45ο ΦΚΘ, ημέρα 5η: Τρίτη 23/11/2004

Το γεγονός της ημέρας ήταν το μάστερκλας του Πήτερ Γκρήναγουέη. Χείμαρρος πληροφοριών που έρεε σχεδόν ακατάπαυστα επί τρεις ώρες. Δεν πρόσθεσε πολλά νέα στοιχεία σ' αυτά που ήδη γνωρίζαμε γι' αυτόν. Μας έδωσε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τις ψηφιακές τεχνικές και τα κόλπα που μεταχειρίστηκε στο τρίπτυχο Tulse Luper. Δεν επρόκειτο να είναι τρίπτυχο εξαρχής. Η αρχική ιδέα ήταν μια ταινία 7 ωρών κι όποιος αντέξει. Αλλά έτσι δεν θα 'βρισκε και πολλούς θεατές. Ενώ σε δόσεις. Εγώ πάντως σας προειδοποιώ να φυλαχτείτε. Ετοιμάζει 92 dvd, ένα για κάθε βαλίτσα, ετοιμάζει μια τηλεοπτική σειρά, ένα βιβλίο και πολλές πάμπολλες ιστοσελίδες, πέραν αυτής που ανέφερα στη χθεσινή μέρα και η οποία είναι δαιδαλώδης και παραπέμπει σε υπεράριθμες άλλες ιστοσελίδες.

Φιλμ της ημέρας το θεμελιώδες ερώτημα "Είναι ο Θεός μάγειρας;" που θέτει με χιούμορ και φαντασία ο Στέργιος Νιζήρης.

08.00 Quo Vadis [2004, Ελλάς, 96'] του Τάκη Τουλιάτου
Όπως λέμε Φάντης, Δάντης κ.τ.λ. Ούτε στον χειρότερο εχθρό σας.
Κι προ κβο

09.40 Είναι ο Θεός μάγειρας; [Like chef, like God, 2004, Ελλάς, 96'] του Στέργιου Νιζήρη
Εκπληξάρα. Είμαστε ό,τι τρώμε κι ό,τι πετάμε αγαπητή Εύα. Εκτός των δύο ως άνω συστατικών η μαρμίτα διαθέτει ψωμί, λάδι, κρασί, σπιρτόζικους διαλόγους, ανατροπές, γέλιο, ρυθμούς, έξυπνες ατάκες, την Ιωάννα Τσιριγκούλη και τη μουσική επένδυση του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ουδείς τέλειος ούτε και πρόκειται για αριστούργημα. Είναι όμως μια κωμωδία με αρχή μέση και τέλος και κάτι απ' την ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Μην ξεχάσω την αναφορά στο "Μάθημα ανατομίας" του Ρέμπραντ με ένα κάδρο "μάθημα γαστρονομίας και γαστροραπτικής" και το απίθανο τηλεοπτικό υλικό όπου ο πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος διηγείται παραβολή με κρέας, κιμά και σουτζουκάκια. Μόλτο ντελιτσιόζο.
Ναι, αμέ πως δεν είναι!

18.00 Τα εγγόνια [Les petits fils, 2004, Γαλλία, 84'] του Ilan Duran Cohen
Ερασιτέχνες ήταν όλοι τους. Οκέι αλλά εγώ κοιμήθηκα. Το πρώτο πλάνο της γιαγιάς στον τροχό του λούνα παρκ δένει με το τελευταίο μετά του εγγονού. Το ομοφυλοφιλικό στόρι δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει.
Εγγόνια ιντερνετικά


20.15 Sideways [Παράπλευροι δρόμοι, 2004, ΗΠΑ / Ουγγαρία, 123'] του Alexander Payne
Αμερικανιά με έμφαση στο κρασί και τις ανθρώπινες σχέσεις. Καλογυρισμένο αλλά κάθε πλάνο και διαφήμιση. Κι αυτήν την Βιρτζίνια Μάντσεν την ξέσκισε στα κοντινά αλά Σάρον Στόουν. Με τις ίδιες σκιές, τα ίδια μαλλιά, τα ίδια γκρο, το σούφρωμα του πιγουνιού και των χειλιών, την συμπεριφορά και τις κινήσεις σα να βγήκαν με καρμπόν.
Από τον σκηνοθέτη του "Σχετικά με τον Σμιτ"

22.20 Χαζό αγόρι [Garcon stupide, 2004, Ελβετία, 94'] του Lionel Baier
Πιο συμπαθητικό απ' ότι περίμενα. "Το σενάριο το γράψαμε και το ξαναγράψαμε αλλά κάθε φορά γινόταν χειρότερο απ' την προηγούμενη... Ώσπου κυκλοφόρησε η προηγούμενη ταινία μου σε Γαλλία και Ελβετία κι έκανα το σφάλμα να δηλώσω σε κάποιο περιοδικό ότι θέλω να κάνω δουλειά με ερασιτέχνη πρωταγωνιστή. Δέχτηκα δυο τσουβάλια γράμματα. Ο συγκεκριμένος ήταν πολύ επίμονος κι ήθελε να με γνωρίσει από κοντά. Μιλήσαμε για τη ζωή του και κατάλαβα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον άτομο. Είναι όμως και πάρα πολύ ντροπαλός, γεγονός που δεν βοηθάει σε μια ταινία. Έτσι κάναμε μια συμφωνία: να κάνει αυτός ένα βήμα προς εμάς κι εμείς να κάνουμε δύο προς αυτόν... Το νέο μας σενάριο, αυτό που υλοποιήσαμε, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πραγματική ζωή του Πιέρ κι ο χαρακτήρας έχει αρκετά στοιχεία από τον δικό του". Μουσική Ραχμάνινοφ.
Το μέλλον του χαζού τεκνού

00.00 Ανώνυμος [Anonymous, 2004, ΗΠΑ, 84'] του Todd Verow
Πιο σοβαρή [πρρρρρρρρρριτς], πιο αυτοβιογραφική. Ο Τοντ πρωταγωνιστεί και αυτοεκτίθεται για να επουλώσει, όπως είπε "τα τραύματα μια δεκάχρονης σχέσης που κατέληξε σ' έναν επεισοδιακό χωρισμό". Δεν λείπουν οι σκηνές χόμο σεξουάλις ούτε και οι υπερβολές.
Βέροου εκπεσών και ανανίπτων

00.30 The Tulse Luper Suitcases, Pt 2: Vaux to the Sea [2004, Netherlands, 120'] του Peter Greenaway
Το δεύτερο μέρος μοιάζει πιο χαοτικό. Δεν έχει πολλές ενθέσεις όπως το πρώτο. Έχει όμως εξομοίωση παράλληλων βίων, έχει πιο πολλές βαλίτσες, έχει την Ιζαμπέλα Ροσελίνι, έχει και βίτσια. Έχει ενσωματωμένο ποικίλο αρχειακό υλικό
Θέα στο πέλαγο