10 αγαπημένες συναυλίες
Υπάρχουν συναυλίες, κακές, μέτριες, αδιάφορες, καλές... Υπάρχουν όμως και οι αξέχαστες
Επιλογές του Johnny Dell’Orso
Iggy Pop - 1996, Rock of Gods
Είχα ακούσει για αυτόν από μεγαλύτερους αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τι με περίμενε. Ήμουνα 17 χρονών όταν τραβηχτήκαμε εγώ, ο Τζίμης, η Εύα και η Μαρία, ενώ μας έβαλε μέσα ένας σεκιουριτάς, φίλος της Μαρίας. Μπήκαμε λοιπόν και τι να δούμε; Πραγματικό σοκ. Ο Iggy βγαίνει μέσα στα αίματα, ακολουθεί ένα playlist best of κι ο κόσμος παραληρεί. Ο Iggy δαιμονισμένος να χορεύει σαν τρελός, ώσπου κάποια στιγμή κατεβάζει το παντελόνι και ανεβάζει πάνω στη σκηνή μια κοπέλα απ' το κοινό να χορέψουνε μαζί. Την άλλη μέρα έπρεπε να ξυπνήσω στις 5 για δουλειά…
Sonic Youth - 1999, Ρόδον Club
Hello, we are Sonic Youth from New York City! Έτσι ξεκίνησε η αγαπημένη μου συναυλία ever. Φοβερή επιλογή τραγουδιών, οι Youth σε διαολεμένη φόρμα και διάρκεια πάνω από δυο ώρες. Το Ρόδον γεμάτο και αυτοί πολύ απλά ήταν τέλειοι.
Prodigy - 1995, Θέατρο Βράχων
Μας φαινόταν απίστευτο ότι θα βλέπαμε ζωντανά τους Prodigy. Όταν ξεκίνησε το live με το “Break and Enter” και ο Keith βγήκε μέσα από ένα μπαλόνι, μας έφυγε το κεφάλι. Όλο το θέατρο πήγαινε πάνω κάτω, ώσπου μετά από 40 λεπτά η συναυλία διακόπηκε λόγω φασαριών. Πολύ απλά, rock ‘n roll.
NOFX - 1998, Ρόδον Club
Αυτή η συναυλία είχε τα πάντα. Οι NOFX ήταν εξαιρετικοί, ο Fat Mike τσακώθηκε με κάτι skinheads που ήταν μπροστά, εγώ έπιασα μια από τις πένες και κάναμε stagediving και crowdsurfing. Το Ποπ κ’ Ροκ του επόμενου μήνα στο review της συναυλίας έγραφε “πρώτη φορά μαζεύτηκαν τόσες πολλές βερμούδες στο Ρόδον”.
Stereolab - 2008, Synch Festival, Γκάζι
Μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, επιτέλους live. Η Laetitia θεά, τα τραγούδια τέλεια και ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Yo La Tengo - 2008, Synch Festival, Γκάζι
Στο ίδιο φεστιβάλ, αλλά διαφορετική μέρα, έπαιξαν οι Yo la Tengo. Ένα group με 30+ χρόνια ιστορία, επιδραστικό όσο λίγα, εμφανιζόταν μπροστά στα μάτια μου. Η Georgia, ο Ira και ο James αλλάζανε συνέχεια αναμεταξύ τους όργανα και έδωσαν ένα show όπως λίγοι ξέρουν.
Le Tigre - 2005, Bios Club
Το Bios ήταν γεμάτο όταν εμφανίστηκαν οι Le Tigre χωρίς όργανα, μόνο με μικρόφωνα, και όλα τα υπόλοιπα προηχογραφημένα. Καμία σημασία όμως δεν είχε γιατί ακολούθησε πανδαιμόνιο. Οι ίδιοι ήταν τρομεροί στην σκηνική τους παρουσία, με τα φωνητικά τους και τις μελετημένες χορογραφίες τους, ενώ ένα Bios χόρευε ξέφρενα.
Paula Frazer - 2009, Rodeo Club
Την Paula Frazer την είδα μόνη της με μία κιθάρα, στο Rodeo το 2009. Δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω. Ήταν σκέτη μαγεία. Μια θεϊκή φωνή που δεν την χορταίνεις και ένα country feeling μοναδικό. Στο τέλος, πήγα να την γνωρίσω και της έδωσα το χέρι, λέγοντάς της “just a voice and a guitar, pure beauty”.
Belle and Sebastian - 2002, Ιππικός Όμιλος, Γουδί
Θυμάμαι, είχαμε πάει μεγάλη παρέα να τους δούμε και είχα αγοράσει t-shirt, κάτι το οποίο κάνω σπάνια. Οχτώ άτομα επί σκηνής και απίστευτη απόδοση των τραγουδιών. Υπέροχη συναυλία, με πολύ χορό και μοναδικά συναισθήματα. Όσοι είχαν πάει από πολύ νωρίς, είχαν την τύχη να παίξουνε ποδόσφαιρο μαζί με το συγκρότημα.
Cigarettes After Sex - 2018, Release Athens Festival, Πλατεία Νερού
Όταν ξεκίνησαν, ο κόσμος ακόμα ερχόταν κι ο ήλιος δεν είχε κρυφτεί. Κανένα πρόβλημα όμως γιατί οι ίδιοι ήταν όπως πρέπει και δεν με απογοήτευσαν. Βγήκανε ντυμένοι όλοι στα μαύρα, χωρίς πολλές χαιρετούρες και τουριστικές φιοριτούρες, κι εμφανίστηκαν όπως η μουσική τους· σεμνοί, ρομαντικοί και minimal. Τα συναισθήματα που γεννάει η μουσική τους, έκαναν αυτό το βράδυ του Ιουλίου αξέχαστο.
(Οι Moonshine Effect είναι αθηναϊκό σχήμα που παίζει indie/dream pop με ψυχεδελικές και φολκ επιρροές. Ο πρώτος τους δίσκος "Οur eyes should meet" κυκλοφορεί σε cd και βινύλιο με διανομή από την B-Otherside records.)
