μέ λένε ΟΔΥΣΣΕΙΑ - Κατερίνα Γώγου

[εκδόσεις καστανιώτη, αθήνα 2002]

Καίτη καίτοι εν ειρήνη.

Δέκα [σχεδόν] χρόνια χωρίς την Καίτη του "Εφιάλτη" και των ανέμελων ελληνικών κωμωδιών. Το νευρόσπαστο που έγινε στρίγγλα του εαυτού της. Το ανικανοποίητο αειπετές πνεύμα που δεν μπόρεσε να βολευτεί μέσα 'στην τηλεοπτική μας θαλπωρή'. Η αναρχική ποιήτρια που έκανε "τρία κλικ αριστερά" [1978] του "ιδιώνυμου" [1980], που φόρεσε για χάρη της "το ξύλινο παλτό" [1982], που μετράει "Απόντες" [1986] και μένει μόνη πια στον "μήνα των παγωμένων σταφυλιών" μας [1988]. Η οδύσσεια θάταν η έβδομη ποιητική της συλλογή. Είναι το έβδομο σημάδι της σταλμένο σε μας απ' τον έβδομο ουρανό της αναγκαστικής της απογείωσης.

Διάλεξα και παραθέτω ένα πεζο-ποιήμα, απ' αυτά που την κρατούσαν δέσμια στη γη. Απ' αυτά που την πόναγαν και μόνο που τα σκέφτονταν. Που τη μάτωναν. Που ματώνουν και μας που δεν τα ζήσαμε, που δεν τα είδαμε ιδίοις όμμασι. Που απλά τα διαβάσαμε και μάλλον τα ξεχάσαμε.

Ε, Τάσιε;

Ο αγαπημένος, ο φίλος, ο σύντροφος, ο άντρας μου, ο πατέρας της Μυρτώς.
Κυρίες και κύριοι, πιτσιρικάδες, δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, φίλοι, εχθροί, πολιτικοί:
Ο Παύλος Τάσιος.
Τρίτους ρόλους εγώ, με συμβόλαιο τιμής, άσχετα από τους όρους, τότε στη Φίνος Φιλμ. Η πρώτη ταινία μου, χωρίς σύμβαση, ήταν του Αλέκου Σακελλάριου. Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο. Ο Σακελλάριος με είχε ανακαλύψει σε κάποιο, πιθανά, μπουλούκι, τη Νένα Νέζερ θυμάμαι και τον Ζαζά. Ή σε καμιά ταβέρνα με ορχήστρα, εκείνες τις αρχαίες, σαν παιδί-τέρας τραγουδίστρια, που δεν ξέρω τι και πώς πια με είχε ανακαλύψει ο τραγουδιστής Γιώργος Λουκάς. Ο Σακελλάριος με βοήθησε. Και τον ευχαριστώ.
Γυριζότανε τότε λοιπόν, με σκηνοθέτη τον Γιάννη Δαλιανίδη, η Ψεύτρα. Στην πρωταγωνίστρια δεν άρεσα ποτέ, παρόλο που δεν ήμουνα ξανθιά...
Κάπου είχα αργήσει για πρόβα ή γύρισμα κι ήμουνα στο καμαρίνι, όπου ήμαστε στριμωγμένες αρκετές. Ήρθε λοιπόν ο βοηθός του Δαλιανίδη να με φωνάξει.
Τον φωνάζανε Παυλάκη, ήτανε και πιτσιρικάς και μικροκαμωμένος.
Δεν ξέρω, αυτό το Παυλάκης που άκουγα μου τη βάραγε άσχημα.
Αρχή έρωτα; Δεν ξέρω. Κολλήσαμε χωρίς να πάρουμε είδηση και φιλιόμαστε ώρα, αλλά Δε μας ένοιαζε που μας περίμεναν. ΕΡΩΤΑΣ. Είχε πολύ ευγενική φυσιογνωμία κι εμένα μου άρεσε εκτός από τον Τζέιμς Ντην κι ο Μοντγκόμερυ Κλιφτ. Ο Παύλος μού έμοιαζε κάπου σαν συμπεριφορά στον Ντην, στο χάσιμο στον Κλιφτ.
Είχα σοκαριστεί από τη δουλειά που έριχνε, δούλευε από τα χαράματα, ερχόταν αργά τη νύχτα, ήμαστε ερωτευμένοι, δεν κοιμόμαστε. Χαράματα, δουλειά πάλι.
Μού 'λεγε πως δούλευε λαμόγια, έκανε δηλαδή πως ψωνίζει γραβάτες για να μασήσουνε οι περαστικοί. Μού 'λεγε για κάποια βάρκα, μού 'λεγε πως κοιμότανε σε ταράτσα, μου είπε πως την είχε κοπανήσει πιτσιρίκι να φύγει έξω απ' τα σύνορα και βέβαια Θεσσαλονίκη.
Αγαπηθήκαμε, ε, Τάσιε;

Πρώτο τελευταίο και κύκνειο απόσπασμα ναυαγίου

Με λένε Οδύσσεια.
Άνθρωπος διωγμένος κι εγώ από τον ουρανό
το σώμα μου φθαρτό, έχει από πέσιμο
σχεδόν οριστικά τσακίσει.

Το τέλος του παιχνιδιού της το λέγαν όστρια.