Άρης Καραμπεάζης
Email:
Ελληνικό και αγγλόφωνο και indie; Ξέρω πολλούς που θα στράβωναν πριν καν ακούσουν. Δικαίως ή αδίκως όμως; Του Άρη Καραμπεάζη
Ο Άρης Καραμπεάζης βάζει στην άκρη κουρασμένες ακροάσεις, στερεότυπες ενοχές, προκαταλήψεις και τις βαριές σκιές του "έντεχνου" και ακούει εις τη νιοστή επανάληψη...
John Maus, Μαρία Φλέδου, Άρης Καραμπεάζης. Ένας βρισκόταν πάνω στην σκηνή, μία στην πλατεία και στην ...βρεγμένη ανταπόκριση και ένας στο σχόλιο.
Έξι χρόνια μετά και με κοτζάμ διδακτορικό πλέον, ο νέος του δίσκος δεν μπορεί παρά να διχάσει. Μαρία Φλέδου και Άρης Καραμπεάζης πιάνουν τα απέναντι ταμπούρια και επιχειρηματολογούν.
Άντε και του χρόνου να 'μαστε όλοι καλά. Του Άρη Καραμπεάζη
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να προφέρεις το όνομά τους, αξίζει να τους ακούσεις. Tου Άρη Καραμπεάζη
Είχαμε το AOR, το ανώδυνο δηλαδή ροκ για ενήλικες με φαντασιώσεις της εφηβικής τους ορμής, τώρα μοιάζει να αποκτήσαμε και την αντίστοιχη electronica. Του Άρη Καραμπεάζη
Τα λάιβ είναι οι θρησκευτικές λειτουργίες του μικρόκοσμου μας. Ενίοτε όμως μπορεί να συνταράξουν και να αναθεωρήσουν τις βεβαιότητες των πιστών. Του Άρη Καραμπεάζη
Ένα επίτευγμα της σύγχρονης ροκ ηχητικής ...μηχανικής κατάλληλο (λένε) και για οδήγηση. Εγώ πάντως -ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν οδηγώ... Του Άρη Καραμπεάζη
"Εξωγήινος σαξοφωνίστας, ένας ψυχάκιας drummer , ένας αντι-ήρωας κιθαρίστας με διαταραγμένη σκέψη". Πως να ακούγεται άραγε το αποτέλεσμα; Είναι τζαζ ή μήπως .....; Ο Άρης Καραμπεάζης θέτει τα ερωτήματα και απαντά.
Σιγά-σιγά κάποιοι δίσκοι παίρνουν τη θέση που άξιζαν στην ιστορία. Έστω και 30+ χρόνια μετά. Για έναν τέτοιο γράφει ο Άρης Καραμπεάζης
Τεράστιος μουσικός αλλά... που 'σαι Καμάσι; Ο Άρης Καραμπεάζης μας αναλύει το "αλλά".
Άρκεσαν 3 μόνο κυκλοφορίες για να ωθήσουν τον Άρη Καραμπεάζη να γράψει 2029 λέξεις για αυτό το λέιμπελ. Κάτι το ιδιαίτερο πρέπει να υπάρχει εδώ...
Κάτι παραπάνω από ένα ακόμη κείμενο "πως πέρασα στο Πριμαβέρα" και "θυμάσαι τότε που..." Του Άρη Καραμπεάζη
Την ώρα που ο Άρης Καραμπεάζης βλέπει τον Gahan σαν Elvis στην παρακμή του και αναρωτιέται αν έχουμε όντως γίνει αυτό που κάποτε χλευάζαμε...
Οι καιροί το 1995 δεν τους χωρούσαν, η μουσική τους δεν ήταν του "σήμερα και του τώρα". Το 2017 όμως, είναι σαν να επιστρέφουν στην πραγματική τους εποχή. Του Άρη Καραμπεάζη
Eπεφύλαξαν μια δοξαριά για κάθε, στενάχωρη ή μη, καρδιά. Μέχρι την επόμενη φορά (που κάτι μου λέει ότι δεν θ' αργήσει). Του Άρη Καραμπεάζη
Σαν να κοιτάζεις παλιά φωτογραφία αγαπημένου προσώπου... Ο Άρης Καραμπεάζης επιστρέφει στον πρώτο δίσκο ενός συγκροτήματος που το αισθανόμαστε τόσο δικό μας.
Σελίδες | Σελίδες
|
