Χρόνης Μίσσιος, έκθετος πάντα, ποτέ ένθετος
Η επαφή σου με τα πράγματα είναι τυπική, δεν τα πλουτίζεις, δε σε πλουτίζουν, τα ξεπερνάς, δεν τα ζεις. Για μένα, κάθε πρωινό είναι μια έκπληξη, κάθε δειλινό μια νοσταλγία, κάθε νύχτα ένα μεγάλο μυστήριο, ένα ποτήρι κρασί, ένα φιλί. - Χ.Μ. "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς..." [Γράμματα, 1985]
Λόγια απλά και βαρυσήμαντα. Με εκθέτουν. Φαντάζομαι ότι απευθύνεται σε μένα προσωπικά, όπως ενδέχεται και πολλοί άλλοι να πιστεύουν... ο καθείς για λογαριασμό του. Παρμένα από το πρώτο αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου, συγγραφέα που συνύφανε τη ζωή του όλη με την ιστορία της ελληνικής αριστεράς. Κρύβουν μέσα τους μια πνοή διαρκούς ανησυχίας και αναζήτησης του ωραίου, του μοναδικού, του άπαξ και ανεπανάληπτου βίου.
1930 γενέτειρα Καβάλα, φτωχογειτονιά Ποταμούδια, καπνεργάτες γονείς, πρόσφυγες, κομουνιστές. Μεταξάς. Θεσσαλονίκη 1936, δημοτικό ως τη 2α τάξη, με το κασελάκι στο λιμάνι. Ερυθρός Σταυρός, Γιαννιτσά, αντάρτικο Κατοχής. Απελευθέρωση, Θεσσαλονίκη, Δημοκρατικός Στρατός Πόλεων. 1947 σύλληψη, βασανιστήρια, εις θάνατον. 9μήνη αναμονή εκτέλεσης. Τύχη. Ανάγνωση και γραφή στις εξορίες και στις φυλακές. Πέρασε 22 χρόνια [Μακρόνησος, Άη-Στράτης, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, Αβέρωφ]. Ανάμεσα [1962-1967] Νεολαία ΕΔΑ, Νεολαία Λαμπράκη, ΠΑΜ. 1973 Αμνηστία, επιτέλους άνθρωπος.
Οίστρος της ζωής ο φόβος του θανάτου. Λευκό χαρτί και μολύβι και πνεύμα αυτοβιογραφικό, συνειρμικό, που καλπάζει. Γλώσσα καθημερινή. 1988 πεζογραφήγημα [Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;] - ήδη καταξιωμένος. 1991, 1996, 2001 μυθιστορήματα [Τα κεραμίδια στάζουν, Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι, Ντομάτα με γεύση μπανάνας]. 1994 παρουσίαση [το Βλέμμα]. Προστασία της ελληνικής πανίδας. Αποσύρεται ερημίτης, 26 χρόνια Καπανδρίτι. Σύντροφος Ρηνιώ. Περιβαλλοντικές δράσεις. 2009 νέα γενιά, ο ΧΜ διαβάζει ΧΜ. Καρκίνος. Αθήνα 20 Νοεμβρίου 2012. 82 χρονώ.
Νιώθω πολύ ταπεινωμένος, εξοργισμένος... Μας εγκαλούν για πατριωτισμό. Πατριωτισμός στο γύψο. Δολοφονεί τα όνειρα και το μέλλον των παιδιών... Καταιγισμός πληροφοριών και τραγικά απληροφόρητος ο άνθρωπος για τα σημαντικά πράγματα της ζωής... Δεν ξέρω που να πάω τους ήρωές μου πια. Που να τους πάω; Ψάχνω όλον τον πλανήτη να βρω τόπο, τρυφερότητα, αγάπη, αξίες ανθρώπινες, κάτι... Να τους στείλω στο διάστημα, να τους δολοφονήσω στον Αμαζόνιο ή σε καμιά διαδήλωση; [2010, Προσωπικά].
