11 κομμάτια που κάνουν τις αθηναϊκές νύχτες πιο όμορφες
Μέσα στη χρονιά έβγαλε δίσκο, έβγαλε και βιβλίο, δεν θα μπορούσε να λείψει από την καθιερωμένη μας στήλη
Ο Sigmataf (κατά κόσμον Στέλιος Τσάφος) είναι ένας άνθρωπος που εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί με συνέπεια τον κόσμο της τέχνης και μάλιστα προσεγγίζοντάς την από διαφορετικά πρίσματα. Μουσικός για πάνω από μια εικοσαετία, δισκογραφεί ως Sigmataf από το 2010, αγκαλιάζοντας θαρραλέα ένα μεγάλο φάσμα επιρροών και ήχων. Video artist και υποστηρικτής της DIY αισθητικής (όχι δογματικά όμως), σκηνοθετεί τόσο τα δικά του βίντεο όσο και άλλων. Εργάζεται εδώ και μια δεκαετία ακατάπαυστα ως DJ στη δύσκολη αθηναϊκή νύχτα και είναι σχεδόν απίθανο να μην τον έχεις πετύχει κάπου να ντύνει μουσικά τις νυχτερινές σου βόλτες. Ποιος ξέρει, μπορεί να έχει υπάρξει κι ο αφανής ήρωας, χάρη στη μικρή συνεισφορά του οποίου μπορεί και να ξεσάλωσες ή να ερωτεύτηκες ένα βράδυ. Πρόσφατα, μας συστήθηκε και ως συγγραφέας/κειμενογράφος. Για να δούμε, τι άλλο μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον. Σίγουρα πάντως δεν θα είναι αδρανές και αδιάφορο, κάτι τέτοιο δεν του ταιριάζει καθόλου.
Το 2023 στάθηκε μια ιδιαίτερα παραγωγική χρόνια για τον Στέλιο μιας και τον Απρίλιο κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ με τον τόσο χαρακτηριστικό τίτλο "Θηλυκός προς το περιβάλλον" ενώ τον Οκτώβριο εμφανίστηκε στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο "Έλα λιγάκι πιο κοντά" σε συνεργασία με τον Αντώνη Γλυκό.
Με αφορμή λοιπόν το live του, στο οποίο θα κάνει μια βόλτα απ’ όλα τα σοκάκια της δισκογραφίας του ως Sigmataf και το οποίο θα λάβει χώρα την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου στο Death Disco, παρέα με τους Τurboflow3000 και Tony Bluebird, του ζητήσαμε να διαλέξει 11 κομμάτια που έχει ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια ως DJ, τιμώντας έτσι και αυτή την πτυχή του, πέρα από εκείνη του συνθέτη/στιχουργού/μουσικού παραγωγού/ερμηνευτή. Κομμάτια που έκαναν τις νύχτες, αν όχι ωραιότερες, σίγουρα διαφορετικές και τον βρήκαν εκτός από το να μιξάρει, να παρατηρεί, να ονειροπολεί, να σκηνοθετεί στιγμές, να χορεύει, μα πάνω απ’ όλα να βάζει ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής του σε όλο αυτό.
Ιδού το αποτέλεσμα.
Θάνος Σιόντορος
1. Underworld – Beautifull Burnout
Ίσως το track με τα περισσότερα plays στα dj σετ μου. Το αγαπάω, για το βάθος του, τη ροή του, την αίσθηση του και για εκείνο το ταξίδι Λονδίνο - Μπαθ με δυο φίλους σε ένα βαν, το τραγούδι να παίζει στο ριπίτ κι έξω από το τζάμι το χαρακτηριστικό ψιλόβροχο της Αγγλίας.
2. Rival Consoles – Persona
Σκληρή, ατμοσφαιρική, ηλεκτρονική βρετανίλα. Συναίσθημα και κίνηση. Από εκείνα τα tracks που γλιστράει όπου θέλει και γεφυρώνει μουσικά είδη.
3. Jon Hopkins feat. Purity Ring – Breathe This Air
Tόσο ηλεκτρονικό και ταυτόχρονα τόσο ζωντανό συναισθηματικά. Με την πρώτη ακρόαση του, το 2013, με τσίμπησε και από τότε αυτό που έχουμε το λες και συμπόρευση.
4. Föllakzoid – Electric
Αυτό το τραγούδι που έρχεται από την μακρινή Χιλή, το τιμάω αρκετά συχνά στις περασμένες, μεταμεσονύχτιες ώρες, καθώς δημιουργεί μυσταγωγία και ερωτισμό και οι μπασογραμμές παρέα με τα πλήκτρα του, συνδέουν άψογα τη psych pop με το krautrock.
5. UNKLE – Celestial Annihilation
Αυτό το ορχηστρικό έπος από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, μου φτιάχνει πάντα την εικόνα ενός ντελόριαν που διασχίζει καμένα χωράφια και πυκνά δάση ενώ ταυτόχρονα πολλοί έφηβοι χορεύουν σε λονδρέζικα υπόγεια γεμάτα υγρασία.
6. Trentemøller – Shades Of Marble
Πολλές φορές ξεκινάω κάποιο dj set με αυτό, ειδικά όταν θέλω να δημιουργήσω ζεστή ατμόσφαιρα, γιατί συνδυάζει την ευγένεια της electronica με το ξέσπασμα του desert rock. Οι κιθάρες στο ρεφρέν αξέχαστες.
7. Sonic Youth – Tunic (Song For Karen)
Όταν το μέρος και η ψυχολογία ζητήσουν κιθάρες, είναι στάνταρ αξία. Αδιαπραγμάτευτο το βάιμπ του. Σαν μελαγχολικός ωκεανός. Spoken word από τα λίγα.
8. The Streets – Turn The Page
Καθαρότατο βρετανικό hip hop με νεύρο, ατάκα και ροή. Πολλές φορές το βάζω και μετράω πόσα κεφάλια θα μπουν, στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, στο ρυθμό του καλοσυνάτου και λιγο παραπονιάρη Mike Skinner.
9. M.I.A – Paper Planes
Είναι το κομμάτι μπαλαντέρ μου. Όταν έχει χαθεί το μπαλάκι και θέλω να βεβαιωθώ αν εγώ χάσει τον κόσμο ή αν η συγκεκριμένη βραδιά δεν βγαίνει από τη μεριά του κόσμου, το βάζω κι αν δεν κουνηθεί άνθρωπος, παύω να προσπαθώ μετά για οτιδήποτε.
10. Ξύλινα Σπαθιά – Οι συμμορίες της ασφάλτου
Αν και πότε τα Σπαθιά δεν υπήρξαν μεγάλη μου αδυναμία, αυτό το τραγούδι μου άρεσε από την πρώτη ακρόαση πίσω στα 90s και το τιμάω στα σετ, ιδίως όταν θέλω κάποιο ελληνόφωνο που να μου αφήνει χώρο να κινηθώ στη συνέχεια σε διαφορετικά είδη.
11. Portishead – Chase The Tear
Το ιδιαίτερο αυτό single κυκλοφόρησε εκτός δισκογραφίας τους το 2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τη Διεθνή Αμνηστία. Είναι τόσο ξεχωριστό και χορευτικό που στο πρώτο άκουσμα δεν καταλαβαίνεις από ποιους είναι. Πάντα υπάρχει μια έκπληξη όταν με ρωτάνε τι ακούμε κι απαντάω: «Portishead».
