44ο ΦΚΘ, Πα 21/11/2003

Πρώτη ημέρα του ημερολογίου μου για 44ο Φεστιβάλ. Δεν μπορώ αν πω ότι ξεκινήσαμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Η έκπληξη της ημέρας ήταν η ντιρεκτίβα της διεύθυνσης για τους κατόχους CineΚάρταF: 'Από τις ταινίες που θα προβάλλονται στο Αριστοτέλειον και σε κάποια άλλη αίθουσα, οι κάτοχοι της CineΚάρταF θα μπορούν να παρακολουθούν μόνο αυτές του Αριστοτέλειου' γράφει στο Πρώτο Πλάνο. Πίσω όμως από την CineΚάρταF, στα δικαιώματα του κατόχου, αναφέρει ρητά ότι 'Ο κάτοχος έχει δικαίωμα εισόδου σε όλες τις προβολές του 44ου ΦΚΘ'. ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ;

Οι ταινίες που είδα σήμερα δεν με ενθουσίασαν συνολικά. Και οι πέντε προέρχονται από τους Νέους Ορίζοντες.

12.30 Ο φόβος της σκανδάλης (Schussangst, Γερμανία, 2003, 102') του Dito Tsindzadze
Καλή εκκίνηση αλλά τα χάλασε εκεί που έβαλε το όπλο στο παιχνίδι. Το τέλος αποκαρδιωτικό. Η παγομάρα και η ηδονοβλεψία μεταστρέφονται σε εκδίκηση. Κρίμα.

14.30 Κόκκινο χρυσάφι (Talaye sorgh, Ιράν, 2003, 97') του Jafar Panahi
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου σε σενάριο του Κιαροστάμι. Αργεί πολύ να πάρει μπροστά. Πολύ ενδιαφέρον και μεστό μετά τη μέση. Ο πρωταγωνιστής 'γράφει' υπέροχα.

17.00 Ταξιδιώτες και μάγοι (Travellers and magicians, Μπουτάν/Αυστραλία, 2003, 108') του Khyentse Norbu
Η ταινία της ημέρας. Σύγχρονο παραμύθι, μύθος και πραγματικότητα, όνειρο κι εφιάλτης, τέχνη και γράμμα, γη και απογείωση. Ταπεινή και συνάμα μεγαλειώδης. Τρεις μύθοι σε μια κερματισμένη αφήγηση. Τα υπονοούμενα για έναν 'ιδανικό' δυτικό τρόπο ζωής που είναι ασύμβατος με την χώρα, τα σχόλια πάνω στον έρωτα και τον θάνατο, η δράση των παραβολών κι η ευεργετική και καταλυτική επίδραση του απείρου κάλλους φυσικού τοπίου, δεσπόζουν και προδιαθέτουν μια ευχάριστη, όσο και ανοικτή σε ερμηνείες, έκβαση. Πολύ ωραία ενσωματωμένη και η αναφορά στην Apple και το δαγκωμένο της μήλο. Εκπληκτική ηχητική μπάντα που δεν περιορίζεται μόνο στη μουσική και τα άσματα. Ωραία και η πειραγμένη μουσική παραλλαγή των τίτλων του τέλους.

19.30 Αμπτζάντ (Abjad, Ιράν, 2003, 110') του Abolfazl Jalili
Άλλη μια σκληρή ιρανική ταινία που ξεκινάει από τα προεπαναστατικά χρόνια και συνεχίζει άφοβα να στιγματίζει και την πρώιμη περίοδο της ισλαμικής επανάστασης. Τολμηρό σενάριο, πολλά παιδιά σε ρόλους κλειδιά, πολλές [εν]αλλαγές φυσικών χώρων. Πολλή καλή μουσική επένδυση επίσης.

22.00 Κλεμάν (Clement, Γαλλία, 2001, 139') της Emanuelle Bercot
Οι γάλλοι είναι κατεξοχήν ηδονιστές, πόσω μάλλον αν σε λένε Εμμανουέλλα. Το φωτισμένο παράδειγμα της Κατρίν Μπρεγιά φαίνεται πως βρήκε μιμητές. Η σκηνοθέτις πρωταγωνιστεί σε κάποια ακραία ερωτική σχέση που μοιάζει να είναι αυτοβιογραφική.

Παρέα στο διαδίκτυο
Ταξιδιώτες και ωραίες μάγισσες
Ο Φόβος τρώει τη σκανδάλη
Ο Κλεμάν στην Πυραμίδα
Ο Αμπτζάντ στο Ρότερνταμ
Το ματωμένο χρυσάφι