Εύη Λαμπροπούλου - 10 αεροπλανικές στιγμές [με σάουντρακ]

Τι με παραμυθιάζει:

1. Να περιπλανιέμαι σε ευρωπαϊκά αεροδρόμια ακούγοντας γλυκερή μουσική μεγάφωνων, κάτι σαν Πινκ Μαρτίνι παιγμένους από ατάλαντη μπάντα. Τα αεροπλάνα και τα αεροδρόμια με φτιάχνουν: είναι κέντρα διερχομένων, μη-τόποι. Οπότε έχω την ψευδαίσθηση ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν. Αεροπλανικές στιγμές συμβαίνουν όμως και εκτός αεροδρομίων, όπως οι παρακάτω.

2. Να τραγουδάω στο δρόμο. Υπάρχουν δύο άτομα με τα οποία μπορώ να το κάνω αυτό. Ο ένας είναι στην Αθήνα, άρα αν δείτε δυο τρελούς στην Πανεπιστημίου μετά τα μεσάνυχτα να τσιρίζουν, όχι παράφωνα όμως, το Paperback writer (BEATLES) ή το Common People (PULP), εμείς είμαστε. Και είμαστε και paperback writers.

3. To 1997, σε μια υψηλής εγκληματικότητας περιοχή του Λονδίνου, πρωτάκουσα το Booklovers των Divine Comedy, υπό την επήρεια τούρκικου ναργιλέ και μιας πορτοκαλί λάμπας λάβας. Έκτοτε, οποιοσδήποτε συνδυασμός λάμπας λάβας και Divine Comedy με μαγεύει. Ειδικά αν υπάρχει ροζ λουλουδέ ταπετσαρία από πίσω.

4. Οι Τζόι Ντιβίζιον στην οθόνη, στο φεστιβάλ κιν/γράφου. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ έφαγα δυο μανταρίνια, τρεις γουλιές μεταξά και τέσσερις καραμέλες για το λαιμό. Παρ' όλα αυτά μ' έπιασε κρίση βήχα, πάνω στο Love will tear us apart. Ο Ίαν Κέρτις τραγουδούσε υπνωτικά, το Μάντσεστερ φλάσαρε στην οθόνη ατμοσφαιρικό και συγκινήθηκα όταν έδειξαν το Band on the wall, όπου έβλεπα συναυλίες το '97. Ξαφνικά νοστάλγησα το Βικτόρια Παρκ: έφταιγε η απατηλή ματιά του κινηματογράφου ενώ, όπως είπε και η βασίλισσα, το Μάντσεστερ ποτέ δεν υπήρξε όμορφο.

5. Κάθε που ακούω το Holy men, δηλαδή το πιο σούπα τραγούδι των Tiger Lillies, ψάχνω κάποιον να με χορέψει και τριπάρω τόσο ώστε μπορώ να ανεχτώ πολλά κατά τη διάρκεια του χορού. Μια δύσοσμη αναπνοή, για παράδειγμα.

6. Όταν κρατάω το ανιψάκι μου που γεννήθηκε μόλις, παράγεται μέσα μου κάτι ρυθμικό και γλυκό, σαν τραγούδι των Portishead.

7. Ο ροζ-γκρι ουρανός πάνω από το μπαλκόνι του β' ορόφου του bar Σαντέ, επί φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και μέσα να έχει πάρτι, φίλους και ανθρώπους που φιλιούνται. Και να ακούγεται το τραγούδι (I'll love you) Till the end of the world, του Nick Cave αμέσως μετά από κάτι του Johnny Cash και να είμαστε εμ όλοι ευτυχισμένοι;

8. Έχω φάει κόλλημα με το τάνγκο. Μαγική στιγμή λοιπόν είναι όταν: ένας υπέρτατα επιδέξιος και ωραίος τανγκέρο που δεν έχεις ξαναδεί, σε σηκώνει να χορέψετε το αεροπλανικό Tango till they are sore, του Tom Waits. Σαν να μην έφτανε δηλαδή το γεγονός ότι το τραγούδι αυτό είναι τάνγκο, είναι και του Τομ Γουέιτς από πάνω. Η αρχάρια τον ακολουθείς σε απίστευτες φιγούρες που δεν έχεις ξανακάνει ποτέ στη ζωή σου. (Δεν έχει συμβεί ακριβώς έτσι.)

9. Το Boulevard of broken dreams από την Marianne Faithful με συγκινεί πατόκορφα, δηλαδή με καταθλίβει, με κάνει να θέλω να κλάψω αλλά με φτιάχνει κιόλας. Μάλιστα, διασκεύασα τα λόγια στα ελληνικά - τι να πεις.

10. Όταν είμαι σε συναυλία που δεν πιστεύω ότι συντελείται μπροστά στα μάτια μου, όπως P.J. Harvey στο Rockwave, Patti Smith στη Νέα Υόρκη, CocoRosie στο Bios, Mano Negra στη Θεσσαλονίκη.
_ _ _

Η Εύη Λαμπροπούλου έχει γράψει τα βιβλία 'Χάπι Λου' και 'Σχεδόν Σούπερ', που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.