45ο ΦΚΘ, ημέρα 10η: Κυριακή 28/11/2004

Την τελευταία μέρα το σύστημα δικαιούται να καταρρεύσει. Το εκδοτήριο της αποθήκης Δ ήταν χαλασμένο στις 10 το πρωί. Στην Αποθήκη Α μου είπαν ότι κάποιος άλλος είχε βγάλει εισιτήριο με τον ίδιο κωδικό την ίδια ώρα σε άλλη αίθουσα. Πότε πρόλαβε ο μπαγάσας; Στο μάρκετ που πήγα να δω ταινίες αισθανόμουν κι εγώ μέρος των εκθεμάτων, αφού οι "βιντεο-καμπίνες" βρίσκονται πλάι σε αφίσες ταινιών και κινηματογραφικούς φακούς. Και σήμερα παρέλασε πολύς κόσμος για να τα δει, μαζί μ' αυτά κι εμένα.
Όταν πήγα στο γραφείο τύπου για τις ειδικές εκδόσεις του φεστιβάλ πληροφορήθηκα ότι είχα πάρει δυο φορές την τσάντα του δημοσιογράφου. Πάλι κάποιος με είχε προλάβει. Φαίνεται πως επέδρασε επάνω μου το "3 Iron" που είχα δει πρωινιάτικα. Ή πιθανώς κάποιος να με κλωνοποίησε όπως τον φίλο μου τον Άρνολντ. Μόνο που έμενα μου συνέβη την 10η κι όχι την "6η ημέρα". Ή τουλάχιστον, σήμερα το πήρα χαμπάρι.

10.05 3 Iron [Bin jip, 2004, Κορέα, 95'] του Kim Ki-duk
Κλασικό αριστούργημα. Μετά το "Στοιχείο του εγκλήματος" υποδεχτείτε το στοιχειό του έρωτα με βασικό μουσικό θέμα ένα αράβικο κομμάτι, το οποίο προβλέπω πως θα γίνει σήμα κατατεθέν. Οι φανς του Κι-ντουκ έκαναν ουρές και σφάχτηκαν για μια θέση στην αίθουσα προβολής. Τα ταμεία του φεστιβάλ φρόντισαν να εκδώσουν περισσότερα εισιτήρια από τις θέσεις της αίθουσας. Ο άνθρωπος είναι μπροστά απ' την εποχή του. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κατάφερε να κάνει δυο πολύ καλές ταινίες μέσα στην ίδια χρονιά. Θα σκίσει όταν βγει στις αίθουσες.
Αέρας-Φωτιά-Νερό

11.40 Όνειρο πικρό [Khab e talkh, 2004, Ιράν, 87'] του Mohsen Amir-youssefi
Μαύρη κωμωδία. Πειραματική ταινία. Το μέσο [ρεπορτάζ, τιβί] μέσα από το μέσο [ντοκιμαντέρ, ψηφιακό σινεμά]. Τα χιόνια της οθόνης και τα αποκαλυπτήρια της άλλης ζωής μας. Πικρό σχόλιο για την ύστατη 'αγάπη', μαύρο χιούμορ για τον άγγελο του θανάτου, έξυπνα περάσματα στον Άμλετ, στον Ισκεντέρ, στον Αζραέλ. Ο Μέγας Αλέξανδρος παρέα με τον Χρυσό Αλέξανδρο. Το κοινό συμφωνεί. Η fipresci το χαβά της.
Το όνειρο στο Σικάγο

13.10 Αντάρης [Antares, 2004, Αυστρία, 119'] του Gotz Spielmann
Τρεις-τέσσερις ιστορίες καθημερινής τρέλας που διαθέτουν χαλαρούς δεσμούς που όσο πάνε στενεύουν ασφυκτικά. Το γαϊτανάκι του ερωτικού παροξυσμού είναι ζωδιακό, ισχυρίζεται ο δημιουργός. Ο Σπίλμαν καταφέρνει να δέσει πολύ ωραία τη συνταγή του. Είναι μεγάλος μάγειρας. Οι σπόνδυλοι της ταινίας αναδιπλώνονται περίτεχνα, οι χόνδροι ανάμεσα τους είναι ελαστικοί. Η επιτάχυνση της περιδίνησης τους παρασέρνει όλους, ως ότου τους εξακοντίσει σε νέες τροχιές. Αλλάζουν στιβάδα λόγω αυξητικής μεταβολής της ενεργειακής τους κατάστασης. Η γνωμάτευσή μου είναι κλινική και στεγνή, είναι ψυχρή ξερή και κατά γράμμα διατυπωμένη, είναι αυστηρώς αυστριακή.
έρωτας Αντάρης

