4 + 3 + 3 = 10

Ταινίες

1. There will be blood (2007)

Θεωρώ εξαιρετικές τις ταινίες του Paul Thomas Anderson, το ‘’There will be blood’’ όμως, ήταν αυτή που με συγκλόνισε. Ωμή και ανεπιτήδευτη με φοβερή ερμηνεία από τον Daniel Day-Lewis και καταπληκτική μουσική επένδυση από τον Jonny Greenwood των Radiohead.

2. Her (2013)

Θυμάμαι ότι βγήκα από τον κινηματογράφο με ένα κόμπο στον λαιμό. Σκεφτόμουν την ταινία για αρκετές μέρες. Έπεφτα στο κρεβάτι και ξανάφερνα στο μυαλό μου διάφορες σκηνές. Πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση από τον Spike Jonze, μοναδικός Joaquin Phoenix και πρωτότυπη μουσική από τους Arcade Fire, την οποία έχω αποθηκεύσει στον υπολογιστή μου και επιστρέφω συχνά σε αυτή.

3. 2001: A Space Odyssey (1968)

Τα πολλά λόγια είναι περιττά, τόσο για τον Kubrick, όσο και για την ταινία, που αποτελεί σταθμό στα χρονικά του κινηματογράφου. Την είδα το καλοκαίρι του 2014, νομίζω αφού είχαμε ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του πρώτου album και είχα φύγει στη Χαλκιδική για κάποιες μέρες. Επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη θεματολογία και την οπτική του ‘’Επιστρέφω στη Γη’’ και νομίζω ότι είναι εμφανές στο ομώνυμο κομμάτι αλλά και στο ‘’28.000’’.

4. Mulholland Dr. (2001)

H πρώτη ταινία, μέσω της οποίας ήρθα σε επαφή με τον κόσμο του Lynch. Υπάρχουν φορές που νομίζεις ότι ο τύπος κάνει επίδειξη. Στην τελευταία σεζόν του Twin Peaks ένιωσα ότι υπόκειμαι σε εθελοντικά βασανιστήρια. Η αλήθεια είναι όμως, ότι αυτή η ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέσω των τεχνικών του και της εσκεμμένης ασάφειας είναι ασύλληπτη και αν καμιά φορά λειτουργώ ως σκηνοθέτης τη στιγμή που γράφω, κάτι τέτοιο έχω στο μυαλό.

Βιβλία

5. Georges Bataille – Το Γαλάζιο του Ουρανού (1957).

Όταν ένα έργο είναι άκρως προσωπικό και τόσο καλογραμμένο, δεν μπορώ παρά να συνδεθώ μαζί του. Υπάρχει μια αίσθηση παρακμής καθ’ όλη τη διάρκεια του αναγνώσματος, με πολλά στοιχεία αυτοσαρκασμού και με συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα που περιπλέκονται με ιστορικές περιγραφές και προκύπτει ένα αποτέλεσμα πολύ ιδιαίτερο. Το τραγούδι μου, ‘’ο Λύκος’’, γράφτηκε την περίοδο που διάβαζα το βιβλίο αυτό και δεν το κρύβω πως ήμουν αρκετά επηρεασμένος.

6. Arthur Rimbaud – Μια Εποχή στην Κόλαση (1873)

Κλασικό έργο, απίστευτα καινοτόμο για την εποχή του, από έναν αμφιλεγόμενο ποιητή. Δε χρειάζεται να πω πολλά, νομίζω τα περισσότερα είναι γνωστά. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της γραφής μου, αλλά σίγουρα υπάρχουν στοιχεία, όπως η δημιουργία μιας συνολικής, πολύ συγκεκριμένης αίσθησης και ατμόσφαιρας σε όλη την έκταση του έργου, που θαυμάζω βαθιά και προσπαθώ με τη σειρά μου να πετυχαίνω στο αποτέλεσμα που δίνω.

7. Allen Ginsberg – Tο Ουρλιαχτό και Άλλα Ποιήματα

Το ‘’Ουρλιαχτό’’, νομίζω πως κι αυτό έχει περάσει στη σφαίρα του κλασικού. Σίγουρα αποτελεί ένα από τα κορυφαία έργα της Beat γενιάς. Για μένα η συλλογή αυτή και εν γένει ο Ginsberg, άνοιξαν μια πύλη, την οποία πέρασα και βρέθηκα σε έναν κόσμο που μέχρι τότε δε γνώριζα και θεωρώ πως απορρόφησα πράγματα που αργότερα με καθόρισαν.

Album

8. Johnny Cash – American VI: Ain’t No Grave (2010)

Ενδιαφέρομαι εις βάθος για την κουλτούρα που υπάρχει πίσω από το είδος της μουσικής που έκανε ο θρυλικός Cash. Μπορώ να πω ότι με γοητεύει το θρησκευτικό στοιχείο που υπάρχει σε κάποια από τα τραγούδια του album και ο τρόπος με τον οποίο εντάσσεται και ξεδιπλώνεται σε αυτά.

9. Andy Stott – Faith in Strangers (2014)

Κάτι πρέπει να ‘χει το νερό στο Manchester και παράγει ασταμάτητα καλλιτέχνες που ξεχωρίζουν. Άκουσα κατά λάθος το ‘’Violence’’, που εμπεριέχεται στον δίσκο. Μου άρεσε από την πρώτη ακρόαση και είπα να τσεκάρω όλο το album. Μπήκε αυτομάτως στη λίστα με τα αγαπημένα μου. ‘’Στοιχειωμένη’’ ατμόσφαιρα, φοβερές μπασογραμμές, πανέξυπνη προσέγγιση συνολικά. Ένα τρανό παράδειγμα στο μυαλό μου, για την αξία των album με συγκεκριμένο concept και αίσθηση σε όλη την έκταση του ακούσματος.

10. Radiohead – Kid A (2000)

Εντάξει. Κλασικό album που έγραψε ιστορία. Για μένα αποτέλεσε συναισθηματική εμπειρία. Σε γκρεμίζει και σε αναστηλώνει την ίδια στιγμή. Δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος. Έχει πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις που καταλήγουν όλες, αρμονικά και στοχευμένα, στην ίδια θάλασσα. Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, κάπου στο λύκειο και στη συνέχεια μπήκα στη διαδικασία να το μελετήσω, κατάλαβα με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι δε με ενδιαφέρει να κάνω μουσική απλά ως ένα μέσο ψυχαγωγίας. Η ενδοσκόπηση ήταν που είχε πλέον αξία στο μυαλό μου.
 

Το άλμπουμ του Άκη Μπαρούτα «Επιστρέφω στη Γη» (Puzzlemusik, Μάρτιος 2018) παρουσιάζεται για πρώτη φορά live στο Μύλος Club την Παρασκευή 13 Απριλίου.