Ιδανικά 16άρια
Περιοδικό (δε)κατα, τεύχος 16 (χειμώνας 2009). Ψηφιακός λόγος
Κυβερνήτες του βιομηχανικού κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους...
Με τις φράσεις του John Perry Barlow από την περίφημη "διακήρυξη της ανεξαρτησίας του κυβερνοχώρου" (1996) ξεκίνησε ο συνεργάτης τού εξαιρετικού Reality Tape την παρουσίαση του τεύχους στη σχετική εκδήλωση.
Επιτέλους, ένα ζήτημα που όλοι συζητούσαν και κανείς δεν έκανε το βήμα να εκθέσει, αγγίζεται σε ένα ευρύ αφιέρωμα: λογοτεχνία και ηλεκτρονικά μέσα. Με ποιο τρόπο οι νέοι δρόμοι του άυλου επηρεάζουν την σύγχρονη λογοτεχνία; Η εξειδικευμένη στο θέμα Τιτίκα Δημητρούλια εξετάζει το θέμα από την πλευρά του συγγραφέα, του αναγνώστη και του ίδιου του κειμένου, καθώς και την ψηφιοποιημένη λογοτεχνία.
Ακολουθούν κείμενα για την ηλεκτρονική λογοτεχνία, τις ψηφιακές βιβλιοθήκες, την πνευματική ιδιοκτησία, το μυθιστόρημα του κινητού (που ανθεί στη Ιαπωνία), αυτοπαρουσιάσεις ηλεκτρονικών (λογοτεχνικών) περιοδικών και βιβλιοφιλικών ιστολόγίων, μια έρευνα του Δημήτρη Αθηνάκη για τις σελίδες των ελλήνων λογοτεχνών στο διαδίκτυο (βάσεις δεδομένων, fan clubs ή στεγνή πληροφορία;), συζητήσεις και σελίδες από bloggers.
Στέκομαι ενδεικτικά σε δύο: στο εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του προαναφερθέντα συνεργάτη με τίτλο The Internet Pastoral, όπου συναντούμε τον Barlow, πρώην στιχουργό των Grateful Dead, κτηνοτρόφο από το Wyoming, παιδί των αυθεντικών 60's, που έγκαιρα είδε το διαδίκτυο ως ένα λειτουργικότατο άναρχο οικοσύστημα και σκάρωσε το EEF, μια ταχείας δικαστικής επέμβασης για την προάσπιση των "θεμελιωδών δικαιωμάτων του κυβερνοχώρου", ενώ από άλλη κατεύθυνση μας έρχεται ο Larry Lesig (Code and Other Laws of Cyberspace), δημιουργός του Creative Commons, ενός εναλλακτικού συστήματος διαχείρισης πνευματικής ιδιοκτησίας.
Από την άλλη, οι Ρόμπερτ Λόουελ, Σάλμαν Ράσντι, Ζέιντι Σμιθ, Τζόναθαν Φρέινζεν, Μάργαρετ Άτγουντ, Τι Σι Μπόιλ και άλλοι λογοτέχνες ή μη μας αποκαλύπτουν πως διαχειρίζονται τις ηλεκτρονικές επιστολές των αναγνωστών τους ("Λογοτεχνικές επιστολές χαμένες στον κυβερνοχώρο"). Σχετικά διηγήματα προσφέρουν οι Δημήτρης Σωτάκης (Ηλεκτρονικός πατέρας) Δημήτρης Μαμαλούκας (Solo has no friend), Δημήτρης Γκενεράλης (Μπλογκ Νουάρ), Ξενοφών Μπρουντζάκης (Αμερικάνικα Χριστούγεννα), Ηρώς Νικοπούλου (Η τελευταία εντολή) κ.ά. Στο τέλος, τα (δε)κατα μας εύχονται ευτυχισμένο το 2019. Τι άλλο να περιμέναμε από ένα περιοδικό που θέλει να μας πηγαίνει δέκα χρόνια μπροστά;
Περιοδικό K (Κριτική), τεύχος 16 (Ιούνιος - Δεκέμβριος 2008)
Εμάς οι ευκολίες συχνά μας τρομάζανε / τόσο πού μεγάλη σημασία δώσαμε στη ζωή.
Ακριβές στην ώρα του ένα ακόμα όχημα Κριτικής Λογοτεχνίας και Τεχνών, στην συνήθη χορταστική εξαμηνιαία του διαδρομή, τη δεύτερη για το 2008, πάντα με μοναδική για τα δεδομένα μας αισθητική εμφάνιση (δεν υπάρχει σελίδα που να μην έχει στο κάθετο ? της σχετικές μαυρόασπρες φωτογραφίες και παραθέματα). Στην τιμητική θέση, μπροστά μπροστά, η υπέροχη Μέλπω Αξιώτη εκείνο το κράμα νησιώτικης ψυχής, φλογισμένης ακτιβίστριας και εξόριστης ταξιδιώτισσας στις "λαϊκές δημοκρατίες".
Η γραφή της ήταν αναμφίβολα μοντερνιστική, συνδύαζε τα υλικά του ντοκιμαντέρ με ποικίλους πειραματισμούς τεμάχιζε τους χρόνους, πολλαπλασίαζε τις οπτικές γωνίες, μιλούσε ξεκάθαρα μέσα στο έργο της για την αγωνία του έργου της (κι όλα αυτά στην δεκαετία του 30!), προτού βουτήξει στις δικές της εκδοχές για τον υπερρεαλισμό και τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Παρίσι, Δρέσδη, πρώην Ανατολικό Βερολίνο, Βαρσοβία, Βουλγαρία, 1905 - 1973, φαντάζομαι την δωρική της μορφή αρχικά, το σκαμμένο προσωπείο της αργότερα, να αγωνίζεται να μεταπλάσει τις ταλαιπωρίες της σε πνευματική θερμότητα.
Η Μαίρη Μικέ παρουσιάζει ένα ανέκδοτο μυθιστόρημά της και οι Κώστας Μαυρουδής, Αλέξανδρος Αργυρίου, ο συντοπίτης της Παναγιώτης Κουσαθανάς και άλλοι υπογράφουν τις προσκλήσεις για τον κόσμο εκείνης που ζώντας στα όρια της ανέχειας έγραφε σπαρακτικά ...βρέθηκα στους δρόμους της αβύσσου, να μείνω πάλι στους δρόμους, χωρίς στέγη...
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα μελετήματα αποτελούν, ακόμα, "Η μουσική, το τραγούδι και ο χορός στο λογοτεχνικό έργο του Ντίνου Χριστιανόπουλου", μια από τις λίγες περιπτώσεις τέτοιας θεματικής προσέγγισης, και μια πτήση πάνω από την άξενη ενδοχώρα ολόκληρου του έργου του Ανδρέα Μήτσου. Ευκόλως εννοούμενα και τα υπόλοιπα γνώριμα: λογοτεχνία, θέατρο, κριτικές κλπ.
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελ. 216.
