλυψη του Αντώνη Ξαγά το οποίο φιλοδοξεί να ξαναγράψει (ή να παραχαράξει;) την ιστορία
Ηγεμόνες και εξουσιαστές με καλλιτεχνικά (και δη μουσικά) ενδιαφέροντα υπήρξαν ουκ ολίγοι. Πόσοι όμως αποπειράθηκαν να τα ασκήσουν οι ίδιοι; Του Αντώνη Ξαγά
Οι μέρες οργής της πραγματικής ζωής δίνουν ατελείωτο καύσιμο για εκτόνωση δημιουργικής έκφρασης. Το πανκ εδώ είναι το μέσο (αλλά και το μήνυμα). Μαζί με μια ετεροχρονισμένη δικαίωση... Του Αντώνη Ξαγά
