45ο ΦΚΘ, ημέρα 2η: Σάββατο 20/11/2004
Σήμερα άρχισαν να εμφανίζονται τα δεύτερα συμπτώματα αποσυντονισμού. Σας λέω μόνον τούτο: έβγαλα εισιτήριο στις 11 το πρωί για της προβολή των 5 κι όταν πήγα να μπω στην αίθουσα πληροφορήθηκα ότι άλλαξε η ταινία. Προτού απ' αυτό όμως είχα ήδη προλάβει να δω την ταινία της ημέρας. Έτσι με πείραξε λιγότερο.
09.00 Το κυνήγι της πάπιας [Temporada de patos, 2004, Μεξικό, 90'] του Fernando Eimbcke
Χθες η καλύτερη ήταν το "Άγιο κορίτσι". Σήμερα "η εποχή της πάπιας". Η πρώτη ταινία ήταν και η καλύτερη ως τα τώρα. Μέγκλα. Ξεχάστε τα "σπιρτόκουτα" και τα κουτόσπιτα κι ελάτε στους νέους ορίζοντες του μεξικάνικου κινηματογράφου, με τις δυο κρατικές σχολές και τις ουκ ολίγες επιτυχίες στα μικρομηκάδικα φεστιβάλ. Τέσσερα πρόσωπα σ' ένα χώρο τριών δωματίων, να βγάζουν τα σωθικά τους, να βγάζουν πράματα ωραία κι άσχημα, να ρεστάρουν εκ περιτροπής. Το σενάριο γεμάτο ανατροπές, γεμάτο φρέσκες ιδέες, γεμάτο παλμό, χιούμορ, ρυθμούς απίθανους. Η ψηφιακή τεχνολογία και το Final Cut Pro δείχνουν τα δόντια τους. Οι Μπητλς κάνουν νέο ενσταντανέ στο μπαλκόνι. Οι απόντες είναι παρόντες. Οι τοίχοι και τα ταβάνια εξαφανίζονται. Οι πάπιες κάνουν φτερά. Οι ήχοι γίνονται μουσικές. Break on through άφοβα. Μα καλά, όλ' αυτά για ένα μπράουνι με σοκολάτα; ρωτάει η μαμά στο τελευταίο πλάνο. Θα το δείτε μόνο αν περιμένετε να πέσουν όλοι οι τίτλοι.
Πίνακας με πάπιες δεμένος στη σχάρα
10.45 Άνεμος της στεριάς [Vento di terra, 2004, Ιταλία, 82'] του Vincenzo Marra
Χρυσή μετριότητα και κάτω. Θέλει να είναι σινεμά - καταγγελία, θέλει να είναι βεριτέ, θέλει να είναι απόγονος του νεορεαλισμού. Αλλά δεν είναι τίποτε. Έχω και φιστίκι Αιγίνης. Παίζω μια μονά-ζυγά.
Vento ιταλιάνο
Το ομώνυμο ποίημα
12.15 Ερωτικό καλοκαίρι [My summer of love, 2004, Ην. Βασίλειο, 86'] του Pawel Pawlikowsky
Με βάση τα όσα άκουσα και διάβασα περί του 'φιλμ της χρονιάς στη Βρετανία', περίμενα πολλά περισσότερα. Είναι σίγουρα μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, φτιαγμένη από έναν εμιγκρέ τσέχο, που μιλάει για τα νέα αυχενικά σύνδρομα των άγγλων. Αλλά ο Μικ Τζάκσον έφτιαξε τα "Ουράνια πλάσματα" [Heavenly Creatures, 1994] κι ο Γουίντερμπότομ το "Φιλί της πεταλούδας" [Butterfly Kiss, 1995] μια δεκαετία πριν, αμφότερα πολύ πιο άγρια και πιο ζωντανά. Η Alison Goldfrapp παίζει παραλλαγές στο ίδιο θέμα και τολμά να κοντράρει την Εντίθ Πιαφ. Δεν κάνει όμως περισσότερα απ' ότι έκαναν π.χ. οι Air για τις "Αυτόχειρες παρθένους" [The Virgin Suicides] της Σοφία Κόπολα. Νίτσε και Φρόιντ αναφέρονται για πλάκα.
