44ο ΦΚΘ: Άρχισε, άρχισε

Η γιορτή επαναλαμβάνεται ετησίως αλλά ποτέ δεν είναι ίδια. Σαν το ποτάμι που κυλάει μπροστά. Όλα είναι εδώ κι όλα είναι ανοιχτά. Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να σας μπερδέψω περισσότερο κάνοντας τις δικές μου επιλογές.

Καταρχήν η αγάπη μου για τον cyberpunk Σίνια Τσουκαμότο, τον πολύπλοκα απλό Μάικλ Σνόου και τον εκκοσμικευμένα αλλόκοσμο Γουόν Καρ Γουάι είναι δεδηλωμένη στα τρία άρθρα που θα διαβάσετε παρακάτω από τις παραπομπές.

Νην υπερπάντων βέβαια οι Νέοι Ορίζοντες. Πάντα νέοι και πάντα καθορίζοντες αν θυμάστε. Εδώ το Ιράν έχει την τιμητική του και πάλι, με πέντε ταινίες: Αμπτζάντ (Abjad, 2003, 110') Abolfazl Jalili, Στις πέντε το απόγευμα (Panj e asr, 2003, 105') Samira Makhmalbaf, Κόκκινο χρυσάφι (Talaye sorgh, 2003, 97') Jafar Panahi, Βαθιά ανάσα (Nafas-e ameegh, 2003, 86') Parviz Shahbazi και Το δειλινό (Gagooman, 2002, 83') Mohammad Rasoulof.
Η Ευρώπη κρατάει και φέτος τα σκήπτρα, με προεξάρχουσα την Γαλλία: Κλεμάν (Clement, 2001, 139') Emmanuelle Bercot, Εικοσιεννιά φοίνικες (29 Palms, 2003, 115') Bruno Dumont, Παλιοί καλοί πονηροί καιροί (Polissons et galipettes, 2002, 69') Michel Reilhac και Ραζά (Raja, 2003, 112') Jacques Doillon. Αξίζει να προσέξουμε ιδιαίτερα δυο συμπαραγωγές με Βέλγιο και Ισπανία: Από τότε που έφυγε ο Οτάρ (Since Otar left, 2003, 102') Julie Berticcelli και Σάνσα (Sansa, 2003, 115') Siegfried. Υπάρχει όμως και η Γερμανία: Ταπείνωση (Devot, 2003, 95') Igor Zaritzki, Schussangst (2002) Dito Tsintsadze και Φονική ταυτότητα (Identity kills, 2003, 82') Soeren Voigt. Σ' αυτήν, την τρίτη, τον ήχο συνυπογράφει ο γνωστός θεσσαλονικιός βιβέρ Ανέστης Αζάς. Υπάρχει ακόμη η ολλανδική Συνέντευξη (Interview, 2003, 89') Theo van Gogh, η ισλανδική Νόι ο Αλμπίνος (Noi albinoi, 2003, 93') Dagur Kari, η αυστριακή Αγώνας ζωής (2003) Ruth Mader και η ρώσικη βραβευμένη στην Βενετία Η επιστροφή (2003) Andrey Zvyagintsev.

Η αμερικάνικη ήπειρος χωρίζεται στα τρία. Καναδάς: Η πιο λυπητερή μουσική του κόσμου (2003) Guy Maddin, Yellowknife (2002) Rodrigue Jean, Παραστρατημένοι άγγελοι (2003) Scott Smith. ΗΠΑ: Το σπίτι των παιδιών (Casa de los babys, 2003, 95') John Sayles, Mιλγουόκι, Mινεσότα (Milwaukee, Minnesota, 2003, 95') Allan Mindel. Και Αργεντινή: Extrano (Παραξενιά, 2002, 87') Santiago Loza, Τα μαγικά γάντια (Los guantes magicos, 2003, 90') Martin Rejtman.

Η Ασία κρατεί επίσης καλά: Οι περιπλανόμενοι (Riarizumu no yado, 2003, 83') Nobuhiro Yamashita, Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας... και άνοιξη (2003) Kim Ki-duk, Η κουκουβάγια (2003) Kaneto Shindo, Ταξιδιώτες και μάγοι (2003) Khyentse Norbu, Καλώς ήρθατε στη Σαγκάη (2003) Andrew Cheng.