15.10 Μετά θάνατον ζωή [Wandafuru raifu, 1998, Ιαπωνία, 113'] του Hirokazu Kore-eda
Πειραματισμός στη δομή και στη φόρμα. Το πρώτο μέρος είναι συνεντεύξεις νεκρών. Πραγματικές ή φανταστικές, εν και το αυτό. Χρειάζεται υπομονή. Στο δεύτερο υλοποιούνται οι πιο όμορφες αναμνήσεις τους: αναπαρίστανται κινηματογραφικά και διασώζονται σε φιλμ. Υπάρχουν όμως και παρενέργειες, υπάρχουν απροσάρμοστοι, η διαδικασία προβλέπει και εξαιρέσεις. Οι απρόσμενες συνέπειες των επιθυμιών τους αγγίζουν και τους υπαλλήλους της εταιρίας. Χαλαρή αναφορά στο "We can remembered for you" του Philip K. Dick.
Εν τη μεταβάση

17.15 Ο γείτονας [Der Nachbar, 1993, αυστρία, 92'] του Gotz Spielmann
Ο Σπίλμαν φαίνεται πως έχει αυτοσκοπό να ονομαστεί ο νέος Φασμπίντερ της Αυστρίας. Το ίδιο έκανε βέβαια κι ο Γιάνναρης στην ψωροκώσταινα κι αυτό δεν μας πέφτει ούτε πολύ ούτε λίγο. Εδώ όμως ο Γκοτζ έχει φανερά επηρεαστεί από τον Μπερτράν Μπλιε και τον "Monsieur Hire" [1989] του Πατρίς Λεκόντ. Ο παππούλης του είναι μια μετενσάρκωση του Michel Blanc.
Έλληνας γείτονας

19.00 μεζεδάκι Undertow [Σημείο καμπής, 2004, ΗΠΑ, 110'] του David Gordon Green
Αυτό είναι το δέκατο Undertow. Έχουν προηγηθεί άλλα εννέα [1919, 1930, 1949, 1977, 1991, 1993, 1996, 1999 και 2001] συμφώνως τω imdb. Όταν είδα δυο τύπους ντυμένους αλά μάλμπορο να καπνίζουν στη βεράντα, έφυγα. Η άγρια δύση μπορεί να περιμένει, είπα. Εξάλλου είναι γνωστό ότι είμαι ένας φτωχός και μόνος, αλλά όχι καουμπόη.
Το δέκα το καλό;

23.00 Jellyfish [Akarui mirai, 2003, Ιαπωνία, 92'] του Kiyoshi Kurosawa
Η γαλάζια μέδουσα επιδρά καθοριστικά στον κάτοχό της. Η προσβολή του ξεπλένεται μόνο με αίμα. Ο κολλητός του φίλος μπαίνει κι αυτός αργά στη σφαίρα επιρροής της. Η νέα γενιά δεν έχει το μυαλό της στη δουλειά. Είναι ανυπόμονη, είναι ψυχικά ασταθής, εμφανίζει κρίσεις υπερβολικής βίας, αλλά και συμπτώματα μεταμέλειας. Η δηλητηριώδης όμως μέδουσα καραδοκεί. Δε με ξάφνιασε δε με συγκίνησε δε με κέρδισε.
Μέλλον λαμπρό
Μέλλον ζελεδόψαρο

Οι ταινίες της ημέρας ήταν το "3 Iron", το "Πικρό όνειρο" και η "Μετά θάνατον ζωή".