Κώστας Αξελός: "Αυτό που επέρχεται" επήλθε

"Ο θάνατος είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός, γιατί βάζει ένα τέρμα στην περιπέτεια που λέγεται ζωή. Αλλά είναι αυτός που δίνει νόημα σε κάθε πράγμα"... είπε στον Γιώργο Δουατζή τον Απρίλη του 2009. Ήταν ένα μήνα μετά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Εννιά χρόνια πίσω, είχε γνωρίσει την ίδια τιμή από το αυτό τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και οχτώ χρόνια πριν απ' αυτήν [1992] τον ανακήρυξε διδάκτορά του το Πάντειο.

Γεννήθηκε το 1924 στην πρωτεύουσα από αστική οικογένεια και όντας γυμνασιόπαις γνώριζε ήδη άριστα την γαλλικήν και την γερμανικήν. Τα διαβάσματά του ήταν λογοτεχνικά [Ντοστογιέφσκι], φιλοσοφικά [Προσωκρατικοί, Πλάτων, Αριστοτέλης, Νίτσε], ποιητικά [Ρίλκε, Ρεμπό], πολιτικά [Μαρξ] και επιστημονικά [Φρόιντ]. Συντάχθηκε στην κομουνιστική νεολαία και πολέμησε στην Αντίσταση με τις "Ελεγείες του Ντουίνο" στο χέρι. Στα Δεκεμβριανά εκτελέστηκε εικονικά και απέδρασε προς τη Γαλλία με "Το ταξίδι του Ματαρόα" [1945] με συνεπιβάτες τους Καστοριάδη, Κουλεντιανό, Σβορώνο, Βυζάντιο, Κρανάκη, Κύρου κ.α., λίγο πριν καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο.

Δίδαξε [1962-1973] φιλοσοφία στη Σορβόννη όπου και εσπούδασε, ενώ διηύθυνε το προχωρημένο φιλοσοφικό περιοδικό "Επιχειρήματα" [1956-1962] και μετέπειτα τις ομώνυμες εκδόσεις όπου τυπώθηκαν και τα δικά του συγγράμματα. Η κόντρα του με τον Σαρτρ είναι πασίγνωστη. Έχει εκδώσει 25 βιβλία με "ύπατο διακύβευμα" το "παιχνίδι επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη" και πλήθος δημοσιεύσεις και στις τρεις γλώσσες, ενώ έχει μεταφραστεί σε άλλες δεκατρείς.

Γνωστός κυρίως για τρεις τριλογίες: Το ξετύλιγμα της περιπλάνησης [Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία (1959), Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής (1959), Προς την πλανητική σκέψη (1964)], Το ξετύλιγμα του παιγνιδιού [Το παιγνίδι του κόσμου (1969), Για μια προβληματική ηθική (1972), Συμβολή στη Λογική (1977)], Το ξετύλιγμα μιας έρευνας [Επιχειρήματα μιας έρευνας (1969), Ορίζοντες του κόσμου (1974), Προβλήματα του διακυβεύματος (1979)]. Ακολούθησαν η Ανοιχτή Συστηματική (1984), οι Μεταμορφώσεις (1991), τα Γράμματα σ' ένα νέο στοχαστή (1996), Η εποχή και το ύπατο διακύβευμα (2002) και άλλα μέχρι το κύκνειο "Αυτό που επέρχεται" (2009).

Στη μητρική γλώσσα έχουν τυπωθεί περί τα 15 βιβλία, αρκετά μεταφρασμένα από τη σύντροφό του και δημοσιογράφο Κατερίνα Δασκαλάκη. Η πρώτη του έκδοση ήταν κι αυτή ελληνική, το 1952 από τον Παπαζήση [Φιλοσοφικές δοκιμές]. Δεν επέστρεψε ποτέ οριστικά στη χώρα μας. "Πορεύτηκε εν ειρήνη" προς τα Ηλύσια Πεδία την προηγούμενη Πέμπτη 4 Φλεβάρη, λίγο πριν τα 86.

Γράμματα σ' ένα νέο στο διαδίκτυο

Tεκμήρια ελληνικά
Κυκλοφορούν ενταύθα
... είπε στον Γ. Δουατζή
Χάος: Η πόλη - πρόβλημα