Put The Book Back On The Shelf # 5: A History of Rock Music

Piero Scaruffi: A History of Rock Music (1951-2000) published 2003

New Edition: A History of Rock and Dance Music / From the Guitar to the Laptop, From Chicago to Shanghai / Volume 1 (1951-1989), Volume 2 (1990-2008) published 2008

A History of Jazz Music (1900-2000)

A History of Popular Music before Rock Music (Blues, Country, Cabaret, Ragtime, Film Music, Soul, European, Latin, Jamaican, African, Arab, Indian...)

Που και ποιο είναι το βιβλίο;

Μάλλον δεν υπάρχει μουσικόφιλος συλλέκτης πληροφοριών μέσα στον ιστό, που να μην έχει σκοντάψει στην ιστοσελίδα του Piero Scaruffi, ενός εκτός των άλλων, μουσικόφιλου Ιταλού μουσικοκριτικού από τα 70s. Προσωπικά θυμάμαι να πρωτομπήκα στους λαβύρινθους του site του, χαζεύοντας για τους Henry Cow, "Virtually ignored by the press and by histories of rock music because their albums never entered the charts, they were actually one of the most significant group of all times and changed rock music forever", διαβάζω. Ας προσπαθήσω τώρα να βάλω μία τάξη στις χαοτικές διαδρομές του δημιουργού, της δημιουργίας του και τελικά και της ίδιας της ιστορίας της μουσικής που δεν θα πάψει να μας ευχαριστεί.

Ο συγγραφέας είναι μαθηματικός και έχει εργαστεί πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη, την γνωσιακή και γνωστική επιστήμη, την ανάπτυξη λογισμικών κ.α. στην Silicon Valley, καθώς και συνηθίζει να δίνει διαλέξεις σε πολύ γνωστά Αμερικάνικα Πανεπιστήμια. Artificial Intelligence, The Artificial Mind, The Factory of Thought, Thinking About Thought, The Nature of Consciousness, A History of Silicon Valley μερικά από τα βιβλία του και ίσως το αγαπημένο του History of Knowledge. Απολύτως ταυτόχρονα γράφει την ιστορία της Rock μουσικής. Αρχικά αδημοσίευτη δουλειά, στην πορεία με όχημα το Piero Scaruffi's e-zine (από το 1983!!!), online database στο internet από το 1986, γεννιέται το www.scaruffi.com το 1998 (στην πορεία σε 8 γλώσσες συμπεριλαμβανομένων Ιαπωνικών και Κινέζικων η οποία Κίνα το έχει κάνει banned στην χώρα από το 2007, οι New York Times σε άρθρο τους το ονομάζουν The Greatest Site of All Time), η πρώτη έκδοση της ιστορίας του Rock το 2003 (είχε προηγηθεί Ιταλική έκδοση το 1989 και ο οδηγός στην Avantgarde το 1991). Ταυτόχρονα ποιητικές συλλογές, ατέλειωτα ταξίδια (πάνω από 130 χώρες), ασταμάτητα πολιτικά και επιστημονικά άρθρα, σινεμά, λογοτεχνία, τέχνη, φίλοι (;). Ένας παρανοϊκός της τέχνης της ζωής; Ίσως. Αναλογιστείτε μόνο ότι για να ακούσει κανείς όλα αυτά που ο Scaruffi έχει κάνει αναφορές και να δει τις ταινίες και να διαβάσει τα βιβλία και και και, ο χρόνος δεν βγαίνει. Δεν προλαβαίνει κάποιος να το κάνει και ο ίδιος λέει ότι έχει ελάχιστο χρόνο για να ανασάνει. Από τις περίφημες λίστες του με τα καλύτερα της χρονιάς, η λίστα για το 2011 δεν θα αναρτηθεί σύντομα γιατί ακόμα ολοκληρώνει την ακρόαση για τα 2006-2010

