12ο Πανόραμα για την Ομοφυλοφιλία - Διαφυλικότητα

Το φετινό 12ο Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών, που διεξάγεται στην Αίθουσα Παύλος Ζάννας από τις 6 ως τις 12 Μαΐου, αποκτά όγκο και διαστάσεις φεστιβαλικού θεσμού και διευρύνει ακόμη περισσότερο τους ορίζοντές του, αγκαλιάζοντας πλέον τη Διαφυλικότητα. Αυτό το τελευταίο γίνεται εμφανές και στις τρεις επιλογές μεγάλου μήκους που προβάλλονται εκτός συναγωνισμού στο πρόγραμμα.

Πρώτη η τροπαιούχος τρανσέξουαλ "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα που επανέρχεται, λιγότερο ομιχλώδης, κουβαλώντας τα βραβεία Α' [τρανς] Γυναικείου Ρόλου, Μακιγιάζ, Ενδυματολογίας και Σκηνογραφίας και έχοντας ίσως κάποια πικρία για την απόλυτη επικράτηση του αντίπαλου δέους "Κυνόδοντα" στις κύριες κατηγορίες Βραβείων 2010 [5 στον αριθμό] της νεοσύστατης Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Δεύτερη η μυστηριώδης "Στοιχειωμένη" [Ghosted] ιστορία αγάπης της Monika Treut, μεταξύ δυο γυναικών, μιας εικαστικού από τη Γερμανία και μιας δημοσιογράφου με αστυνομικό δαιμόνιο από την Ταϊβάν. Κινούμενη και μετακινούμενη στις δυο χώρες και σε δυο μητροπόλεις τους [Αμβούργο και Ταϊπέι].

Η τρίτη είναι η υφέρπουσα σχέση ανάμεσα στο άλτερ έγκο του γάλλου σκηνοθέτη Vincent Dieutre και του νεαρού Ίτβαν που πραγματώνεται μέσα από ένα διαλογικό "Ταξίδι τον χειμώνα" [My winter journey / Mon voyage d'hiver] και διασχίζει αυτοκινητιστικώς την παγωμένη Βαυαρία, συνοδεία κλασικής μουσικής και των στίχων του Πάουλ Τσέλαν. Ο σκηνοθέτης θα είναι παρών στην προβολή για να συζητήσει με το κοινό και την επόμενη μέρα, Κυριακή 9 Μαΐου στις 13.00, θα παραδώσει Masterclass στο Γαλλικό Ινστιτούτο.

Η Διαφυλικότητα καθρεφτίζεται ακόμη πιο δυναμικά στο κύριο περιεχόμενο του προγράμματος που είναι διαγωνιστικό και αποτελεί τον κορμό του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ταινιών Μικρού Μήκους (Όραμα και Πραγματικότητα). Το κοινό καλείται να ψηφίσει τις καλύτερες ταινιούλες οι οποίες θα επαναπροβληθούν στο κλείσιμο της διοργάνωσης.

Πρόκειται για επτά ενότητες 35 συνολικά ταινιών νέων σκηνοθετών από 13 χώρες με τους θεματικούς τίτλους: κι όμως συμβαίνει [5 ταινίες], άνδρες έλκονται [6 ταινίες], ανατροπές [3 ταινίες], νέα πραγματικότητα [3 ντοκιμαντέρ], προσεγγίσεις γυναικών [5 ταινίες], απελευθέρωση πόθων [6 ταινίες], αισθήματα [6 ταινίες κι ένα ντοκιμαντέρ].

Υπάρχει δε και μια όγδοη ενότητα των τριών που βραβεύθηκαν στο περυσινό 1ο Διεθνές Φεστιβάλ [Είμαι ομοφυλόφιλος, Φυλάκιση καρδιάς, Πρώτος έρωτας] εκ των οποίων οι δύο σκηνοθέτες, Martin Busker και Ronny Hirschmann, θα είναι επίσης παρόντες για συζήτηση.

Το 12ο Πανόραμα αποκτά από φέτος τον επιθετικό προσδιορισμό Πολιτιστικό αφού περιλαμβάνει, πέραν των προβολών, και άλλες παράλληλες εκδηλώσεις. Το έναυσμα δόθηκε προ-πανοραμικά στις 25 Απριλίου με μια Συζήτηση στο Στέκι Μεταναστών [Ερμού και Βενιζέλου] με την Άννα Κοκκινίδου, συγγραφέα του βιβλίου "Ο Ρωμαίος αγαπά τυφλά". Και συνοδεύτηκε από την προβολή του περσινού πακέτου "οικογένειες νέου τύπου".

Η συνέχεια δίνεται με την Έκθεση Κόμιξ στο Γαλλικό Ινστιτούτο [28 Απριλίου ως 12 Μαΐου], τα εργαστήρια σεναρίου [28 Απριλίου, 5 και 9 Μαΐου] και τα επερχόμενα μάστερκλας στα οποία συγκαταλέγεται και ο διάλογος με τον Arnaud Genestine του Marketing Europe TV5 Monde. Περιλαμβάνει επίσης μια δημιουργική κουβέντα [Σύλληψη - υλοποίηση - διακίνηση ταινιών] με τους φοιτητές του τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. και συντονίστριες τις κυρίες Κοκκινίδου και Σιφνιάδου.

Η επίσημη έναρξη τελείται την Πέμπτη 6 Μαΐου στις 20.00 στον κινηματογράφο Ολύμπιον. Και φυσικά, δε νοείται φεστιβάλ χωρίς πάρτι. Το Σάββατο 8 του μήνα από τις 23.00, στο "Μικρόπολις - Κοινωνικός χώρος για την Ελευθερία" [Βασιλέως Ηρακλείου 18 & Βενιζέλου].

Η συνδιοργάνωση γίνεται από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και τη Σύμπραξη κατά της Ομοφυλοφοβίας, σε συνεργασία με το Γερμανικό Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και τον Όμιλο Κοινωνικού Φύλου & Σεξουαλικότητας και με την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου Γαλλίας στην πόλη μας και του TV5Monde.

Είναι εμφανής η προσπάθεια των διοργανωτών να ακολουθήσουν τα πρότυπα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, με κεντρικό θεματικό άξονα, ενότητες, μίνι αφιερώματα, μετακλήσεις, μάστερκλας, βραβεία κοινού και προπαρασκευαστικές εκδηλώσεις. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό αρκεί να αξιοποιηθεί σωστά η πείρα από τα λάθη και τις αποτυχίες των μεγαλύτερων "αδελφών".