Λένος Χρηστίδης - Μόνολογκ

[Καστανιώτης, Φεβ 2008, σελ. 297]

Ο τίτλος είναι τραβηχτικός. Σα φυλή ελληνοβλαβών αγρίων μου ακούγεται. Σχόλιο στο τηλεοπτικό παραθυρικό σύνδρομο "όλοι μιλάμε μόνοι μας". Ο μαθηματικός τύπος που διατυπώνει έχει ένα σφάλμα: η μεταβλητή ω, το ήθος του συντονιστή, φαίνεται να τείνει στο [συν] άπειρο κι όχι στο μείον άπειρο όπως μας περιγράφει.

Κάνω τηλεπαιχνίδι από μακριά. Ντάι-αλογκ, πόλυλογκ, ντέκαλογκ, έπιλογκ, πάραλογκ, άναλογκ, έκολογκ, έκλογκ, πρόλογκ, κάταλογκ, άλογκ, άντιλογκ, άμφιλογκ, άπολογκ, χάιπολογκ, χάιπερλογκ, ούρολογκ, ώρολογκ, μπάιολογκ, σίνολογκ, πάθολογκ, αέρολογκ. Να κι ένα μισό! Μίσολογκ!

Στο εσώφυλλο βλέπουμε τον συγγραφέα σκεπτικό και προβληματισμένο. "Αυτό είναι το έκτο μυθιστόρημα που γράφει μόνος του.", διαβάζουμε στο πενιχρό βιογραφικό του. Κακώς βάζει τελεία γιατί κολλάει πολύ ωραία το "σε χαρτάκια." με το οποίο αρχίζει το οπισθόφυλλο απόσπασμα. Στο προηγούμενο βιβλίο έλεγε "πέμπτο", στο προ-προηγούμενο "τέταρτο" και λέει πηγαίνοντας.

Τζάμπινγκ φλας μπακ στα άλλα πέντε και τρία κι ένα. Bororo [μυθ, 1995] ζουλούκολογκ. Ωραία φάση [θέατρο, 1996] ωραίολογκ. Τα χαστουκόψαρα [μυθ, 1997] ιχθύολογκ. Ο τυχερός αριθμός του δόκτορος Μπου και άλλα καλοκαιρινά παραμύθια [συλλογή, 1998] μπούλογκ. ΨΥΧ [μυθ, 2000] ψύχολογκ. Δύο θεοί (Το τέλος του κόσμου σε τέσσερις πράξεις) [θέατρο 2001] θέολογκ. Διακοπές στη Χέλλαντ [μυθ, 2001] χέλλασλογκ. Λοστρέ [μυθ, 2003] λόστρελογκ. Amazing Thailand [θέατρο, 2005] θάι(σεζ)λογκ. Ο Πάγος ή Πώς να Απολαμβάνετε τα Αγαθά του Καπιταλισμού Χωρίς να Χάνετε από τα Μάτια σας το Στρατηγικό Όραμα της Αταξικής Κοινωνίας [σουρεάλ μυθ 1998] παγο(κο)λόγκ. Αυτό το τελευταίο δεν το έγραψε μόνος του, ούτε και το υπέγραψε.

Μου αρέσει να ξέρω την Αρχή και το Τέλος. Τέλολογκ.
Επί του προ κειμένου. Τι εστί μόνολογκ; Εσωτερικός μονόλογος, καταγεγραμμένος σε μικρομέγαλα χαρτάκια, που έγιναν βιβλίο. Βιβλίολογκ αυτοβίολογκ. Η κατάληξη που παίζει πολύ εδώ μέσα είναι η "-ίδια". Τρανσίδια, σκουπίδια, φρύδια, μύδια, τσακίδια, σακίδια, σωματίδια, μπιτίδια, νυμφίδια, φίδια, στα ίδια και στα ίδια, αρχίδια, παΐδια, ινίδια, γρασίδια, ντισκίδια, σκονίδια, ιστοσελίδια. Δε θυμάμαι να διάβασα [μήπως θυμάμαι τα προηγούμενα;] λιπίδια, λεπίδια, βομβίδια, αποκαΐδια, γραΐδια, γαμωσταυρίδια, πορδοστουπίδια, αρτίδια [το αγαπημένο μου], αλλά ξέχασα στην Ασία δεν έχουν Ψωμιάδη ούτε ψωμάκια. Είναι όλοι λεπτοί, στρωσίδια.