Στην ουσία το βιβλίο (τα βιβλία;) δεν υπάρχει με την κλασσική έννοια και εννοώ ότι γραφόταν και γράφεται συνεχώς. Αποτυπώνεται καθημερινά στις χιλιάδες σελίδες και link του site και περιστασιακά τυπώνεται σε χαρτί ή πωλείτε με την μορφή e-book. Κεφάλαια αυτονομούνται, αναπτύσσονται και γίνονται ξεχωριστοί τίτλοι βιβλίων (A History of Popular Music before Rock Music) και κεφάλαια προστίθενται καθημερινά. Ας πάμε λοιπόν λίγο στο βιβλίο.

Ο συγγραφέας δηλώνει στον πρόλογο ότι τα είδωλα του είναι οι Ernst, Shostakovic, Pessoa, και Coltraine, όχι Rock μουσικοί, και ότι είναι η πιο υποκειμενική ιστορία που έχει γραφτεί συνάμα και η πιο αμερόληπτη, ανεξάρτητη και ισορροπημένη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η ιστορία του alternative rock. Σε πολλά σημεία ναι (φανταστικός σε σημεία των 80s 90s), σε άλλα όχι (λίγα πράγματα για Hip-Hop, και Techno). Ο συγγραφέας στα κεφάλαια, άλλες φορές ξετυλίγει το νήμα περιγράφοντας τα genre το ένα μετά το άλλο με κατανοητό τρόπο και άλλες φορές με τελείως δική του ονοματοδοσία (π.χ. post-feminism, crampsiana κ.α.), κάτι που συμβαίνει και με τα κύρια κεφάλαια του βιβλίου (π.χ. The Beginnings: 1951-1966 : Rock'n'Roll 1951-57, Before the Flood 1957-1962, Trouble in Paradise 1961-1964, The Flood 1964-1965, Paradise Reborn 1963-1965 κ.λ.π.). Η γραφή δεν έχει πάντα λογοτεχνικές εξάρσεις αντιθέτως πολλές φορές είναι μία καταιγιστική, ξερή επίθεση πληροφοριών και ονομάτων. Χιλιάδες μπάντες παίρνουν θέση με απλές αναφορές σε μια δύο προτάσεις (φαντάζει και αυτό τιμητικό για τις μπάντες, στο όλο εγχείρημα) και άλλοτε έχουν παραληρηματική περιγραφή από τον Scaruffi που δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του σε αυτά που διαλέγει με τεκμηριωμένο (και ίσως πολλές φορές γραφικό) εν' τέλει τρόπο (μερικές φορές συγκινητικό επίσης).

Τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα αν κάποιος έγραφε (όπως ο Roni Sarig) την απόκρυφη ιστορία του Rock. Θα διάλεγε 80 τεράστιους του under, θα τους έβαζε μέσα σε 20 κατηγοροποιήσεις και θα είχαμε έτοιμη μία cool ιστορία κομμένη και ραμμένη στα βατά underground μέτρα και σταθμά. Αυτή η ιστορία βέβαια θα τέλειωνε στους Slint, αλλά στο Scaruffi είπαμε το βιβλίο δεν έχει τελεία (απλά στην περιγραφή του για τους Slint θα ένοιωθες ένα πολικό ψύχος να παγώνει τα πάντα και το χρόνος να μετεωρεί στο κενό, για πολλή ώρα).

Ας αφεθούμε σε κάποιες σκόρπιες ματιές.

