Έντεκα jazz κομμάτια φτιαγμένα και ραμμένα για μπαρ
H οπτική μιας δισκοθέτιδας στη μουσική έχει πάντα το ενδιαφέρον της. Ειδικά για μια μουσική που μοιάζει φτιαγμένη για χώρους συνάντησης ανθρώπων.
Καλεσμένη του σημερινού Be My Guest άλλη μία πολύ ταλαντούχα κυρία την οποία εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια μπορεί να βρει κανείς να επιμελείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ως dj, τις νύχτες μας.
Η Μελίνα Θεοχαρίδου γεννήθηκε στη βόρεια Ελλάδα την ίδια ημερομηνία (…αλλά όχι και χρονολογία προφανώς) με τον Robert Smith και τον Iggy Pop. Με τέτοια βαριά κληρονομιά να την ακολουθεί από τα γεννητούρια της, ήταν αναπόφευκτο να την κερδίσει η μουσική, την οποία κι εκείνη με τη σειρά της υπηρετεί πιστά από διάφορα πόστα, αν και κατ’ εμέ, αυτό της dj είναι ξεκάθαρα το κυρίως πιάτο.
Σπούδασε μηχανικός ήχου και μουσική τεχνολογία και εργάστηκε σε σχετικά πόστα τόσο στην ΕΡΤ όσο και στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Έχει επίσης εργαστεί ως sound designer σε διάφορα πρότζεκτ αλλά όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο να επικεντρωθούμε στο μεράκι και τον γεμάτο ψυχή τρόπο (soulful που λένε και οι Αγγλoσάξωνες) με τον οποίο αφιερώθηκε να επιλέγει τα καλύτερα jazz, funk, soul, blues, κινηματογραφικά και όχι μόνο ακούσματα και να επενδύει μουσικά τόσες και τόσες βραδιές σε καλαίσθητα μπαρ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Βουδαπέστης, ακόμη και του Παρισίου.
Εμένα βέβαια που δε με ενδιαφέρουν τόσο οι παραθέσεις βιογραφικών -αλλά καλό είναι να λέγονται και αυτά ιδίως όταν έχουν κερδηθεί με κόπο και προσπάθεια-, με ενδιέφερε κυρίως να μάθω ποια έντεκα jazz κομμάτια θεωρεί ότι είναι ραμμένα και κομμένα για μπαρ. Αν έχεις παρατηρήσει την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια, στο σχετικό φάσμα, λίγοι και λίγες θα μπορούσαν να έχουν τόσο καλή άποψη όσο εκείνη.
Οι επιλογές της εν τέλει υπέροχες, μία προς μία, μα ακόμη πιο ωραίος και συγκινητικός ο τρόπος που αποκαλεί αβίαστα τους μουσικούς με το μικρό τους όνομα, όχι λόγω επίδειξης φυσικά, αλλά λόγω της γλυκιάς οικειότητας που απέκτησε μαζί τους, νότα προς νότα και/ή στίχο προς στίχο. Ε δε γίνεται κι αλλιώς. Όταν περνάς τόσες ώρες ψάχνοντας, ακούγοντας και μοιράζοντας απλόχερα πανέμορφα τραγούδια, ένα μικρό κομμάτι τους γίνεται αναπόφευκτα και δικό σου κομμάτι και οι άνθρωποι πίσω αυτά κατά κάποιο τρόπο φίλοι σου, για να μην πω δικοί σου άνθρωποι.
Εύχομαι να τα απολαύσετε και την επόμενη φορά που θα τα πετύχετε σε κάποιο μπαρ να σκάσετε ένα πλατύ χαμόγελο.
Θάνος Σιόντορος
1. Pharoah Sanders – Astral Traveling
Κάπου στη δεκαετία του ‘60 ο Pharaoh ήταν αυτός που καθόρισε την περίφημη spiritual jazz. Προσωπικά θα έλεγα πως είναι και ο άτυπος ηγέτης της. Πνευματικό κομμάτι και ιδανικό για εισαγωγή.
2. Milt Jackson – For Someone I Love
Ο αγαπημένος μου βιμπραφωνίστας, δίνει τα ρέστα του σε αυτό το άλμπουμ κι έχω ξεχωρίσει φυσικά το συγκεκριμένο κομμάτι. Κάποτε το αφιέρωσα μάλιστα και στον μεγαλύτερο μου έρωτα. Δύο είναι οι πιθανοί δρόμοι που θα σου ανοιχτούν ακούγοντάς το: ή θα σου γλυκάνει την καρδιά ή θα παραγγείλεις αψέντι στην μπάρα.
3. Bill Evans Trio – Beautiful Love
Ο Bill Evans είναι ένας πολύ αγαπημένος μου πιανίστας. Μελωδικός, ταξιδευτής και μελαγχολικός. Εδώ η αγάπη του είναι όμορφη και χαρούμενη. Ώρα για το πρώτο ποτήρι κρασί.
4. Herbie Mann – Turkish Coffee
Ο Ηerbie είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ταλαντούχου μουσικού. Φλαουτίστας που πειραματίστηκε με αρκετά είδη πέρα από την jazz. Reggae, disco, pop και rock, με επιρροές από τη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Ο τουρκικός καφές του είναι ένα υπέροχο κράμα, σύνθετο, παιχνιδιάρικο και τόσο ιδιαίτερο.
5. Gabor Zsabo – Fire Dance
Ο Ουγγροαμερικάνος κιθαρίστας συνδύασε φανταστικά την jazz με την ουγγρική μουσική, την pop αλλά και το ροκ. O χορός της φωτιάς είναι αρκετός για να καταλάβουμε τον εκρηκτικό συνδυασμό ταλέντου και μουσικής δεξιοτεχνίας.
6. Roy Porter Sound Machine – Jessica (instrumental)
Εδώ ο Αμερικανός ντράμερ βάζει την Jessica πίσω από την μπάρα και δίπλα στο dj booth. Καλή προετοιμασία για τις φανκιές που θα ακολουθήσουν μετά.
7. Nina Simone – Take Care Of Business
Γνωστή σε όλους, η Nina πάντα απελευθερώνει την μπάρα και την κάνει πιο οικεία, ακόμη και σε αυτιά που δεν είναι φαν του είδους.
8. Minoru Muraoka – Take Five
Ίσως το πιο γνωστό κομμάτι της τζαζ μουσικής, ορόσημο, μπορεί να το βρει κανείς σε εκατοντάδες εκτελέσεις. Αυτή του Ιάπωνα Μinoru Muraoka είναι η αγαπημένη μου.
9. Mose Allison – Town
O Mose πάντρευε μαγικά τα φοβερά και τρομερά blues με την μοντέρνα jazz. Δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα.
10. Eartha Kitt – Angelitos Negros
Η Eartha είναι από τις φωνές που έχω ξεχωρίσει και από τις μουσικές προσωπικότητες που αποτελούν πρότυπο ανθρώπου. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί την θαυμάζω περισσότερο, είναι τόσοι πολλοί οι λόγοι. Με σιγουριά πάντως θα πω πως όταν παίζει το Angelitos Negros, η μπάρα παγώνει για λίγο και μετά όλοι θέλουν να μάθουν ποια είναι η ερμηνεύτρια και ποιο το κομμάτι.
11. Hank And Carol Diamond – Exodus
H μεγάλη έξοδος. Σε άπειρα σετ το τελευταίο κομμάτι. Με την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο γεμάτο από αγάπη και φως.
