10 επιρροές του "Δηλητήριου"
Δέκα επιρροές, όλες μία και μία
Το ''Δηλητήριο Ποτισμένο από Αγάπη'' είναι ένα πολιτικό album, ένας φόρος τιμής στις μουσικές του αναφορές, και σηματοδοτεί την επιστροφή μετά από μία ολόκληρη δεκαετία του Λάμπρου Παπαλέξη (Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων, Φάντης Μπαστούνι & Οι Άσσοι).
Μαζί του μία all star μπάντα της ελληνικής ροκ σκηνής: Διονύσης Τελιόπουλος (κιθάρες, πιάνο, φωνητικά), Πάνος Τομαράς (μπάσο, φωνητικά), Δημήτρης Γρηγοριάδης (τύμπανα, φωνητικά), Γιώργος Μυλωνάς (hammond organ), Νίκος Μενουδάκης (Hammond organ), Γιώργος Κονής (πιάνο) και οι:
Alex K. (μπάσο, φυσαρμόνικα), Χρήστος Αλεξάκης (πιάνο ), Φωτεινή Καλλιανού (τσέλα), Κώστας Καριτζής (βιολί), Renato Koushi (τρομπόνια), Οδυσσέας Μπουκετσίδης (φωνητικά), Γεωργία Συριοπούλου (american mandolin, φωνητικά)
10 Συνθέτες / Μουσικοί / Ερμηνευτές που επηρέασαν το ''Δηλητήριο Ποτισμένο από Αγάπη''
1. The Band
Ηταν πάντα η αγαπημένη μου μπάντα, από παιδί, όταν είδα για πρώτη φορά το "The Last Waltz", αλλά έμεινα άφωνος πραγματικά όταν άρχισα να καταλαβαίνω πως και με ποιό τρόπο μιξάρανε ταυτόχρονα όλες τις παραδοσιακές αμερικάνικες μουσικές φόρμες και μελωδίες σε κάτι πραγματικά μοντέρνο. Οι πατέρες αυτού που σήμερα στη μουσική αποκαλείται Americana.
2. Bob Dylan
To "Subterranean Homesick Blues", το "Blonde on Blonde" αλλά ειδικά το "Highway 61 Revisited" με αυτή την τραχιά παραγωγή και στιχουργία στα όρια του Punk 'n Blues άλλαξε για πάντα αυτό που μέχρι τότε λεγόταν Rock 'n Roll . Τίποτα μετά από αυτό δεν θα ήτανε το ίδιο. Aν μου λέγανε να πάρω μόνο ένα δίσκο μαζί μου αυτόν θα έπαιρνα χωρίς δεύτερη σκέψη.
3. The Bad Seeds
Από τις πιο λιτές αλλά ταυτόχρονα πιο ουσιαστικές μπάντες που έχουν υπάρξει ποτέ... Τα δε gospel style αντρικά φωνητικά τους, αξεπέραστα. Το σκοτεινό υπόβαθρο για να καθίσουν οι στίχοι του Nick Cave. Kαι όποιος το θεωρεί εύκολο αυτό το "Kicking against the Pricks" θα τον διαψεύσει...
4 . Νeil Young & the Crazy Horse
Από το "Zuma" και το "Rust Never Sleeps", το "Εverybody knows this is nowhere", το "Αfter the Goldrush", το "On the Beach" και το "Τonight's the Night" ό,τι και να άκουσα εκεί μέσα ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μου σηκώνει τη τρίχα... Δεν τον είπανε τυχαία πατέρα του Grunge ...
5. Jason Pierce
Από τους Spacemen 3 o Jason Pierce αλλά ειδικότερα με τους Spiritualized έστειλε στο διάστημα αυτό που παλιά αναφέραμε σαν "Wall of Sound" του Phil Spector και του Brian Wilson με όσο πιο χαοτικά ψυχεδελικό τρόπο γινότανε...
6. Link Wray
H οξύτητα των πρίμων της κιθάρας του και ο τόσο απλός τρόπος να δημιουργεί αυτή τη πλασματική καθυστέρηση στους χρόνους από τις ατάκες του ακόμα και σήμερα μου προκαλούνε δέος. Από τους 5-10 πιο συναρπαστικούς και αγαπημένους μου κιθαρίστες.
7. Τhe Screaming Trees
'Οταν από το μυαλό μου περνούν οι λέξεις δυναμισμός και ψυχωμένα παιξίματα σε μια Rock 'n Roll μπάντα η παρέα του Mark Lanegan είναι η πρώτη που μου έρχεται στο στόμα... Δεν θυμάμαι από την άλλη τραγουδιστή τα τελευταία χρόνια που η φωνή του να έχει περιγράψει την απόγνωση με καλύτερο τρόπο (μαζί με τον Greg Dulli των Afghan Whigs).
8. Roy Orbison
Κανείς δεν μπορούσε και μπορεί να τραγουδήσει σαν κι αυτόν... Όλοι οι υπόλοιποι θα θέλαμε να είχαμε ελάχιστα λίγο από το ταλέντο και τη φωνή του νομίζω... Να ερμηνεύσουμε ναι, να τραγουδήσουμε όμως έτσι αποκλείεται...
9. Bruce Spingsteen & the E Street Band (1973-1985)
To "Candys Room" ήταν το τραγούδι που με έστειλε 13-14 χρονών να ζητήσω από τη μητέρα μου να μου αγοράσει μία κιθάρα... Τόσες όμως ταυτόχρονα συμπυκνωμένες μουσικές φόρμες είχα να ακούσω από τους The Band και τις μπάντες του Van Morrison της περιόδου '69-'77.
10. Cowboy Junkies
Από τις πιο συγκλονιστικές και κατανυκτικές συναυλίες που έχει τύχει να παρακολουθήσω ποτέ μου στο Paradiso στο Amstrerdam το 1989. Το δε πρώτο τους album "Whites off Earth Now!!" είναι πάντα οδηγός μου στο τι σημαίνει ερμηνευτική και εκτελεστική εσωτερικότητα...
_____
Το άλμπουμ ''Δηλητήριο Ποτισμένο από Αγάπη'' κυκλοφορεί από την GOD Records (Garden Of Dreams) σε CD και mp3 ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο.