Σχόλιο. Δεν τα είδα όλα ίδια. Μου άρεσε η καταλανική συμμορία. Τα συνθήματα από τους τοίχους των Εξαρχείων δεν καλοχώνεψαν. Υπάρχει και μια πίκρα, μια ερωταπαγοήτευση [πάντα ήθελα να το γράψω έτσι ανορθόδοξα], ένα αίσθημα "τα κάνω κρεμαστάρια" αλλά με πληγώνει αυτό το "όσα έρθουν κι όσα έρθουν". Μαναχός μου χοροπηδάω αλλά με πονάει που να πάρει. Από έξω άνεση κι από μέσα ορφάνεψη. Μούγκα ο θείος Ακύλας [αμ δε]. Ξέρω τι σκέφτεστε, ότι κοιτάω το δάκτυλο. Σε πρώτο επίπεδο, ναι.

Σχόλιο 2. Αυτή η ατελείωτη μαστουρόντοπα έχει αρχίσει να παραγίνεται, παρότι είναι ωραιότερα δοσμένη από κάθε άλλη φορά. Δεν έχει πια φαν ούτε είναι ανφάν. Σε χαλάει και χαλιέσαι και χάνεται ο μπούσουλας καταμεσής του λασπερού ποταμίσιου πελάου. Όμως δεν μπορείς, αγαπητέ αναγνώστα, να χαίρεσαι μόνο τα καλά της. Αυτά για το δεύτερο δάχτυλο, αυτό δίπλα στον δείκτη που σηκώνεται θρασύτατα με όλα τα υπόλοιπα μαζεμένα και διπλωμένα. Σαν καταλανική ταξιαρχία.

Και τώρα η ουσία. Τούτο που μετράει, τούτο που με σώζει είναι η αίσθηση ενός καραγκιοζομονόλογου, ενός κοροϊδευτομονόλογου, ενός mockumonolog βρε αδερφέ, όπως λέμε mockumentary [ψευδο-ντοκιμαντέρ με χλευαστική, σαρκαστική και περιπαιχτική διάθεση]. Σας εκμυστηρεύομαι δήθεν εμπιστευτικά τα προσωπικά μου, σας δείχνω και τον κόσμο, αλλά σας στήνω παγίδα αφελείς ευκολόπιστοι αγοφερόμενοι βιβλιοφάγοι ματάκηδες, που χάφτετε τα πάντα ως σπουδαία κι αληθινά. Ξυπνάτε Βασίληδες! Ούλοι μας κογιονάρουν.

Κι ένα εξωτερικό σχόλιο. Από κει που δεν ξέραμε ποιος είσαι κύριε Λένιν, ξαφνικά [τούτο το κακοκαίρι] άρχισες να δίνεις συνεντεύξεις σε όλους, για υπόπτους σκοπούς υποψιάζομαι. Δεν σε προλαβαίνουμε! Τώρα πια σειρά έχει η τηλεόραση [γεια σου]. Κι ακόμη πιο πολύ με ανησυχούν εκείνοι οι "προχωρημένοι" σχολιαστές σου που μας προτείνουν να ασχοληθούμε με "ευκολότερα" βιβλία σου, όπως τα Χαστουκόψαρα [πότε είναι άραγε ιδανική μέρα;] γιατί το Μόνολογκ θα μας πέσει βαρύ κι ίσως λιγάκι ακατανόητο. Ή πιθανώς [το διάβασα κι αυτό] εμείς "οι πτωχοί πνευματικά" να μην μπορέσουμε να το ξεκλειδώσουμε και να το αποθησαυρίσουμε. Μπου!

Λέω να κλείσω μ' ένα απόσπασμα. Το αποσπάω και το εκτελώ απ' το μόνολογκ σύνολογκ, το μαζεύω σε μια παράγραφο, το παραγκράφολογκ, έτσι για σπάσιμο. Σπασιμόνολογκ.
Θέλω να μιλήσω για εκείνη. Η οποία. Θυμάμαι όλα όσα μου άρεσαν σε αυτήν. Το πρόσωπό της δεν ήταν ακριβώς όμορφο, αλλά ήταν σαν αναγραμματισμός όμορφου προσώπου. Ήταν πιο απόλυτη κι από τον πάπα Σελεστίνο τον Ε'. Κι όμως
[έτσι χωρίς αποσιωπητικά]
Τελικά έχει πλάκα να ψάχνεις στα μονολογίδ(ρ)ια.

Χρηστιδοπαίδεια

Καταλανική Κομπανία [1302~1450]  
Ο πάπας Σελεστίνος ο 5ος στο NNDB  
Δέκα δολιο-ντοκιμαντέρ από τον Λένο  
Το ενδέκατο θα λέγεται άραγε AFR;  
Η θεατρική Ωραία Ταϊλάνδη μας  
Λοστρέ, "ένα παιδί της γενιάς μας"