Αλεξάνδρου Μ. Ασωνίτη - Λάλον Ύδωρ
Mυθιστόρημα [εκδόσεις πατάκη, αθήνα 2000]
Ποταμός αρχαίου πνεύματος, αθάνατου, ελληνικού
Αιρετικό, καταραμένο, ειδωλολατρικά αρχαιοπρεπές, υποχθόνιο, καταχθόνιο, ιστορικά τεκμηριωμένο. Μια βόμβα νετρονίου, γομωμένη με πικρές αλήθειες, ενδεδυμένη, κεκαλυμμένη θα έλεγα, με τον βολικό μανδύα του μυθιστορήματος. Ο συγγραφέας δεν φιλοδοξεί να μας μεταπείσει. Επιθυμεί απλά να μας εκθέσει μια 'άλλη αθέατη όψη' των πραγμάτων, την δική του ολιστική αλήθεια ίσως.
Και φυσικά θέλει να μας συνεπάρει με την χειμαρρώδη γραφή του. Η γλώσσα που μεταχειρίζεται είναι μεικτή. Σε αρκετά σημεία δεν είναι διόλου εύκολη. Είναι ακόμη μια πρόκληση που έχει ν' αντιμετωπίσει ο αναγνώστης. Ο πλούτος του κειμένου λόγου του είναι τρομακτικός. Γεμάτος διοσημίες, αμφίπλευρα ή παράπλευρα νοήματα, μεταφορές και παραβολές, γεμάτος κάλλος επίρρωση αλλά και μένος, γεμάτος κατανόηση και μεγαλοθυμία.
Επιπλέον οι θαλασσοτραφείς Κηρουλάριοι είχαν παγηδευθεί στην στασιμότητα της λεγόμενης "αγάπης" - "Έλληνες αεί παίδες Έρωτός εσμέν" έχει υπομνήσει στις Καλλονές του και του ίδιους ο Ημίθεος - ακολουθούντες αδέξιά τινα δοξασία των Ανεξελλήνιστων, ότι η ζωή των ευγενών θνητών απομένει ημιτελής αν δεν συναντήσουν το καλούμενο "έτερο ήμισυ" εν αγάπη. Την ψευδαισθησία ταύτη, δεν υφίσταται κενό στην φύση, αιχμάλωτοι του Αφύσικου, εφηύραν και μετέδωσαν στην χαρούμενη ανθρωπότητα οι Φαιοχίτωνες, αφ' ότου επέβαλαν την Απειροκαλία και αντικατέστησαν τον Λυσιμελή με την οικτρά αγάπη, διαφθείροντας επί αιώνες τις αγνές ψυχές δυσεκατομμυρίων θνητών. Και οι σκλαβωμένοι ένδοξοι Ειδωλοθύτες αγνοούσαν την Εθνοκτονία και την Γενοκτονία που διέπραξε εις βάρος τους η Μισαλλοδοξία υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες και οι Μαπούτσε και οι Κομάντσι είμεθα Ειδωλολάτρες, και δεν εμάχοντο δια την Παλινόρθωση των Αιωνίων και ο Έρως και τα Ύδατα και οι Χρυσόμυγες και η Τόλμη και η Σαρξ ήσαν, ώ πόσον απροσμετρήτως τεθλιμμένα ήσαν. Ώσπου εν τω μέσω των δυστυχούντων θνητών ενεφανίσθη ο Θνητεγέρτης Εύσθενος και ευδαιμόνησαν ο Παν τε και το Παν. Χαίρε, Μεγάλο Πνεύμα. Έρρωσο, Άρη.
Γλωσσάριο
Ανεξελλήνιστοι, Ειδωλοθύτες: οι βάρβαροι εκχριστιανιστές
Απειροκαλία, Μισαλλοδοξία: το χριστιανικό δόγμα
Ημίθεος, Λυσιμελής, Εύσθενος: επίθετα του Ηρακλή, του Προμηθέα, του Ιουλιανού, του ήρωά μας.
Κηρουλάριοι: οι επίγονοι του Μιχαήλ που το 1054μ.Χ. επεκύρωσε το σχίσμα των εκκλησιών. Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας Κηρουλάριος θαλασσοκράτορας πλοιοκτήτης, που θεωρεί εαυτόν απόγονο του Ιουλιανού του Παραβάτη, του μόνου έλληνα αυτοκράτορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Καλλονές: οι κόρες του
Παλινόρθωση: η αποκατάσταση των ειδώλων
Φαιοχίτωνες: ο κλήρος
Μείζον δε τούτων η αγάπη. Καλή σας αναγνωστική και πατριδογνωστική περιπέτεια.