Λεωνίδας Σκιαδάς (Cinemascope)

10 παράγοντες που βοήθησαν στο να κάνω το άλμπουμ (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων…)

Ένας δίσκος γίνεται πάντα with a help from my friends (και όχι μόνο).

Λεωνίδας Σκιαδάς (Cinemascope) - 10 παράγοντες που βοήθησαν στο να κάνω το άλμπουμ (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων…)

Ο τεράστιος Leonard Cohen είχε γράψει στο “Anthem” τον μοναδικής ομορφιάς στίχο “there is a crack, a crack in everything/ that's how the light gets in”. Ο ήχος του Cohen καμία σχέση δεν έχει με τον goth/post punk/new-cold-dark wave/synth pop ήχο των Cinemascope, του προσωπικού πρότζεκτ του Λεωνίδα Σκιαδά. Το “A Crack On The Wall” μπορεί να είναι ένας τοίχος φτιαγμένος από την κατάρρευση του κόσμου, τις καταδικασμένες σχέσεις, την αυτοκαστροφή, το θάνατο και τη μελαγχολία, αλλά σε αυτό υπάρχει μια χαραμάδα που αφήνει το φως να περάσει – και η χαραμάδα αυτή είναι οι εντυπωσιακά χορευτικοί ρυθμοί του. Με άλλα λόγια και για να παραφράσω το γνωστό τραγούδι, dance, even with tears in your eyes, to the sound of a favourite song, over and over. Και αυτό είναι κάτι παραπάνω από αρκετό.

1. Πανδημία. Μπορεί να ήταν καταστροφική σε πολλούς τομείς, αλλά ήταν κομβική για να βρεθεί ο απαραίτητος ελεύθερος χρόνος και να μπορέσω να αφιερωθώ στις διάσπαρτες ιδέες και να τις μετατρέψω στα τραγούδια του δίσκου.

2. Johnny Johnnakis. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου από τη Θεσσαλονίκη (The Accureacy, Background Noise Suppression) είναι αυτός που προθυμοποιήθηκε να παίξει, και το έκανε με επαγγελματική δεξιοτεχνία, τις κιθάρες που εγώ εντελώς άτεχνα είχα γράψει στα demo μου. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, έφερε στο τραπέζι καινούργιες ιδέες, που πάντα τις υποδεχόμουν με ενθουσιασμό. Κάτι πολύ δύσκολο μιας και οι Cinemascope είναι ένα αυστηρά εγωκεντρικό project και δύσκολα μπορώ να αποδεχτώ input από κάποιον τρίτο. Αν υπήρχε μπάντα, και αν δεν ήταν η απόσταση των 500 χλμ να μας χωρίζει, θα ήθελα να ήταν το δεύτερο μέλος της.

3. Top Floor Studio. Η συνεργασία με τον Πάνο Τσεκούρα (Top Floor Studio) στη παραγωγή του δίσκου αποδείχτηκε ευεργετική. Πέραν του ότι, μετά από άπειρες ώρες πάνω από τη κονσόλα, έκανε τα τραγούδια όπως τα ονειρευόμουν και ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσα μόνος μου να τα κάνω να ακουστούν, μου έκανε κι ένα ψυχολογικό μπουστάρισμα που τόσο είχα ανάγκη, ως άνθρωπος με φουλ ανασφάλειες. Γι αυτό και οι συναντήσεις μαζί του ήταν δύο σε ένα, και ώρες στο στούντιο αλλά και συνεδρίες με τον ψυχολόγο μου.

4. Η σοφία των ετών (βλέπε: γεράματα). Οι δυσάρεστες προσωπικές εμπειρίες που βίωσα τα τελευταία χρόνια με «ανάγκασαν» στο να έχουν οι στίχοι που γράφω πολύ μεγάλη σημασία για μένα. Εκεί που στο πρώτο άλμπουμ ένοιωθα ότι η μελαγχολία / κατάθλιψη / απόγνωση που απορρέει από τους στίχους - και που κατά κάποιο τρόπο έτσι πρέπει να είναι σε τέτοιου είδους δίσκους - ήταν κάπως επιτηδευμένη, τώρα όλα αυτά βγήκαν στο χαρτί εντελώς αβίαστα, με ένα τρόπο εντελώς φυσικό και αυτονόητο.

