Λένος Χρηστίδης - Το Τρένο
Μετά από πέντε χρόνια εκδοτικής σιωπής, ο Λένος επιστρέφει με ένα θεατρικό κείμενο, το τέταρτο θεατρικό του έργο [Ωραία Φάση, Οι Δυο Θεοί, Amazing Thailand]. Στον πρόλογο, "Για Να Συνεννοηθούμε," αναφέρει ότι αφορμή ήταν η πρόσκληση της Σοφίας Βγενοπούλου να συμμετέχουν "επαγγελματίες" συγγραφείς στο 3ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου του 2012 που στεγάστηκε στη Λέσχη Γραμμάτων & Τεχνών.
Η συνάντηση του Χρηστίδη με την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του 14ου Λυκείου Περιστερίου είχε "πολύ ενδιαφέρον" όπως αναφέρει ο συγγραφέας. Τα πρόσωπα του έργου [Τζάστιν, Σοφία, Μάγκι, Μάχη, Πάνος, Στάθης, Γιάννης,] "ρόλοι καθημερινοί," προέκυψαν από τις επόμενες συναντήσεις καθώς ο τόπος συγχρωτισμού τους, Το Τρένο, ήταν ήδη γνωστός από την πρώτη.
Το "έργο για 12 συγγραφείς και 6 ρόλους" έλαβε σάρκα και οστά και άρεσε τόσο πολύ στο ερασιτεχνικό του ανέβασμα ώστε να παρουσιαστεί επεξεργασμένο την επόμενη χρονιά από επαγγελματικό θίασο. Το τυπωμένο βιβλιαράκι που το συνοδεύει περιέχει το κείμενο, διαλόγους και σκηνικές-κινησιολογικές οδηγίες του συγγραφέα, τη διανομή ρόλων και φωτογραφικό υλικό από τις πρόβες και τα δύο ανεβάσματά του.
Το Τρένο είναι κατ' ουσίαν η χώρα, το όχημα που μας πάει στο μέλλον, στο άγνωστο, σε κάποιον προορισμό τέλος πάντων. Έχει τη δική του φωνή από τα ηχεία, είναι από-μηχανής θεός, πατερναλιστική προσωπικότητα και παρακολουθεί-εποπτεύει τους επιβάτες που μας ενδιαφέρουν. Γιατί μας ενδιαφέρουν; Γιατί είμαστε εμείς, όλοι εμείς που ζούμε και κάπου θέλουμε να φτάσουμε. Στο επίμαχο "κουπέ" υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι: ένας φαντασμένος κι ένα φάντασμα, μια παρολίγον μικροπαντρεμένη και μια μικρά εορτάζουσα, ένας καμπαρντινάτος κι ένας φωτογράφος και μια σαλεμένη.
Το ακόμη πιο ενδιαφέρον, που άπτεται και των αρμοδιοτήτων μας, είναι ότι Το Τρένο διαθέτει το δικό του σάουντρακ. Ξεκινάει με Train Serenade [16 Horsepower] και κλείνει με My Way αλά Sex Pistols. Στη διαδρομή ακούμε Boyfriend [Justin Bieber], Big Train [Max Greger], Photographic [Depeche Mode], Something in the way [Nirvana], τραγουδούν "Να Ζήσεις Προσπάθησε / Χρόνια Πολλά", τον Εθνικό Ύμνο.
Η διαδρομή του είναι νυχτερινή, όπως οι δρόμοι της αγάπης, ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Περνάει από τούνελ, συναντά αντίθετα κινούμενο συρμό, σκαμπανεβάζει, έχει αναταράξεις, έχει δυσπεψία, ψάχνει... Το Νόημα Της Ζωής. Στη διάρκεια ακούγονται κι άλλοι κινηματογραφικοί τίτλοι. Και βγάζει γέλιο από μικρά ασήμαντα και μεγάλα σημαντικά.
Ο Λένος επιστρέφει με κέφι και δύναμη, με γεύση γλυκιαααά... και συνάμα πικρή. Είναι κριτικός της κρίσης, επικριτής της ακρισίας, διακριτικός, συγκριτικός, έγκριτος, κατακριτικός. Τι δεν είναι; Σίγουρα δεν είναι υποκριτής! Ούτε φαρισαίος. Είναι φρέσκος κι απολαυστικός. Βλέπει το δάσος. Βλέπει το αύριο. Βλέπει μέσα μας. Σκέψου! Σκέψου πριν αγοράσεις. Διάβασέ με.
Πολύ θέλω να το δω να ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη αυτό το έργο.
[Καστανιώτης 2013, 53σελ.]