Δύο παιδιά, ένας χιμπαντζής και μία καινούργια περιπέτεια
Ο Τεν Τεν χαίρει ευρύτατης αναγνώρισης από τα παλιά, οι Ζο, Ζετ και Ζοκό όμως; Μια έκδοση-ευκαιρία για συστάσεις στα ελληνικά... Του Στυλιανού Τζιρίτα
Οι προσεκτικότεροι, ήτοι οι πλέον βαρεμένοι (μετρήστε και μένα μέσα), οπαδοί των ιστοριών του Τεν Τεν πάντα γνωρίζαμε ότι στο οπισθόφυλλο του κάθε άλμπουμ (από τις συνολικά 22 ιστορίες) του Βέλγου ντετέκτιβ υπάρχουν περισσότερα νοήματα από απλές αναφορές σε διάφορες περιηγήσεις του μαζί με τον political uncorrect (άλλοι καιροί, άλλα γαμοσταυρίδια) Κάπταιν Χάνκοκ. Στα αριστερά του κλασσικού όρθιου τετράπλευρου (όπου μέσα ενυπήρχαν πληροφορίες για τις άλλες σχετικές εκδόσεις του Τεν Τεν από αυτή που κάθε φορά κρατούσαμε στο χέρι) υπήρχε μία τριπλέτα. Δύο παιδιά και ένας χιμπαντζής. Η συγκεκριμένη τριπλέτα ποτέ δεν είχε εμφανιστεί σε κάποια από τις περιπέτειες του τετραπέρατου Βέλγου και είχαμε πάντα την εντύπωση ότι κάτι είχε μείνει ανολοκλήρωτο στο μυαλό του δημιουργού όλων αυτών των δισδιάστατων ηρώων, του Hergé δηλαδή και κατά κόσμον Georges Prosper Remi (1907-1983). Ο Hergé/Remi όμως έκλεινε το μάτι στους οπαδούς του βάζοντας στο κάδρο άλλους ήρωες που (εν αγνοία μας στην Ελλάδα) είχε δημιουργήσει τη δεκαετία του ‘30. Για την ακρίβεια μιλάμε για τους Ζο, Ζετ & Ζοκό. Ο δημιουργός τους είχε παραδώσει προς έκδοση 5 τόμους μεταξύ των ετών 1934-1940 και τώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε μεταφρασμένη μίας εκ των ιστοριών του η οποία είχε κυκλοφορήσει σε δύο τόμους (τον 3o και 4ο).
Οι Ζο, Ζετ & Ζοκό κινούνται, παρά το μικρό της ηλικίας τους που θεωρητικά αποτρέπει από κάτι τέτοιο -όπως κι ο Τεν Τεν δηλαδή- ανάμεσα σε κλιμάκια υψηλής εγκληματικότητας και μάλιστα με παγκόσμια δράση. Φυσικά και βρίσκονται από τη μεριά του «καλού», είναι σχεδόν οριακά μανιχαϊστής ο Hergé στις περιπέτειες που μας άφησε, και επιπλέον λόγω της ηλικίας τους δεν μπορούν να επηρεάσουν άμεσα τις όποιες εξελίξεις. Ο Βέλγος σχεδιαστής τους βάζει να τρέχουν να τις προλάβουν, πολλές φορές με αμφίβολα αποτελέσματα αλλά σε σίγουρα εμποτισμένα στο χιούμορ περιστατικά.
Είναι πολλές φορές που η τύχη βοηθά τα δύο αδέλφια, αλλά είναι επίσης και ο αγαπημένος τους χιμπαντζής ο οποίος λόγω του «άλογου» που τον διακατέχει, όντας ένα ζώο σε ανθρώπινο περιβάλλον, πολλές φορές τους εμπλέκει ακόμα πιο βαθειά στην περιπέτεια, αν και ο Hergé επιφυλάσσει γι αυτόν σε αρκετά σημεία τον ρόλο του deus ex machina. Η δράση σε σημεία είναι πιο γρήγορη και από του Τεν Τεν -όσο και αν ακούγεται περίεργο αυτό- αλλά είναι μία έξυπνη υποσημείωση από τον δημιουργό ότι ο κόσμος γύρω από τα παιδιά αλλάζει εν αγνοία τους πολλάκις, όπως επίσης και ότι τα μικρά σε ηλικία άτομα έχουν άγνοια του κινδύνου και ως εκ τούτου πολλές φορές βουτούν χωρίς δεύτερη σκέψη στην περιπέτεια. Στην προκειμένη περίπτωση για να βοηθήσουν τον πατέρα τους, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το ‘Στρατόπλοιο Η.22’, τον αεροναυπηγό και μηχανικό Mr Legrand. Το ‘Στρατόπλοιο Η.22’ ήταν το τρίτο βιβλίο της σειράς που αφορούσε τα δύο νεαρά αδέλφια και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1951 σε δύο διαφορετικούς τόμους (την ίδια χρονιά) που εδώ οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως, σε μια έξυπνη κίνηση, έδωσαν σε έναν κοινό τόμο, κάτι που μας κάνει να απολαύσουμε την ιστορία στην ολότητα της.
