Αγαπημένα τραγούδια για ειδικές περιστάσεις

O Pete Fijalkowski είναι γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό ίντυ κοινό, πρώτα απ' όλα ως φωνή και 'ψυχή' των αγαπημένων Adorable, μετέπειτα των Polak και την τελευταία δεκαετία ως το 1/2 του ντουέτου των ονείρων μου Pete Fij/Terry Bickers. Μόλις ολοκλήρωσε –τουλάχιστον για την ώρα– την δική του αναδρομική σόλο περιοδεία. Δεν θα μπορούσα βέβαια να λείπω από το πραγματικά ιδιαίτερο σόου του στο Λονδίνο το προηγούμενο Σάββατο, όπου με έκανε να κλάψω για πολλούς λόγους –προς χαρά του ιδίου που με 'κατάφερε'– και όχι μόνο επειδή επιτέλους άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά το 'Homeboy' (και έμαθα και την ιστορία του). Όμως το να σας περιγράψω απλά την δική μου εμπειρία νομίζω πως θα αφαιρούσε το νόημα αυτού που ο ίδιος θέλησε να κάνει σε αυτό το τουρ. Δηλαδή να μοιραστεί με το συγκεκριμένο κοινό της κάθε βραδιάς κάτι από τον εαυτό του, μουσικά αλλά και σε πιο προσωπικό επίπεδο, με αφορμή και κίνητρο τα 50α του γενέθλια. Γι αυτό λοιπόν του ζήτησα να μοιραστεί ό,τι αυτός θα ήθελε με εσάς αναγνώστριες και αναγνώστες. Ιδού λοιπόν μία σπέσιαλ εντεκάδα αποκλειστικά για το Mic.

- Song for driving in the car:
'Ipcress File' του John Barry.
Αγαπώ τις ταινίες. Αγαπώ την οδήγηση. Αγαπώ το να προσποιούμαι πως οδηγώ ως χαρακτήρας σε κάποια ταινία. Το 'The Ipcress File' (Απόρρητος φάκελος Ίπκρες) –ένα 60's θρίλερ κατασκοπείας με τον Michael Caine, το αντίθετο της γκλαμουριάς και της λάμψης του James Bond– είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με γραφειοκρατεία και ατελείωτες ώρες μέσα σε μικρά καταγώγια, ο Caine δεν παραγγέλνει αστακό και χαβιάρι σε πολυτελή ξενοδοχεία αλλά 'ξελογιάζει' κορίτσια φτιάχνοντάς τους ομελέτες στο μικρό του διαμέρισμα. Την μουσική έχει γράψει ο John Barry, ο αγαπημένος μου κινηματογραφικός συνθέτης και είναι μία σειρά παραλλαγών πάνω στο ίδιο θέμα. Είναι η τέλεια μουσική υπόκρουση όταν οδηγώ και προσποιούμαι τον 60's μυστικό πράκτορα.

- Song for late at night:
‘The Thrill Has Gone’ του Chet Baker.
Αγαπώ τις 'περασμένες' ώρες, όταν όλοι έχουν κοιμηθεί και είμαι μόνος με τις σκέψεις μου και ένα ποτήρι κρασί και συχνά προσκαλώ και τον Chet για παρέα σε αυτές τις ήσυχες στιγμές. Όταν τραγουδάει είναι σαν να κάθομαι κάτω από ένα πάπλωμα όταν έξω έχει κρύο, νιώθοντας μικρός αλλά καλυμμένος εντελώς από την θαλπωρή της φωνής του.

- Song you wish you’d written:
'I’ll Never Fall In Love Again' της Bobbie Gentry.
Περιέχει τον καλύτερο στίχο που έχει ποτέ γραφτεί στην ποπ:

“What do you get when you kiss a guy?
You get enough germs to catch pneumonia
After you do, he’ll never phone you.
I’ll never fall in love again.”

Αν έγραφα κάτι που θα πλησίαζε μόλις αυτό το επίπεδο ιδιοφυΐας, θα πέθαινα ευτυχισμένος.

- Song for the morning:
'Aikea Guinea' των Cocteau Twins
Υπήρξε μία εποχή όταν ήμουν νεότερος, που μπορούσα να ξυπνήσω, να σηκωθώ και να φύγω από το σπίτι μέσα σε δέκα λεπτά. Τώρα μου αρέσει να έχω τουλάχιστον μια μισή ώρα στη διάθεσή μου και προτιμώ να ξεκινώ τη μέρα μου σε πιο αργούς ρυθμούς - οπότε δεν είναι για μένα τα γεμάτα ενέργεια 'feel good' τραγούδια, αλλά οι πιο ονειρικές μελωδίες μαζί με έναν καφέ (ή δύο).

- Song to fall in love to:
'All The Way' του Frank Sinatra
Αγαπώ τα τραγούδια της προχωρημένης περιόδου του Φρανκ, όταν ακούγεται σαν να κάθεται μόνος στο μπαρ και να τραγουδάει στο dry Martini του. Κάνει το ερωτικό τραγούδι να μοιάζει με αναπόληση και αναμονή.

- Song to fall out of love to:
'Till I Get It Right' της Tammy Wynette
Ένα από τα λίγα τραγούδια που αν με πετύχει σε ευάλωτη στιγμή μάλλον θα με κάνει να πατήσω τα κλάματα.