Μι' αγάπη για το καλοκαίρι
13.40 Επαφή από απόσταση [Udalionnyj dustup, 2004, Ρωσία, 85'] της Svetlana Proskurina
Δεν περίμενα να δω που το πάει γιατί έπληξα αφόρητα. Η μικρή γράφει ωραία στο φακό.
Επαφή αλά ρωσικά
14.30 Ο κυνηγός [Okhotnik, 2004, Γαλλία / Ιαπωνία / Καζακστάν / Ελβετία, 90'] του Sherik Aprimov
Μια ιστορία εφηβικής επανάστασης, τιμωρίας, ενηλικίωσης, διαδοχής, σεβασμού στη φύση και τα έργα της. Θρύλοι για μονόλυκους με πέντε δάκτυλα, για τα απάτητα χιόνια στα Αλτάια, για τα άγρια άλογα και τα άγρια όνειρα. Το πιο ισχυρό χαρτί του σκηνοθέτη είναι τα εκπληκτικής ομορφιάς και γαλήνης τοπία και οι σινεμασκόπ λήψεις αυτών.
Ο Απρίμοφ στο Λοκάρνο 2004
Κι ο κυνηγός στο Λοκάρνο 2004
16.30 Αύριο μετακομίζουμε [Demain on demenage, 2004, Γαλλία / Βέλγιο, 110'] της Chantal Akerman
Παράνοια, Ιονέσκο, Συλβί Τεστί, Ωρόρ Κλεμάν, Ζαν-Πιέρ Μαριέλ και Λυκά Μπελβώ. Ντελίριο διαλόγων. Αν χάσετε τον μίτο μην ανησυχήσετε. Μετά την δέκατη θέαση θα τον ξαναβρείτε.
Αύριο στο Βερολίνο
Φωτογραφίες του Αύριο
19.30 Ο χορδιστής [Nastrojshchik, 2004, Ρωσία / Ουκρανία, 154'] της Kira Muratova
Οι μαυρόασπρες εικόνες μοιάζουν παγωμένες στο μακρινό προχθές. Ο ήχος είναι ντουμ, οι φωνές κροταλίζουν σχεδόν μονοφωνικά αλλά το σαράουντ κρατάει καλά τα μυστικά του ως τις στιγμές που πολλαπλασιάζεται. Η ιστορία είναι μαντέψιμη αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Τα πάντα ρει με απίστευτη ιλαρότητα. Οι διάλογοι ποταμός. Το θεατρικό παιχνίδι, η μουσική και τα επιμελημένα εσωτερικά ντεκόρ κλέβουν την προσοχή μας. Η Μουράτοβα παραμένει μια νέα εβδομήντα χρονών.
Χορδιστής και Κίρα
22.00 Κουλ [Cool, 2004, Ολλανδία, 89'] του Theo Van Gogh
Μια ταινία χιπ-χοπ και λόου-μπαπ που τολμά να περικυκλώνει το πρόβλημα των μεταναστών. Ένας νέο "Μίσος" πιο δυναμικό και πιο σαρκαστικό. Η ουτοπία τραγουδισμένη από την Goldfrapp. Μια ταινία που σφύζει από ζωή και κουβαλάει την ύστατη πνοή του σκηνοθέτη. Μια πρωταγωνίστρια φτιαγμένη σαν την Μόνικα Μπελούτσι. Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Θεό ξέρει να μαγεύει, ξέρει να καταγγέλλει, ξέρει να κοιτιέται στον καθρέφτη, ξέρει να ξεσκεπάζει. Ξέρει να ταξιδεύει χαμογελώντας πικρά στον άλλο κόσμο.
Not by the pool, by the soul
Ο Gezonde Roker επιστρέφει
00.00 Ξαφνική απώλεια βαρύτητας [A sudden loss of gravity, 2000, ΗΠΑ, 90'] του Todd Verow
Μετά-πανκ αντεργκράουντ καλτ σινεμά. Πολύ βέρος αυτός ο Βέροου. Παιδί του Ρίτσαρντ Κερν και του Κένεθ Άνγκερ. Δεν αφήνει τίποτε να πάει χαμένο. Δουλεύει μ' ένα σταθερό τιμ συνεργατών στο Bangor. Ευθείες αναφορές στο "Fingered" [1986] του Κερν. Μεθύσι και φύση οργιάζουν.
Απώλεια βραδύτητας