Ασία θα δούμε επίσης πολλή και καλή στα Αστέρια της Στέπας: Aktan Abdykalikov (Κιργιστάν), Ernest Abdysaparov (Κιργιστάν), Veit Helmer (Ουζμπεκιστάν), Bakhtiyar Khudoynazarov (Tατζικιστάν), Ermek Shinarbaev (Καζακστάν), Nariman Turebayev (Καζακστάν), τα ονόματα που σας προτείνω.

Στο Βαλκανικό θα προτιμήσω πιο σίγουρες επιλογές: Ο Νίκι κι ο Φλο (2003) Lucian Pintilie, Λάσπη (2003) Dervis Zaim, Μακριά (2003) Nuri Bilge Ceylan, Ανταλλακτικά (2002) Damjan Kozole, Casting (2002) Goran Radovanovic και Εμιγκρέδες (2003) Liudmil Todorov, Ivailo Hristov.

Στο Ελληνικό Πανόραμα μπορείτε να είστε επιφυλακτικοί. Εκτός των δύο διεθνών συμμετοχών [Γαμήλια νάρκη του Δημήτρη Ινδαρέ και Ένα τραγούδι δε φτάνει της Ελισάβετ Χρονοπούλου] υπάρχει ένας Περικλής Χούρσογλου [Μάτια από νύχτα] ένας υιός Βούλγαρης [Κλαις;] κι ένας φίλος απ' τα παλιά που μιλάει για έναν άλλον φίλο απ' τα παλιά, τον Παύλο [Να μ' αγαπάς].

Στο Διεθνές Διαγωνιστικό θα εμπιστευτώ: Η Άννα και οι άλλοι (Ana y los otros, 2003) Celina Murga, Σχεδόν νεκρή (2003) Barbara Albert, Tα ανθρωπάκια (2003) Nariman Turebayev, Το τελευταίο τρένο (2003) Aleksej German Jr., Μικρές νιφάδες (Danehaye rize barf, 2003) Ali Reza Amini, Κοριτσάκι (2002) Benjamin Tucek και Πριν αλλάξουν τα πράγματα (2003) Luis Fonseca.

Στα Εκτός συναγωνισμού, Μνημεία & Θησαυρούς λάβετε υπόψην: Ερωτική αναπαράσταση (2003) Christoffer Boe, Αμίλητο νερό (2003) Sabiha Sumar, Καλημέρα, νύχτα (2003) Marco Bellocchio, Zatoichi, o τελευταίος σαμουράϊ (2003) Takeshi Kitano, In America (2002) Jim Sheridan, Ελέφαντας (2003) Gus Van Sant, Αναταχάν (1953) Josef von Sternberg, Iνδία, Μάνα Γη (1957) Roberto Rosselini και Μια μέρα ο Νείλος (1968) Youssef Chahine.

Τέλος, για τους αμετανόητους, υπάρχουν και οι ρετροσπεκτίβες: μια - ως είθισται - στον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Otar Iosseliani [Ένας απαισιόδοξος γλεντζές από τη Γεωργία] και μια στο πρόσφατα εκλιπόντα Joao Cesar Monteiro [Μεταφυσική, Aνατροπή και Χιούμορ]

Παρα-πομπές
Γουόν Καρ Γουάι, 2046 μ.Χ.
Στο κεφάλι του Μιχάλη Χιόνη
Shinya Tsukamoto: μυαλό τσεκούρι
44ο ΦΚΘ, οι ελληνικές διεθνείς συμμετοχές
Έρχεται το 44ο ΦΚΘ, 21-30 Νοεμβρίου 2003
Περιφερειακές Εκδηλώσεις του 44ου ΦΚΘ
Balkan Fund, για την ανάπτυξη σεναρίων
Θησαυροί της Γαλλικής Ταινιοθήκης στο 44ο ΦΚΘ
Τα πάντα για το 44ο ΦΚΘ
Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο