Δέκα οδηγοί στης ζωής το μονοπάτι

Aκόμα κι αν τα τελευταία οχτώ χρόνια που δισκογραφούν οι Μπρούκληδες White Hills είχες κατορθώσει να παραβλέψεις καμιά εικοσαριά σχεδόν εξαιρετικές ψυχεδελικές space rock κυκλοφορίες τους, φέτος μάλλον θα δυσκολευτείς. H φετινή ταινία του Jim Jarmusch διαδραματίζεται στο χρεωκοπημένο Detroit, με τους βασικούς ήρωες να είναι βαμπίρ της underground σκηνής και τους White Hills να παίζουν το Under Skin Or By Name από το Glitter Glamour Atrocity του 2007 ζωντανά σε μια σκηνή. Ο Jim ξέρει...

Ας πούμε ότι η ψυχεδελική μουσική είναι ένα τεράστιο καλειδοσκόπιο και μπορεί να πάρει αμέτρητες εκφάνσεις. Εικόνες πιο βρώμικες, πιο φανταχτερές, πιο ταξιδιάρικες, πιο άρρωστες... ο χώρος μοιάζει να χωράει τα πάντα. Ε, το καλειδοσκόπιο των White Hills μοιάζει τουλάχιστον με τηλεσκόπιο πιωμένου μεταδιδακτορικού αστροφυσικού. Διαλέγουν δυναμικά και περίπλοκα μουσικά τοπία με space περάσματα που επιμένουν να σε βγάλουν από τη στενή σου αντίληψη των πραγμάτων και επαναληπτικά μοτόρικ μοτίβα που τα μετασκευάζουν σε ινδικά μάντρας για διαλογισμό και διακριτική εξαΰλωση. Κάτι σαν "οι- Hawkwind-συναντούν-τους-Νeu" και "ένα δέντρο μεγαλώνει στο Brooklyn"... Στη μουσική τους καταλαβαίνεις ότι κινητήριος μοχλός δεν είναι μόνο το μουσικό ένστικτο, αλλά και μια ευφυής δύναμη που δείχνει να διερωτάται για τα όρια του μυαλού. Αν η καρδιά της ψυχεδελικής σκηνής χτυπά στη δυτική ακτή, ο εγκέφαλος μάλλον προσανατολίζεται στην ανατολική ακτή. Η ψυχή των White Hills, ο Dave W, καλεσμένος της στήλης σε δέκα παραγράφους θα προσπαθήσει να μας πείσει γι αυτό. Ελεάνα Γαρίνη

10 πράγματα που με επηρέασαν και με οδήγησαν στο μονοπάτι που διαβαίνω...

- Bark των Jefferson Airplane: Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ με το οποίο έπαθα ψύχωση. Το ακούω ακόμη και σήμερα. Εκείνο που αρχικά με έκανε να το προσέξω όντας ακόμη παιδί ήταν το εξώφυλλο, ένα ψάρι με ανθρώπινα δόντια. Κατόπιν ήταν το πόσο παράξενα ηχούσαν στα αυτιά μου όλα τα τραγούδια. Το παίξιμο στην κιθάρα από τον Jorma Kaukonen με γράπωσε από το πρώτο άκουσμα. Εξαιτίας αυτού του άλμπουμ είμαι μουσικός σήμερα.

- Never Mind The Bollocks Here's The Sex Pistols: έμαθα πώς να παίζω κιθάρα διδάσκοντας τον εαυτό μου πώς να παίζει κάθε νότα σ' αυτό το δίσκο.

- Σπουδάζοντας υπό την καθοδήγηση του Douglas Kahn: Ο Doug είναι ένας καθηγητής που είχα στο κολλέγιο και με έμαθε έναν νέο τρόπο σκέψης γύρω από την τέχνη, ειδικά τον ήχο ως τέχνη. Είναι ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για το περιβόητο ηχητικό μοντάζ που βγήκε σε flexi disc με τίτλο Reagan Speaks For Himself. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκείνη την εποχή κατάσχεσε όλα τα flexi discs λόγω της ανατρεπτικής φύσης τους, όπως είπαν. Μου σύστησε ονόματα όπως της Karen Finley, της Diamanda Galas, το Θέατρο της Αμαρτίας και την κίνηση της τέχνης των βιβλίων κόμικς που περιέβαλε το περιοδικό RAW. Το πώς κατασκευάζω μουσική το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό σε όσα εκείνος ο άνθρωπος μου γνώρισε. Σήμερα ο Kahn είναι καθηγητής Μέσων και Καινοτομίας στο Εθνικό Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (NIEA) στο Πανεπιστήμιο του New South Wales στην Αυστραλία και συμμετέχει στην Επιτροπή Έρευνας της Αυστραλίας.

- Revenge Is Not The Password του James T. Pursey: Ο Pursey ήταν ο τραγουδιστής των Sham 69. Αφού αποχώρησε από τους Sham 69, ο James ξεκίνησε ένα ταξίδι πειραματισμών. Μια από τις στάσεις στο δρόμο του είναι αυτό το άλμπουμ. Για μένα αυτό το άλμπουμ είναι ένα ακόμη παράδειγμα του να σου συστήνουν έναν νέο τρόπο σκέψης γύρω από τον ήχο και τη δομή των τραγουδιών. Η χρήση γραφομηχανής σαν κρουστό όργανο, τα κοψίματα στα samples και η ανοιχτή αίσθηση της μίξης. Αυτό το άλμπουμ είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο, από το artwork έως τη μουσική και το concept του. Μια πλήρως εκτελεσμένη δουλειά που πέρασε απαρατήρητη. Είναι σκοτεινή και μιλάει την αλήθεια.

- Buckminster Fuller: Ο Buckminster Fuller είναι ένας άνθρωπος με ιδέες. Ήταν αρχιτέκτονας, θεωρητικός συστημάτων, συγγραφέας, σχεδιαστής, εφευρέτης, φουτουριστής και τόσα ακόμη. Ο Fuller είχε όραμα για την καλυτέρευση της κοινωνίας, που περιελάμβανε την εξεύρεση τρόπων να κάνεις περισσότερα με λιγότερα αποσκοπώντας όλοι οι άνθρωποι παντού να μπορούν να έχουν όλο και περισσότερα. Ανέπτυξε πολλές ιδέες, σχέδια και επινοήσεις που αφορούν σε πρακτικά, φθηνά στέγαστρα και συγκοινωνίες. Κατέγραψε τις ιδέες του σ' ένα βιβλίο που έγραψε και ονομάζεται Dymaxion Chronofile. Ο κόσμος μας σήμερα θα ήταν διαφορετικός αν οι κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής του εφάρμοζαν τις ιδέες του επάνω στο πώς να ζεις.

- Κίνηση Τέχνης Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού: Αυτό το κίνημα τέχνης είχε σαν κεντρική ιδέα να δημιουργείς για χάρη της δημιουργίας. Ήταν σε μεγάλο βαθμό επαναστατικό, αναρχικό και ιδιοσυγκρασιακό. Μπορείς να αισθανθείς το ωμό συναίσθημα στα έργα που οι καλλιτέχνες εκείνης της περιόδου δημιούργησαν. Αισθάνομαι ότι ο τρόπος που δημιουργώ μουσική αντανακλά την ιδεολογία πίσω από αυτή την κίνηση. Η κίνηση συντονίζεται με εμένα σε ένα εσωτερικό επίπεδο.

- Εργαστήρια Έρευνας Επιβίωσης (SRL): Σαν έφηβος που μεγάλωνε στο Σαν Φρανσίσκο, το SRL ήταν ιδιαίτερα ενεργό στη σκηνή της performance art. Ήμουν θεατής σε κάμποσες από τις παραστάσεις τους που εστίαζαν στον επαναπροσδιορισμό των τεχνικών, εργαλείων και αρχών της βιομηχανίας, επιστήμης και του στρατού. Υπήρξαν μέλη της art-punk κίνησης που ξεκίνησε στα τέλη των 70's στο Σαν Φρανσίσκο. Είδα τη δουλειά τους ως προκλητική. Ήταν το λιγότερο μια σφοδρή επίθεση. Εκείνες οι παραστάσεις με επηρέασαν πάρα πολύ κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων. Βρίσκω ότι η μουσική που κάνω είναι προκλητική. Αποτελεί κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι. Δεν πρόκειται για παθητική τέχνη: είναι ενεργή τέχνη με τον ίδιο τρόπο που το SRL ήταν.

- Jim Carroll: Είμαι οπαδός του από τότε που διάβασα για πρώτη φορά τα The Basket Ball Diaries και Forced Entries σαν έφηβος. Μέσα από εκείνα τα βιβλία ανακάλυψα τη μουσική και την ποίησή του. Η ποίησή του είναι αυτή που με έχει επηρεάσει περισσότερο. Το στυλ των στίχων μου δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν είχα διαβάσει ποτέ την ποίηση του Jim.

- PiL (Public Image Limited): Ανακάλυψα τους PiL μέσω της αγάπης μου για τους Sex Pistols. Τα πρώτα τρία άλμπουμ τους (First Issue, Metal Box και Flowers Of Romance) υπήρξαν εξαιρετικά επιδραστικά στη μουσική μου ανάπτυξη. Οι Lydon, Levene και Wobble είναι ιδιοφυίες και ο κόσμος θα έπρεπε να αναγνωρίσει όσα αυτοί οι τρεις έχουν κάνει για τη μουσική.

- Η υφήλιος: Πώς μπορεί κάτι τόσο τεράστιο και μαγικό να μην σε εμπνέει;

Οι White Hills έρχονται στην Ελλάδα για δύο συναυλίες την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου και τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.