“I'll just keep on falling in love til I get it right
If practice makes perfect then I'm near about as perfect as I'll ever be in my life
So I'll just keep on falling in love till I get it right”

*Σνιφ*

- Song to hit the dancefloor to:
'Dumb Disco Ideas' των Holy Ghost
Τόσα πολλά τραγούδια. Αν είναι στα decks ο αγαπημένος μου DJ Ben Salter μάλλον θα βρίσκομαι όλο το βράδυ στο dancefloor. Το 'Private Idaho' των B-52’s, το 'Enola Gay' των OMD, το 'Crash' των Primitives, όλα τους θα με κάνουν να πεταχτώ από την άλλη άκρη του δωματίου, αλλά θα διαλέξω για την περίσταση αυτό το λιγότερο προβλέψιμο κομμάτι των Holy Ghost!

- Song that takes you back to your childhood:
'Man And A Woman' του Francis Lai
Είναι επίσης τόσα πολλά: Το ‘The theme to The Persuaders’ του John Barry που μου θυμίζει να κάθομαι με τον αδερφό μου στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και να το τραγουδάμε σε αρμονία εναλλάσσοντας τα διάφορα σημεία της ενορχήστρωσης, ή το 'Hit Parade' των Pinky & Perky (δύο γουρουνάκια puppets που τραγουδούσαν δημοφιλή τραγούδια σε ψιλές φωνούλες) αλλά τελικά θα διαλέξω την μουσική υπόκρουση του ‘A Man And A Woman’ του Francis Lai. Ο μπαμπάς μου είχε αυτό τον δίσκο και εγώ με τον αδερφό μου τον ακούγαμε συνέχεια-καθόμουν και μελετούσα τις φωτογραφίες από την ταινία στο οπισθόφυλλο, γυμνούς ανθρώπους και αγωνιστικά αυτοκίνητα, όλα τους περίεργα συναρπαστικά για μένα στα οκτώ μου χρόνια. Την ταινία την είδα για πρώτη φορά πέρυσι και ήταν τόσο περίεργο το ότι ήξερα την μουσική απ' έξω και ανακατωτά - ήταν σαν να έτρεξε καταπάνω μου ένας χαμένος παλιός φίλος να με χαιρετήσει, με γέμισε με νοσταλγία και χαρά και με πήγε πίσω στο σαλόνι των παιδικών μου χρόνων.

- Song that changed your life:
'Destroy The Heart' των House of Love
Τον Αύγουστο του 1988 οι House of Love κυκλοφόρησαν αυτό το single στην Creation Records. Το αγόρασα 99 πέννες από το δισκάδικο της γειτονιάς μου και το ερωτεύτηκα αμέσως, η cool-as-fuck παγερή φωνητική ερμηνεία του Guy Chadwick, η ηλεκτρισμένη κιθάρα του Terry Bickers, η απόλυτα ταιριαστή παραγωγή του Pat Collier. Μόλις είχα πιάσει κιθάρα στα χέρια μου εκείνο το καλοκαίρι αλλά μόλις το άκουσα σκέφτηκα 'Θέλω να φτιάξω τη δική μου μπάντα και θέλω να ακούγεται έτσι'. Επιστρέφοντας στο πανεπιστήμιο λοιπόν σχηματίσαμε με τον συμφοιτητή μου από το Film Studies Wayne Peters τους Candy Thieves και παίξαμε με αυτό το όνομα το πρώτο μας λάιβ το 1988. Η μπάντα στη συνέχεια έμελλε να μετατραπεί στους Adorable και τελικά να υπογράψει στην Creation το 1992 κυκλοφορώντας το πρώτο μας single με παραγωγό τον Pat Collier. Και 21 χρόνια αφού πρωτοάκουσα το 'Destroy The Heart' βρέθηκα στο δωμάτιο του Terry Bickers καθισμένος στο κρεβάτι του καθώς κάναμε πρόβα κάποια κομμάτια για ένα σόου μου στο οποίο είχε συμφωνήσει να συμμετέχει. Άφησε κάτω την γνωστή κόκκινη κιθάρα του, δίπλα στο καλοριφέρ και πήγε να μου φτιάξει ένα τσάι. Θυμάμαι να σκέφτομαι 'Δεν το πιστεύω!' Καταλήξαμε να συνεργαζόμαστε για μία δεκαετία πλέον, έχοντας γράψει μαζί δύο άλμπουμ και ενώ δεν νιώθω πια το ίδιο δέος μπροστά στην παρουσία του, εξακολουθώ να το νοιώθω κάθε φορά που ακούω τον ήχο της κιθάρας του που εξακολουθεί να με συναρπάζει.

- Your Karaoke song:
'Nice N Easy' του Frank Sinatra
Υπάρχει μία πολύ 'νόστιμη' ειρωνεία στο γεγονός ότι όταν δεν γράφω ή ερμηνεύω μελαγχολικά τραγούδια, η δουλειά μου είναι να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους ως συντονιστής εκδηλώσεων και δρώμενων σε ένα γηροκομείο. Δεν τους τραγουδάω ποτέ τα δικά μου γιατί είναι αρκετά μίζερα, θα ήταν άλλωστε μάλλον και λόγος απόλυσής μου αν το έκανα, αλλά συχνά τους τραγουδάω τραγούδια άλλων και αυτό εδώ είναι πάντα η ασφαλής επιλογή μου για να τους ξεσηκώσω.

- Song for your funeral:
'I's That All There Is?' της Peggy Lee
Σκοπεύω να ζήσω για πάντα. Ως εδώ τα πήγα καλά.

“Let’s keep dancing, let’s break out the booze and have a ball, if that’s all there is.”