Περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ, τεύχος 478 (Οκτώβριος 2007)
Στον υπερρεαλισμό δεν προσεχώρησα ποτέ. Τον υπερρεαλισμό τον είχα μέσα μου ... από την εποχή που γεννήθηκα - Νίκος Εγγονόπουλος
Επί τριάντα χρόνια το μηνιαίο περιοδικό Διαβάζω αποτελεί μία από τις πλέον σταθερές αξίες στον χώρο των λογοτεχνικών περιοδικών. Ανήκω σε εκείνους που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή ή γνώρισαν καλύτερα πολλούς λογοτέχνες μέσα από τα θρυλικά του πολυσέλιδα αφιερώματα. Σήμερα υπό τη νέα του μορφή συνεχίζει να αφιερώνει κάθε τεύχος σε συγκεκριμένο πρόσωπο ή θέμα, καλύπτοντας παράλληλα τους τομείς της ενημέρωσης και κριτικής γύρω από τη νέα λογοτεχνική παραγωγή.
Στο οκτωβριανό αφιέρωμα τιμάται δεόντως ο Νίκος Εγγονόπουλος μέσα σε 35 πολύχρωμες σελίδες διανθισμένες και με έργα του. Η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του είναι απλώς η αφορμή για νέες "πλαγιοσκοπήσεις" που αφορούν την τέχνη, τη γλώσσα, την πολιτική, τη συνάντηση με τον Πάμπλο Νερούδα κ.ά., εφόσον το περιοδικό τού έχει ήδη αφιερώσει ένα τεύχος (τ. 381). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κείμενο του Δ. Βλαχοδήμου για ένα ποίημά του που έμεινε αδημοσίευτο λόγω του θρησκευτικού του χαρακτήρα, που κρίθηκε ιδιαίτερα προκλητικός για τον μωαμεθανισμό!
Το νέο στοιχείο και στοίχημα της τωρινής περιόδου του Διαβάζω είναι η ευρύτερη ενημέρωση γύρω από τα εγχώρια και διεθνή λογοτεχνικά δρώμενα. Σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να διαβάζουμε ειδήσεις και ρεπορτάζ γύρω από το βιβλίο. Προσωπικά θα ήμουν ευτυχής αν οι τηλεοπτικές ειδήσεις και οι εφημερίδες είχαν τέτοια θέματα. Ζοφερή εντύπωση μου προκάλεσε το άρθρο του Steve Wasserman για τις περικοπές των λογοτεχνικών σελίδων ακόμα και από παραδοσιακά έντυπα και εφημερίδες του εξωτερικού με ανατριχιαστικά στοιχεία που φτάνουν ακόμα και σε απολύσεις συντακτών.
Η δε ανταπόκριση από το φεστιβάλ λογοτεχνίας του Βερολίνου με άφησε έκπληκτο. Οι 12 μέρες τού εκεί φεστιβάλ αντιστοιχούσαν σε 150 συγγραφείς που παρουσίασαν το έργο τους με ταυτόχρονη μετάφραση (μεταξύ των οποίων και οι αγαπημένοι Antunes, Appelfield, Kaminer, Ondaatjie, Palahniuk, Llosa, Grossman) και 3 ειδικά τμήματα: το Focus Lateinamerika με εκπροσώπους της λατινοαμερικανικής λογοτεχνικής σκηνής, το Reflections με αντικείμενο τη δυσκολία της Δύσης να κατανοήσει την κουλτούρα του Ισλάμ και το Scritture Giovani για την προώθηση νέων συγγραφέων που κατέθεσαν διηγήματα με κοινό θέμα ("Ανησυχία") και παρουσίασαν το έργο τους. Προσπαθώ να φανταστώ αυτό το τόσο γοητευτικό περιβάλλον και μελαγχολώ...
Ξεχωρίζουν ακόμη το κείμενο του Αλέξη Ζήρα για τα Ιστολόγια και οι δύο ζωντανοί διάλογοι με διαφωνίες και επιχειρήματα που έχουν ξεκινήσει στις σελίδες του περιοδικού: για τη σχέση πραγματικότητας - τέχνης (Δ. Κούρτοβικ - Γ. Ξενάριος), αλλά και πάνω στο ιστορικό μυθιστόρημα (Λεία Βιτάλη - Ν. Κυριαζής) με αφορμή το πρόσφατο μυθιστόρημα της πρώτης.
Στα φιλοσοφικά μελετήματα, ο Φώτης Τερζάκης γράφει για τον Μιχαήλ Μπαχτίν με αφορμή τρεις σχετικές εκδόσεις ενώ η συνέντευξη αφορά τον Κώστα Γ. Κασίνη για το φιλόδοξο έργο του "Βιβλιογραφία των ελληνικών μεταφράσεων της ξένης λογοτεχνίας, ΙΘ΄-Κ΄αι.".
Και όπως πάντα το καθιερωμένο δεκασέλιδο δελτίο κριτικογραφίας (όπου δίπλα στην κάθε κυκλοφορία υπάρχει ένδειξη για τυχόν κριτική στον τύπο), κείμενα για συγγραφείς (η Αργυρώ Μαντόγλου για την Άλι Σμιθ), μονοσέλιδες ή δισέλιδες βιβλιοκριτικές με βιβλία που συχνά μας διαφεύγουν, όπως π.χ. το εξαιρετικό Αμαρτήματα κατά συρροήν στον Άθω του Β.Π. Καραγιάννη, (Κοζάνη 2007), σύντομες βιβλιοπαρουσιάσεις, πίνακες εκδοτικής κίνησης, καθιερωμένες στήλες, σχόλια και πολλά άλλα.
