10 dramatic ωδές στις θεότητες των αισθημάτων
Όχι πια drama queens, μόνο drama goddesses - άντε και μερικοί gods
[Passions Divisées, 1984]
Η βαθιά μελαγχολία του οξύμωρου «θλιβερή γιορτή» της κορυφαίας γαλλικής coldwave μπάντας μας φέρνει αντιμέτωπες και αντιμέτωπους με τον πιο ανυπόφορο πόνο, αυτόν που βρίσκεται στην υποχρέωση «να είμαστε χαρούμενοι».
The Band of Holy Joy – Fishwives
[More Tales From The City, 1987]
Οι μητροπολιτικές ιστορίες των Λονδρέζων ποστ-πάνκηδων φτιάχνονταν με φτηνά υλικά που οι τελευταίοι αγόραζαν από τα παλιατζίδικα ή δανείζονταν από τα σκουπίδια, και από την γλώσσα της εργατικής τάξης, μια γλώσσα που, ως γνωστόν, κόκαλα δεν έχει μα κόκαλα τσακίζει. Προλεταριακός έρωτας στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης αντεπίθεσης, έμφυλη αντιπαράθεση, κρίση της αρρενωπότητας, ή αμφιθυμία που μαστίζει την ερωτική συνύπαρξη πέρα και έξω από την ιστορία;
Jay Reatard - You mean nothing to me
[Matador Singles '08, 2008]
O λυπημένος πάνκης από την Καλιφόρνια με το drum machine του που δηλώνει εμφατικά συναισθηματικά αδιάφορος αλλά η φωνητική έκφραση και η ένταση του κομματιού μαρτυρούν το αντίθετο. Anxious avoidant performativity θα έλεγε η ποπ ψυχολογία.
[Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ, 2003]
«Και το πρωί είναι το γάλα μου σαν θάνατος βαρύς, το μεσημέρι το φαΐ μου πικρό σαν δηλητήριο, Θέλω να μπω μες στο πλυντήριο και με τα ρούχα να γυρίσω, να γυρίσω, να γυρίσω, να χαθώ εκεί, να σβήσω».
[A Collection of Rarities and Previously Unreleased Material, 2012]
Μια τυχαία μέρα του 2003, μετά από συναυλία του, ο Τζον Μάους γνώρισε την «κοπέλα από το Μπένινγκτον». Ανταλλάξανε για λίγο καιρό ορισμένα μέιλ, σύντομα όμως το κορίτσι σταμάτησε να του απαντάει. Ακόμη και σήμερα, στις συναυλίες του, ο Μάους ορκίζεται πως την αγαπά ακόμα παρότι δεν κατάφερε ποτέ να δει τα μάτια της. Τι σημαίνει Bennington; Τις χιλιάδες πιθανότητες ενός ερωτικού υλισμού της συνάντησης.
Charles Aznavour - What Makes A Man (Comme Ils Disent)
[I Have Lived, 1972]
Μολονότι δεν πρόκειται για αμιγώς «αισθηματικό κομμάτι», αφορά βεβαίως όλα όσα μπορούν να (απo)σταθεροποιήσουν τις δυνατότητες μιας ζωής ερωτικής. Το 1972, ο Σαρλ Αζναβούρ ύμνησε την γκέι ερωτική επιθυμία η οποία, όταν σβήσουν τα φώτα της ανθρώπινης κωμωδίας, σαν κάθε επιθυμία που δικαιολογεί το όνομά της, εδράζεται στην έλλειψη απόκρισης του Άλλου και παραμένει εγκλωβισμένη στο βασίλειο των φαντασιώσεων. «The answers come from those who make – The rules that some of us must brake – Just to keep living». Είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του, στο Royal Albert Hall, ο Μαρκ Άλμοντ μας χάρισε μια σπαρακτική εκτέλεση.
Dresden Dolls - Christopher Lydon
[A Is for Accident, 2003]
Η punk cabaret τραγουδίστρια αφηγείται την λατρεία της για έναν ραδιοφωνικό παρουσιαστή ο οποίος την «απέκοψε σαν γκιλοτίνα» μετά την ψυχρή του τηλεφωνική ανταπόκριση. Το κομμάτι ακούγεται σαν ένα μέρος θεατρικού μονολόγου που περιγράφει μια συναισθηματική ένταση που δεν εκτονώνεται.
[Rid of Me, 1993]
Εκρηκτικό πανκ ξέσπασμα που περιγράφει τον συναισθηματικό κατήφορο μιας ερωτικής εμμονής. Τόσο ωμό που σχεδόν προκαλεί αμηχανία (ανατριχίλες σίγουρα).
Ascending - Una notte che non passa
[Istintiva Bellezza, 2020]
Minimal synth από την Ιταλία, κομμάτι που περιγράφει την αγωνία που προκύπτει από το βλέμμα του «άλλου» μέσα από την επανάληψη της ερώτησης «πώς με βλέπεις;» («τι πιστεύεις για μένα;»). Ένα υπαρξιακό δράμα θα έλεγε κανείς.
[Romance, 2024]
Όχι παραδοσιακός ρομαντισμός αλλά ένα αίσθημα σταθερότητας που πάσχει μέσα σε έναν κόσμο που καταρρέει. Με την «καρδιά στη σούβλα», ψάχνοντας μάταια ένα μέρος…
Οι Dramachine εμφανίζονται στο Gagarin 2025 την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2025 μαζί με τους Valisia Odell, τους Marva Von Theo και τη Bipolia. Περισσότερες πληροφορίες εδώ και προπώληση εισιτηρίων εδώ.
