Γιάννης Χατζηγώγας - το Σινεμά του Αρχιτέκτονα
Περιπέτειες αρχιτεκτονικών ιδεών ενός flaneur-πλάνητα, καταγεγραμμένες ως ένα χαοτικό ημερολόγιο. Κείμενα βγαλμένα μέσα από κινηματογραφικά αφιερώματα, από τις στοιχειωμένες περιπλανήσεις του Νόσφι και της Λούλου με Μουσική Επί Τόπου, από σεμινάρια στην Κερκίνη και στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, από τη συνάντηση με τον Κώστα Γαβρά και το περίφημο Ζ του.
Η "πόλη" ως αρχιτεκτονική έννοια, το σχεδιασμένο και σκηνοθετημένο τοπίο που βουλιάζει μέσα στα νερά της Κερκίνης, οι πόλεις των ταινιών ως διαδραστικά περιβάλλοντα, το επιβλητικό αστικό σκηνικό των μεγαλουπόλεων, οι αόρατες και ορατές σχέσεις μας με αυτές, τα "περάσματά" τους προς και από εμάς, αυτές οι "προετοιμασμένες" βαλβίδες διαφυγής από την καθημερινότητα διαμέσου μιας άλλης [ή μη] καθημερινότητας κάποιων άλλων, κάποιων [αντί-]ηρώων και επίδοξων προσωρινών σωτήρων μας.
Ανάμεσα τους καραδοκούν λεπτομέρειες από χειροποίητες γιγαντοαφίσες του Κώστα Αρβανιτίδη και κακοδακτυλογραφημένα ζενερίκ σε μαύρο φόντο. Το τηλεφερίκ που κόβει ανάσες, η Ναστάζια Κίνσκι, ένα αμαρτωλό διαβολικό κορμί, ο δράκουλας Κρίστοφερ Λη, ο Άλμπερτ Φίνεϊ και η Ζακλίν Μπισέ "Κάτω απ' το Ηφαίστειο", ο Ντιν Μάρτιν και η Ούρσουλα Άντρες, ο Ρόμπερτ Ντηβάλ, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον.
Αναπαράγω μια προκήρυξη:
...
άλλα πράγματα βλέπει κάθε άνθρωπος στον αρχιτεκτονικό χώρο, ανάλογα με τη γλώσσα που μιλά, το φώτοσοπ του μυαλού του, τις θεωρίες και τους τρόπους απεικόνισης... και άλλα... ανάλογα με τα βιώματά του και το τι σχεδιάζει ως συνέχεια της όρασης...
...
Being Janis Chatzigogas: απόπειρα προσωρινής εγκατάστασης στο κεφάλι του Γιάννη Χατζηγώγα. Γλώσσα συν-χρονη που διατρέχει να προλάβει τη σκέψη. Μυαλό κινηματογραφόφιλο, γεμάτο συν-εικόνες, συν-οικίες, συν-γείτονες, συν-πολίτες, συν-αγωνιστές, συν-τρόφους, συν-οράματα. Καρδιά ώριμου παιδιού που ασφυκτιά να κληροδοτήσει όλες αυτές τις συν-εμπειρίες στους νεότερους, ν' ανοίξει και να δείξει μονοπάτια στους αυριανούς συναδέλφους, συν-φωτογράφους, σινεφίλους.
Συν-οδοιπόροι του πολλές ανεξάρτητες δυνάμεις του τόπου:
... ο Σάκης [Παπαδημητρίου], η Τίνα [Στεφανοπούλου], ο Φίλιππος [Λαμπαδάριος], ο Λευτέρης [Αγγουριδάκης]...
... ο Τάσος [Ρόζος], ως κασκαντέρ Νοσφεράτου με ιμιτασιόν μαύρο παλτό (ένα είδος Μπελούσι των Μπλουζ Μπράδερς σε λάιτ επανέκδοση της δεκαετίας του ενενήντα)...
... το μηδέν και η διπλωματική εργασία του [εθελοντικά ανυπεράσπιστου] Νίκου Κρυωνίδη...
... ο [ανώνυμος] περιηγητής - παρατηρητής - σινεφίλ Θανάσης Μουτσόπουλος...
... ο [χαμηλών τόνων και προφίλ] πολίτης του κόσμου και της οθόνης Θωμάς Λιναράς...
... οι συν-εργάτες Παναγιώτης Γούλιαρης, Ορέστης Πάγκαλος και Γιάννης Τσάρας.
Και φτάνουμε στο επί-κείμενο. Πρόκειται για ένα υβριδικό βιβλίο, ένα εκδοτικό πείρα[γ]μα. Αυτό είναι εμφανές από το εξώφυλλο ακόμη. Διπλό παρακαλώ. Μια φωτεινή επιγραφή ανάβει [μπρος] και σβήνει [πίσω] σαν ταμπέλα παλιού θερινού κινηματογράφου. Στο έσω οπισθόφυλλο ο Γιάννης τηλεφωνεί από το Αλγέρι [μήπως στον Γαβρά;] Στο τέλος του βιβλίου καιροφυλακτεί ένα τρίιντσο σιντί με δυο κομμάτια Nosferatu από το τρίο Μουσική επί Τόπου του Σάκη Παπαδημητρίου, της Γεωργίας Συλλαίου και του Γιώργου Μπαντούκ Αποστολάκη.
Οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Στο κάτω μέρος των σελίδων αποκαλύπτεται ένα flip book πάνω στα μαγικά δάκτυλα του Σάκη. Μας καλεί να το διατρέξουμε σαν ένα μετεικαστικό παιχνίδι σε συνδυασμό με την ακρόαση του σιντί. Το σύνολο είναι αρκούντως πολυμορφικό και πλούσιο παρά τις μόλις 144 σελίδες του.
Και μια παρατήρηση: στο πρώτο κείμενο "σχετικά με τον αρχιτεκτονικό χώρο, την αντίληψη και την απεικόνισή του" υπάρχουν πολλά εισαγωγικά και εισαγωγικά μέσα σε εισαγωγικά που κουράζουν. Θάπρεπε, ίσως, ν' αποσυρθούν αρκετά απ' αυτά και ν' αντικατασταθούν με πλάγια γράμματα για τα κείμενα που σταχυολογούνται από άλλους. Έτσι θ' αποσυμφοριζόταν και θα ξεμπλοκάριζε η ροή του και θα αναδεικνύονταν ευθέως η θεωρητική του αξία.
Κι όσο για τους αφανείς συντελεστές του παρόντος, αντιγράφω από την εισαγωγή:
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τον ενθουσιασμό και τη στήριξη του Λεωνίδα Ανδρέα Μιχάλη και τη δημιουργική multimedia γραφιστική του Χρήστου Τζιώκου και της Γεωργίας Θεοδοσίου με τους οποίους στήθηκε καρέ-καρέ αυτό το βιβλίο.