Είναι φορές πραγματική πρόκληση να μπουν οι επιλογές της καθιερωμένης στήλης του MiC σε μια κάποια νοηματικώς-ηχητικώς συναφή σειρά. Ίσως και να μη χρειάζεται κιόλας...
Μήπως κι ο τίτλος "Eurovision is our playground" θα ήταν πιο κατάλληλος κι ενδεικτικός; Αφού καταλάγιασε ο αχός, ένα μικρό αφιέρωμα του MiC που πιάνει το θέμα από διάφορες πλευρές (άραγε υπάρχει πλέον θέμα που δεν θα 'διχάσει';)
Αφού εν γένει στις Αγγλίδες διδασκάλισσες οφείλουμε το... indie ζην και ακούειν, η διπλή εκπροσώπηση στην 'κασέτα΄ του μήνα αυτού δικαιολογείται. Δεν μένει όμως μόνο εκεί...
‘Φινετσάτες γκρούβες’, ‘μεθυστικά riffs’, ‘κοφτερές μελωδίες’ (και ακόμη κοφτερότερες κιθάρες), ποικιλόμορφες ρυθμολογίες, και άλλα πολλά, νέα και λίγο παλαιότερα, ‘πολύ αιχμηρά, κρυστάλλινα και αεριωθούμενα’.
Νέα χρονιά, νέοι δίσκοι, νέα και παλιά (αλλά και πολύ παλιά) ονόματα. Αλλά και ανοιχτοί "λογαριασμοί' με την περασμένη χρονιά. Στην μουσική αυτή δεν κλείνουν ποτέ...
