Σώτη Τριανταφύλλου - Top 10 της λήθης

Songs that Friendship Taught me

Την εποχή που οι άνθρωποι της ηλικίας μου "χάνουν" (έκφραση, ε;!) τους γονείς τους - μαμάδες και μπαμπάδες υποκύπτουν στον ανελέητο βιολογικό κύκλο - εγώ έχασα τον καλύτερο φίλο μου. Αρρώστησε από φριχτή αρρώστια και πέθανε. Όμως, προτού πεθάνει, έζησε. Έζησε, ζήσαμε, μέσα στη μουσική. Τα παρακάτω είναι δέκα από τ' αγαπημένα μας κομμάτια. Υπάρχουν σίγουρα κι άλλα δέκα, και δέκα ακόμα: αυτά είναι μερικά από τις δεκάδες.

- Accidents Never Happen in a Perfect World - Blondie, 1979

Καθώς ακούγαμε αυτό το κομματάκι - σε κασέτα - από το LP Eat to the Beat, τρακάραμε. Τροχαίο ατύχημα, μάλιστα. Ο Χρήστος είχε πιει διψήφιο αριθμό ιρλανδέζικων ουίσκυ Jameson κι επέμενε να οδηγήσει. Πίστευε ότι το ποτό τον έκανε καλύτερο οδηγό. Έτσι, τρακάραμε. Αναδυόμενη από το ερείπιο του αυτοκινήτου προσπάθησα να βγάλω την κασέτα απ' το μαγνητόφωνο, αλλά είχε σφηνώσει. Αργότερα, αγοράσαμε το Eat to the Beat σε CD.

-You Gotta Say Yes to Another Excess - Yello, 1983

To "I Love You" ήταν ένα έξυπνο electro-beat με ψιθυριστά φωνητικά. Είχε πλάκα. Ο Μπόρις Μπλανκ, ο Ντίτερ Μέιερ και ο Κάρλος Περόν - Ελβετοί τραπεζικοί - μας είχαν εντυπωσιάσει. Εξάλλου, δεν λέγαμε όχι σε καμιά υπερβολή.

-Μy Ever Changing Moods - Style Council, 1984

Αυτό το κομμάτι, από το ομώνυμο LP, απευθυνόταν σ' εμένα γιατί όλο γελάω και κλαίω και ξαναγελάω και πάλι απ' την αρχή. Ωστόσο, όταν ο Paul Weller άφησε πίσω του τους Jam, μια σύντομη, τρελή εποχή είχε κιόλας χαθεί.

-Ι'll Be Gone - Tom Waits, 1986

Από το Frank's Wild Years που παρέπεμπε στον Φρανκ Ζάππα. Ο Χρήστος ήξερε όλον τον Ζάππα απ' έξω, όπως άλλοι ξέρουν τους Χαιρετισμούς ή τα απολυτίκια.

-Walking Talking Johnny Cash Blues - The Godfathers, 1989

Όχι και τόσο μπλουζ, αλλά μάλλον ροκαμπίλλυ - το μοναδικό του LP More Songs About Love and Hate - που χορεύαμε μανιακά. Το ροκαμπίλλυ, ή το χορεύεις μανιακά, ή δεν το χορεύεις καθόλου. Ο Χρήστος δεν το χόρευε καθόλου. Το άκουγε μ' ένα ελαφρά ειρωνικό γελάκι: ντρεπόταν που του άρεσε μια μουσική τόσο άξεστη. Το ίδιο σκεφτόταν για τα LP των Blasters και των Cramps.

-A Lot of Wind - The Fall, 1991

Από το LP Shift-Work. Δεν μπορούσαμε να καθορίσουμε γιατί μας άρεσε. Ήταν υπνωτιστικό. Ίσως γι' αυτό.

-I Feel You - Depeche Mode, 1993

Ήταν ένα 12ιντσο από το LP Songs of Faith and Devotion. Καψουροτράγουδο, σίγουρα. Του τύπου "Every Breath You Take" των Police. Κυκλοφόρησε το 1993, μια υπέροχη χρονιά - annus mirabilis - όπου ήμασταν τριάντα πέντε χρονών και μοιάζαμε στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης. Μοιάζαμε, δεν ήμασταν.

-Βrand New Car - Rolling Stones, 1994

Μας άρεσαν τ' αυτοκίνητα, αυτό είν' όλο, νομίζω. Λίγα χρόνια νωρίτερα είχαμε ξετρελαθεί - εγώ περισσότερο, όπως συνήθως - με το "Wandering Spirit" του Μικ Τζάγκερ. Είχα φάει κόλλημα. Τώρα το έχω ξεπεράσει.

-Ηeroin and Cocaine - Tiger Lillies, 1994

Στο ίδιο CD, που είχε τίτλο Βirths, Marriages and Deaths, υπήρχε μια διασκευή του "Lili Marlene". O Χρήστος δεν πρόλαβε να δει τους Tiger Lillies λάιβ. Διότι στο μεταξύ πήγε και πέθανε.

-To Βring You My Love - PJ Harvey, 1995

Πάντα μας άρεσαν οι γυναίκες στο ροκ. Η Γκρέις Σλικ. Η Ντέμπυ Χάρρυ. Η Πόιζον Άιβυ. Η Λίσα Χέρμαν των Golden Palominos, η Κρίσσι Χάυντ. Η Πόλλυ Χάρβεϋ έμοιαζε να συλλαμβάνει το πνεύμα της δεκαετίας του '90. Τώρα πια δυσκολεύομαι να καθορίσω ποιο ήταν αυτό το πνεύμα.

---

Το νέο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου 'Η φυγή' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.