Top-10 ελληνικών δίσκων

Διονύσης Σαββόπουλος - Φορτηγό (1966)
Ο Σαββόπουλος πριν γίνει συντηρητικός, με μια κιθάρα και ένα νταούλι, φέρνει το ροκ στην ελληνική πραγματικότητα. Εξαιρετικοί στίχοι και ερμηνεία, τραγούδια που στο σύνολο τους θα είναι πάντα επίκαιρα όπως «Η Συννεφούλα», «Η Ζωζώ», «Βιετνάμ γιε-γιε», «Πουλιά της δυστυχίας» κ.α.

Μάνος Χατζιδάκις και New York Rock and Roll Ensemble - Reflections (1970)
Ενδεικτικό το άλμπουμ από την αριστουργηματική δισκογραφία του Χατζιδάκι. Παντρεύοντας το ελληνικό στοιχείο με την τζαζ και την ροκ, με επιρροές από πρωτοπόρους όπως ο John Cage, άρτια παιγμένος από το νεοϋορκέζικο σχήμα ο δίσκος περιέχει αθάνατα κομμάτια όπως τα «Kemal», «Love her», «Street Song» κ.α. Επανακυκλοφόρησε το 1993 σε ποίηση Νίκου Γκάτσου.

Μάνος Λοΐζος - Τα νέγρικα (1975)
Σε ποίηση Γιάννη Νεγρεπόντη, ένα από τα ελάχιστα ελληνικά concept albums της εποχής. Η ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη μοιάζει σήμερα κάπως υπερβολική, αλλά η μουσική του Λοΐζου με τις τζαζ και μπλουζ επιρροές, μας αποζημιώνει. Κορυφαίες στιγμές τα «Γέρο νέγρο-Τζιμ» και «Στον Πόλεμο ο Τζο».

Δήμος Μούτσης - Φράγμα (1981)
Πρωτοποριακός για τα ελληνικά δεδομένα δίσκος, εξαιρετική παραγωγή και στίχοι του Κώστα Τριπολίτη που ξύνουν τις μετεμφυλιακές πληγές τις ελληνικής κοινωνίας όπως τα «Γράμμα απ' τη λεγεώνα των ξένων», «Δεν λες κουβέντα» και «Νταλίκα», με την ηλεκτρική φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου.

Bicycle - Bicycle (1981)
Η επιτομή του αγγλόφωνου ελληνικού underground του 70 και του 80, ο δίσκος των Βicycle είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό της ελληνικής δισκογραφίας, που άνετα στέκεται δίπλα σε ξένες παραγωγές της εποχής. Με τον Τέρη Παπαντίνα στη φωνή και τις κιθάρες, στοιχεία garage, blues και prog-rock στις συνθέσεις και κορυφαίο ίσως κομμάτι το «Listen to the beat of my heart».

Νίκος Παπάζογλου - Μέσω νεφών (1986)
Ο Παπάζογλου διδάσκει καλό ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Έχοντας αναλάβει εξ’ ολοκλήρου στίχους, μουσική, ενορχήστρωση και παραγωγή, μας δίνει διαμάντια όπως τα «Η ρωγμή του χρόνου», «Ο μοναχός ο άνθρωπος», «Καλημέρα» κ.α.

Μωρά στη φωτιά - Μωρά στη φωτιά (1988)
Το ελληνικό ροκ στα καλύτερα του. Post-punk αισθητική, ωμή ενορχήστρωση και ένας Στέλιος Σαλβαδόρ να ουρλιάζει “όλα αυτά που δεν είπες ποτέ”. Κορυφαία τα «Κάτω στην πόλη», «Υποσχέσεις», «Μανιφέστο» αλλά και η διασκευή του «Third Uncle» του Brian Eno.

Παύλος Σιδηρόπουλος - Τα μπλουζ του πρίγκιπα (1992)
Ενδεικτικά διαλέγουμε αυτό τον δίσκο από το σύνολο της δουλειάς του Σιδηρόπουλου. Κυκλοφόρησε δυο χρόνια μετά το θάνατο του και το γεγονός ότι πρόκειται για πρόχειρες ηχογραφήσεις με μια κιθάρα και τη φωνή του Παύλου, κάνει το δίσκο ακόμα πιο προσωπικό, ένα ντοκουμέντο της ψυχοσύνθεσης του μεγάλου δημιουργού. Από τα καλύτερα τα «Αν ήσουν φίλος», «Ο Χαρμάνης», «Κρίμα το παιδί».

Τρύπες - Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι (1996)
Όταν μιλάμε για τις Τρύπες, δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι κάποιος τους δίσκος υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους. Διαλέγουμε αυτόν για τραγούδια όπως τα  «Ακούω την αγάπη», «Μια υπέροχη ευκαιρία», «Καινούρια ζάλη» αλλά και για την ιδιαίτερη παραγωγή των Τίτου Καργιωτάκη και Χρήστου Χαρμπίλα.

Ισίδωρος Παπαδάμου - Σεντουκιασμένοι φλώροι (2007)
Ο Ισίδωρος Παπαδάμου αποτελεί μια ιδιότυπη περίπτωση δημιουργού. Ιδρυτικό μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών, έχει επιλέξει να κινείται εκτός της μουσικής βιομηχανίας. Από τη μουσική και τους στίχους μέχρι τα όργανα που ακούγονται στους δίσκους του και την ηχογράφηση των κομματιών, τα πάντα είναι «χειροποίητα» προϊόντα της οικογένειας Παπαδάμου. Το αποτέλεσμα, υπέροχα τραγούδια όπως «Σεντουκιασμένοι φλώροι», «Είμαι ο Έλληνας», «Νέες απαντήσεις» που διατίθενται δωρεάν μέσω της οικογενειακής «εταιρείας» με τον εύγλωττο τίτλο, «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records».

Οι The Sailing Tomatoes θα εμφανιστούν μαζί με τους Ζητιάνους στο Mumm-Ra στην Αθήνα, στις 26 + 27 Μαΐου. Πληροφορίες εδώ και εδώ.