Η Νόσος των Εραστών
Η μαγεία του βιβλίου ξεκινάει από το εξώφυλλό του: ένα στιγμιότυπο από παράσταση της Πίνα Μπάους. Και συνεχίζεται μόλις το ανοίξεις, πριν καν αρχίσεις να διαβάζεις την υπόθεση, βλέποντας τους τίτλους των κεφαλαίων: καρδιά σαν μπλε του κοβαλτίου. Ή, άγρια άλογα με μαύρες χαίτες ξεσπάνε σε λυγμούς.
Η Νόσος των Εραστών έχει το σπάνιο χαρακτηριστικό να μη θυμίζει κανένα άλλο βιβλίο. Έχει μια ιδιαίτερη πρωτοτυπία τόσο στην υπόθεση όσο και στους χαρακτήρες, μια επιλογή η οποία ισορροπεί κυριολεκτικά επί ξηρού ακμής. Ένας προδομένος εραστής, δύο μοναχοί, ο Παλαιότερος και o Νεότερος, ένας τσιγγάνος με το παρατσούκλι Ντελόν, μια μονόφθαλμή αλλοδαπή, μια γυναίκα που πάσχει από τη Νόσο των Εραστών: κι όμως, ο συγγραφέας καταφέρνει να δέσει αυτούς τους εκ πρώτης όψεως άσχετους μεταξύ τους ήρωες με απόλυτη φυσικότητα. Οι ήρωες του συναντιούνται σε μια έρημη λουτρόπολη, ένα σαββατοκύριακο του χειμώνα, και οι ζωές τους μπλέκονται με περίεργους και αιφνίδιους τρόπους.
Αποφεύγοντας με μαεστρία να γλιστρήσει σε απιθανότητες και μελό περιγραφές, ο συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία του μ' ένα ύφος που δείχνει κάτι πολύ σπουδαίο, κατά τη γνώμη μου: ότι πριν γράψει, υπήρξε έμπειρος αναγνώστης. Μόνο όταν έχεις διαβάσει πολύ, εντρυφώντας στη γλώσσα των άλλων συγγραφέων, μπορείς να πετύχεις έναν τόσο προσωπικό λόγο. Εκεί που κυριολεκτικά απογειώνεται η γλώσσα του, είναι στα αποσπάσματα του ημερολογίου που κρατά η γυναίκα η οποία πάσχει από τη Νόσο των Εραστών.
Το δύσκολο με το βιβλίο είναι να ορίσει κανείς σε ποιο είδος να το εντάξει. Είναι ερωτικό, έχει ψυχαναλυτικούς μονολόγους, διαθέτει νουάρ ατμόσφαιρα, σπέρματα μυστηρίου. Αλλά αυτή είναι και η γοητεία του. Κάθε φορά που λες, Τώρα τον έπιασα! Θα κάνει αυτό!, ο Γιαλένιος ξεφεύγει, δίνοντας μια τελείως διαφορετική εξέλιξη στις ζωές των ηρώων του.
Ένα βιβλίο που δεν μπορείς να περιγράψεις` πρέπει να το διαβάσεις για να βυθιστείς στην υγρή, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρά του, να βαδίσεις μαζί με τους ήρωες, παίρνοντας μια τζούρα από το τσιγάρο τους, να ακούσεις τις ιστορίες τους με προσήλωση, να φανταστείς τις μουσικές που τις συνοδεύουν.
(εκδ. Μελάνι)