5. Wave Records. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια εταιρία από πίσω σου που ξέρεις ότι πιστεύει σε σένα και περιμένει να κυκλοφορήσει το επόμενό σου άλμπουμ όταν - και αν - αξιωθείς ποτέ να το γράψεις.

6. Νίκος Δρίβας (Das Νoir, Release the Bats). Ο Νίκος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που του έστελνα τα demo κομμάτια για μια γνώμη όταν πίστευα πως είχαν φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Πάντα ήταν πρόθυμος να τα ακούσει και να πει την γνώμη του. Και ίσως να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να εντοπίσει τα σημεία που είχα «δανειστεί» από τους Cure ακόμα και όταν κι εγώ ο ίδιος δεν το είχα αντιληφθεί. Αν κάποια στιγμή οι Cinemascope βρεθούν στη σκηνή, θα ήθελα να είναι και ο Νίκος εκεί.

7. Panos Dread (Geheimnis Records). Ο Πάνος ήταν ο drinking partner και ο έτερος ψυχοθεραπευτής μου στη πανδημία. Αυτός όμως ακολουθούσε μια άλλη μέθοδο από τον Πάνο Τσεκούρα, λιγότερο ευχάριστη. Ήταν αυτός που όταν συναντιόμασταν στο κλειστό λόγω lockdown Death Disco και που μετά από μερικά ποτά έβαζα όλο ενθουσιασμό να παίξει το καινούργιο μου τραγούδι, αυτός, ενώ εγώ πίστευα ότι είχα γράψει το απόλυτο darkwave χιτ της δεκαετίας, με προσγείωνε ανώμαλα λέγοντάς μου πως του θυμίζει… Bryan Adams. Όταν γύριζα τρικλίζοντας το πρωί στο σπίτι, ήξερα ότι είχα πολλή δουλειά να κάνω ακόμη…

8. Logic Pro X. Έχοντας κάνει τη μετάβαση από τα windows στα mac, ήταν σχεδόν μονόδρομος να γίνει και η μετάβαση από το Cubase – με το οποίο είχα γράψει τον πρώτο μου δίσκο - στο logic. Ήταν ο απόλυτος σύμμαχος στο να κάνω μια πρώτη καταγραφή των ιδεών μου και κατόπιν να προχωρήσω στις demo versions του δίσκου.

9. Bloodborne (PS4). Τόσος ελεύθερος χρόνος στη πανδημία που ακόμα και μετά από άπειρες ώρες καψίματος πάνω από το logic, πάλι σου περισσεύει. Και τι καλύτερο από ένα (ευχάριστο;) διάλειμμα από το songwriting με ένα από τα κορυφαία παιχνίδια του PS4. Άλλωστε η δυστοπική και γοτθική – αλά H. P. Lovecraft - ατμόσφαιρά του μπορεί και να με βοήθησε στο να απομακρύνω την κρυφή επιθυμία μου να παραδοθώ ολοκληρωτικά στην indie pop πλευρά των Cinemascope. Προς το παρόν τουλάχιστον.

10. The Cure. Εντάξει, τι να λέμε τώρα, αν δεν ήταν οι Cure δεν θα υπήρχαν οι Cinemascope. Και μάλλον δεν θα υπήρχε και ο πλανήτης.

ToA Crack On The Wall” κυκλοφορεί στις 14 Φεβρουαρίου 2022 από τη Wave Records. Περισσότερες πληροφορίες στο Bandcamp των Cinemascope.

(Η φωτογραφία της πρώτης σελίδας είναι της Στέλλας Μουζή)