The distance between Captain Beefheart and the rest of rock music is the same distance that there was between Beethoven and the symphonists of his time... In 1968 three young musicians, Conrad Schnitzler, Hans-Joachim Roedelius and Klaus Schulze, founded the "Zodiak Free Arts Lab" in Berlin. This became the first venue for popular electronic music in Europe.... Technically, the ensemble's music pushed to the extreme an aesthetic of darkness, ugliness, fear, chaos, irrational, that stemmed from expressionism, surrealism, theater of the absurd, Brecht/Weill's cabaret, myth of the "supermensch", Wagner-ain melodrama, "musique concrete", all fused in a formal system that was as much metaphysical as grotesque (ΤΕΣΤ:)... In 1975 a Jamaican disc-jockey, Clive "Hercules" Campbell, "re-invented" the break beat in the Bronx of New York, while another young black man of the Bronx, 13-year old Theodore "Grand Wizard" Livingstone was accidentally discovering the "skratching" sound of a turntable. The technical foundations of rap and hip-hop have been laid by those two more or less random events... Pere Ubu , one of the greatest (and most creative) bands of all times, featuring David Thomas, one of the greatest (and most eccentric) vocalists of all times, The Modern Dance (1978), one of the most important recordings in the history of rock music, was, first and foremost, the fresco of a civilization on the verge of collapse... America had the garages, the basements, the small suburban clubs. Britain had the pubs. Britain's renaissance originated from the musicians who had been playing rhythm and blues and rockabilly in the pubs. Punk-rock changed the face of the industry and, indirectly, helped these musicians get out of the pubs... The term "industrial music" was first used by Monte Cazazza, an avantgarde composer based in San Francisco, but the meaning of "industrial music" was defined in Sheffield, England... In a sense, Foetus became the first classical composer of the punk civilization... Einsturzende Neubauten were the main voice of this generation, bridging the gap between 1970s progressive-rock, Throbbing Gristle's industrial music, Swell Maps' punk-rock and something (very atonal, very chaotic, very non-musical, both austere and subversive) that had no name yet... Japan's rock was more than "alternative": it was "anti"... The Smiths defined the term "post-punk" better than anyone else: they had absolutely nothing in common with the punk civilization. In fact, they were for punk-rock what the Beatles had been for rock'n'roll: the antidote... Even better, New Zealand was raising a generation of bands that had absolutely nothing in common with Britain's super-commercial null-artistic-content star-oriented wave. New Zealand's anti-heroes created a new genre for the 1990s: "lo-fi pop"... The golden age of British psychedelia was not the 1960s: it was the 1990s...

ΟΚ, σταματάω κάπου εδώ. Λογικά θα έχετε πιάσει την ατμόσφαιρα των γραπτών του Scaruffi. Απόλυτα εύστοχος στον λίγο χρόνο που έχει να αφιερώσει για τον κάθε καλλιτέχνη, αναπόφευκτα ιντριγκαδόρος, αιτιολογεί μετά μανίας τις απόψεις του, έχοντας ακούσει τόνους μουσικής από εκατοντάδες διαφορετικά είδη. Έχει σίγουρα και αυτός τις προτιμήσεις του, αλλά επαναλαμβάνω, με άποψη και επιχειρήματα. Το βιβλίο σε στέλνει να τρέξεις να ακούσεις αυτά που δεν έχεις ακούσει, να απολαύσεις ίσως και με άρρωστη μανία (εγώ προς το παρόν είμαι έτοιμος να πέσω και στα πλοκάμια της ιστορίας του της Jazz). Δύσκολο εγχείρημα με πολλές παρατηρήσεις, αλλά παρακαλώ να μου υποδείξετε παρόμοια ατομική μουσικοκριτική, ιστορική εργασία (σίγουρα θα υπάρχει). Αυτά για ένα βιβλίο απαραίτητο στην νέα εποχή της παραπληροφόρησης από τον καθένα. Τελικά αυτή η ιστορία δεν μπορεί παρά να είναι προσωπικό βίωμα του καθενός αλλά, κλείνω με ένα αλλά χωρίς να θέλω να πειράξω τον μύθο κανενός. Με λίγο σεβασμό και πολύ αγάπη, όλα φτιάχνονται. Για αυτές λοιπόν τις γιορτινές ημέρες των λιστών, ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο και στο site του Scaruffi. Rock 'n' Roll is killing my life.