10 κομμάτια που θα 'πρεπε να ακούγονται περισσότερο…κατά την ταπεινή μου άποψη

Björk - Enjoy

Έχουμε συνηθήσει να ακούμε "Army of Me" κλπ, ωστόσο η Björk στο "Enjoy" γίνεται βαθιά προσωπική και συναισθηματική. Θέλουμε να το ακούμε περισσότερο!

Tricky – The only way

Ρομαντικό και τολμηρό, το "The only way" δε θυμίζει άλλα κομμάτια από Tricky. Το συνοδεύει με μία τρυφερή ερμηνεία που δε φοβάται να «σπάσει», πάνω σε trip-hop ρυθμούς και αναφορές.

Ηχοτοπία – Αύριο θα φύγω

Όταν ανακάλυψα το συγκεκριμένο κομμάτι νομίζω το είχα στο repeat για αρκετή ώρα. Στον βαθμό δηλαδή που οι γείτονες θα έπρεπε να χτυπάνε την πόρτα και να ζητάνε να το κλείσω. Spoken word με πολύ προσεγμένους στίχους πάνω σε ωραία ηλεκτρονική σύνθεση. Το δε synth που εισέρχεται ξαφνικά σε υψηλές συχνότητες ολοκληρώνει την ηχητική μας εμπειρία.

Massive Attack – Paradise Circus

Ναι ναι ξέρω, περασμένα ξεχασμένα. Αλλά γιατί; Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχουν αισθανθεί τα αυτάκια μου. Μία μελωδική γραμμή που σου μένει, φωνητικά που σε χαϊδεύουν απαλά, και ένα drumkit που σε παρασέρνει σε μελαγχολικούς ρυθμούς. All time classic.

Nalyssa Green – Hey Mr. Jung

Πολύ πριν το «Κοκτέιλ» και το «Πάλι καλά», όταν η Nalyssa τραγουδούσε ακόμη σε ξένο στίχο και τη συνόδευε μία απαλή κιθάρα, είχαν γραφτεί διαμάντια σαν αυτό. Απλή σύνθεση, απλή ενορχήστρωση με φωνές σε ανοιχτό reverb και ένα φανταστικό όργανο που θυμίζει πνευστό (τι είναι άραγε;) που επιβάλλεται στο κομμάτι ακριβώς τη στιγμή που το έχεις ανάγκη. Μπορούμε παρακαλώ να το επαναφέρουμε κάπως;

David Lynch – These are my friends

Τον ξέρουμε από τον κινηματογράφο και εστιάζουμε εκεί μάλλον, διότι ελάχιστα ακούγεται η μουσική του. Το “These are my friends” παρουσιάζει σουρεάλ στοιχεία που γενικότερα περιβάλλει τις δημιουργίες του Lynch. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να το βλέπουμε αυτό να πραγματώνεται μουσικά. Ας το τιμήσουμε.

Local Suicide, Lena Platonos – Eros Anikate

Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει το συγκεκριμένο κομμάτι δεν ακούγεται αρκετά, με μόλις 1.300 προβολές στο Youtube και ένα βίντεο που επίσης θα έπρεπε να προβληθεί περισσότερο λόγω της συγκινητικής χορογραφίας από Λευτέρη Βασιλόπουλο και Εύη Συμεωνίδου. Οι Local Suicide μεταβολίζουν τον έρωτά τους και την αγάπη τους για τη μουσική στο "Eros Anikate", επιθυμώντας να μας μεταφέρουν αισιοδοξία. Φυσικά η αγαπημένη μας Λένα, ώντας μία από τις πιο σημαντικές ελληνίδες καλλιτέχνες, μπαίνει στο κομμάτι αυτό με στίχο από την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή και το απογειώνει.

In Atlas – A Sacret Thing

Την ανακάλυψα κάποια χρόνια πριν λόγω του ντουέτου "Venus Volcanism & In Atlas", και της έστειλα προσωπικό μήνυμα για το "A Sacret Thing", καθώς δεν υπήρχε κάπου ανεβασμένο να το αγοράσω/κατεβάσω. Είναι ένα κομμάτι με πολύ ωραία και πειραματική ηλεκτρονική βάση, και με μία φωνή στο background που θυμίζει σειρήνα στην οποία δε μπορείς να κάνεις τίποτα πέρα από το να παραδοθείς πλήρως. Σίγουρα είναι ένα κομμάτι που δεν ακούγεται, αφού πλέον η In Atlas έχει βγει με νέα μουσική, η οποία είναι επίσης εξαιρετική, εγώ όμως συνεχίζω να μαγεύομαι από το ιδιαίτερο «A Sacret Thing».

Aphir – Republic of Paradise (LP)

Πραγματικά προσπάθησα, αλλά δε μπορώ να επιλέξω ένα κομμάτι από αυτό το άλμπουμ, είναι τουλάχιστον τρία αυτά που ακούω στο repeat. Ανακάλυψα την Aphir μέσω του bandcamp, καθώς πρόκειται για καλλιτέχνη με βάση την Αυστραλία, και σχετικά μικρό κοινό. Βάζει πολύ μεγάλη φαντασία και λεπτομέρεια στις παραγωγές της και αισθάνομαι ότι ακούγοντας τη μουσική της με καθοδηγεί σε κάποιο άλλο universe, τελείως δικό της. Πολύ ταλαντούχα και ελπίζω να μυήσω κάποιο κοινό από δω στον κόσμο της Aphir.

Soap & Skin – Me and the Devil

Δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί αυτή η στήλη χωρίς την αγαπημένη μου Anja Plaschg. Μία δημιουργός που στο ελληνικό κοινό είναι πραγματικά άγνωστη, παρόλο που παρουσίασε τη δουλειά της στην πανέμορφη σκηνή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος το 2019 στα πλαίσια του Summer Nostos Festival, αλλά και πολύ νωρίτερα στο Gagarin το 2012. Ευφυέστατη συνθέτρια, με πολύ δυνατή ενορχήστρωση, και έναν ήχο ιδιαίτερο, πολύ δικό της. Θα ήθελα να ακούγεται περισσότερο!

Το πρώτο EP της Molyneaux, το "Sorrow", κυκλοφορεί με την ετικέτα της Just Gazing Records και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.