Κική Δημουλά - Xλόη θερμοκηπίου

Τριάντα επτά φρέσκα ποιήματα από τη μεγάλη ποιήτρια του καιρού μας. Φρεσκότατα, τόσο που μοσχοβολάνε σαν φρεσκοποτισμένα χορταράκια. Και στο εξώφυλλο ένα γαϊδουράγκαθο του Ζωρζ Μπρακ, φιλοτεχνημένο κάπου μετά το 1920. Πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι περισσότερο στο εξώφυλλο, περ' από ρόδακες ή μικρές βινιέτες. Λευκά γράμματα φυτεμένα πάνω σε καστανόχωμα καλά οργωμένο, που λαμπιρίζει στο φως του μεσημεριού. Ωπ, συγγνώμη! Παρασύρθηκα από το πνεύμα του αγνώμονα αναγνώστη και πέρασα απέναντι.

Απ' ό,τι άργησε να 'ρθει
κι από το τι δεν ήρθε
χειρότερα μας φέρθηκε
αυτό που περιμέναμε
τι είναι μη γνωρίζοντας.

Μου έλαχε να τα διαβάσω μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Χωρίς να υποπτεύομαι από πριν πως αναφέρονται στον Μάρτη και στο Πάσχα. Μεγάλη Πέμπτη, Μεγάλη Παρασκευή, Μεγάλο Σάββατο. Νυν Απολύεις. Αλλά και στην άνοιξη που πέρασε για μια στιγμή κι εχάθη στην αιωνιότητα. Και στις πικρές μικρές απολαύσεις μιας ίδιας ζωής.

...

Άνετη, σα να μην ξέρω τίποτα
πίνω περιπατητικόν φραπέ
γουλιές θορύβου προκαλώ
ρουφώντας με κατάρτι
καπνίζω σα να ξέρω
το 'να φουγάρο ανάβω τ' άλλο σβήνω
ζήτημα αν έχουν μείνει
ένα δυο καράβια στο πακέτο μου.

...

Σα διαφήμιση για καπνιστές αρειμάνιους και διαβαστερούς αειχαρμάνιους, μοιάζει εκ πρώτης αναγνώσεως. Θεριακλίδικο, δε λέω. Αλλά και σαν όνειρο απατηλό, σαν ταξίδι σύντομο, σα λαϊκό τραγούδι με μουσικό παλμό και στίχο σε ήχο ελεύθερο. Απλό και συμπεπυκνωμένο.

Κάπως ανάλογα πορεύεται όλη η συλλογή. Δις και δυσ-. Μας μεταφέρει στο πριν και στο μετά. Το ποτέ υποφώσκει.

Το πότε δεν έχει σημασία. Το σήμερα, το αύριο, το τώρα - δεν καθαρίζουν ούτε αρχύτερα ούτε καλύτερα. Η περιπέτεια είναι μια εσωτερική περιπέτεια.

...

να γίνει σαν καινούργια σου παράγγειλε
το ακατόρθωτο.

Κι η μέρα μεγάλωσε και πάλι. Αχρείαστη κι ωραία, όπως κι η άγρια χλόη μέσα σε κάποιο θερμοκήπιο. Παράσιτο ή στάδιο προετοιμασίας για την επόμενη σπορά και την επόμενη σοδειά; Μόνο η σταχομαζώχτρα ξέρει να μας πει.

[ίκαρος, 2005]