Εύη Λαμπροπούλου - Όλα τα μήλα
Το Όλα τα μήλα είναι η ιστορία ενός παρ' ολίγον τριγώνου, το οποίο αποτελείται από τον Καλό, τον Κακό και την Τέτα - που η γιαγιά της πάνω σε παραλήρημα επιμένει να αποκαλεί Φέτα. Και πώς να μην ερωτευτεί η Τέτα τον Κακό, ο οποίος ξέρει τα πάντα για το σινεμά, ή τουλάχιστον για το σινεμά που λατρεύει κι εκείνη; Ο οποίος ξέρει τι τραγουδούσε ο Σέιλορ στη Λούλα στο Wild at Heart; (Εδώ παραλίγο να τον ερωτευτώ κι εγώ, που σιχαίνομαι τον David Lynch!) Και μιλάει μαζί της για τον Johnny Cash και τους Pulp, την Bjork και τον Burcan Ojal, κι έχει μια πολυσυλλεκτική δισκοθήκη που περιέχει Placebo, Nirvana, Patti Smith, Pixies, Gorillaz, Marianne Faithful, Nick Cave, Divine Comedy, Cocorosie, Holly Golightly, και άλλα πολλά.
Η Τέτα νομίζει ότι πρόκειται για ένα one-night-stand, και μετά, γρήγορα! επιστροφή στο μαντρί. Η σοφή γιαγιά της όμως έχει άλλη γνώμη: "Άμα στο κουνί της γυναίκας ακουμπήσουν ξένα απίδια ξέχνα το". Η εν λόγω γιαγιά κλέβει την παράσταση στο βιβλίο. Είναι ανοιχτόμυαλη και σαρκαστική όταν πρέπει, με κοφτερό μυαλό κι ακόμα πιο κοφτερή γλώσσα. Αντίθετα από την ηρωίδα, για την οποία γράφει το δελτίο τύπου του βιβλίου, "...η ενοχική Τέτα είναι στριμωγμένη σε μια καλούτσικη σχέση δίχως θέα". Έχει όμως κι αυτή τα δίκια της. Ποιος αφήνει μια καλούτσικη σχέση έστω δίχως θέα, για έναν άγνωστο με σεμεδάκια στο σπίτι του; αναρωτιέμαι εγώ. Η Τέτα πάντως όχι. Παλεύει, τυραννιέται, φοβάται μήπως της έρθει ο ουρανός στο κεφάλι, αλλά κυρίως φοβάται ότι η "αμαρτία" της θα σκοτώσει την ηλικιωμένη και ήδη άρρωστη γιαγιά της.
Τα βιβλία της Λαμπροπούλου μιλούν πάντοτε για πράγματα απλά, γνωστά και καθημερινά, αλλά μ' έναν τρόπο εντελώς μοντέρνο κι ενίοτε σουρεαλιστικό. Κυρίως όμως ξεχειλίζουν από χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κάτι που απαιτεί γερά κότσια και πολύ κουράγιο. Η ίδια, σε συνέντευξή της στα Νέα της Θεσσαλονίκης, λέει για το καινούργιο της βιβλίο: "Ασχολείται κυρίως με την αγωνία των επιθυμιών και τους περιορισμούς του ανθρώπινου χαρακτήρα. Θα 'λεγα ότι κεντρικό του θέμα είναι οι προκλήσεις που δεχόμαστε για αλλαγή στη ζωή μας και το αν μπορούμε να τις αναλάβουμε ή προτιμάμε τελικά να μείνουμε στο κουκούλι μας, στην ασφάλειά μας... Το βιβλίο μιλάει επίσης για το θέμα του φόβου μπροστά στο άγνωστο. Είναι ο φόβος της απώλειας είτε από έρωτα, είτε από θάνατο, γιατί και ο έρωτας είναι μια απώλεια του εαυτού σου, μια κατάσταση όπου χάνεις 'το εγώ σου', καθώς έχεις την ψευδαίσθηση ότι γίνεσαι ένα με τον άλλο".
