45ο ΦΚΘ, ημέρα 6η: Τετάρτη 24/11/2004

Αυτός ο Τουλς Λούπερ μας γονάτισε. Μας έκανε κομμάτια. Σήμερα όμως αποζημιώθηκα με δυο καταπληκτικές ταινίες του διεθνούς διαγωνιστικού. Το ουρουγουάνικο "Ουίσκι" και το ρώσικο "Η εποχή του θερισμού". Στην δεύτερη αυτή ταινία έπεσε ιδιαίτερο γιούχα όταν η συμπαθέστατη υπάλληλος τόνισε ότι μπορούμε να ψηφίσουμε στέλνοντας sms με έπαθλο ένα ταξίδι στην Ιρλανδία. Το κακό είναι ότι μπορούν να ψηφίσουν άπαντες, ακόμη κι αυτοί που δεν είδαν καμιά ταινία, ακόμη και οι φίλοι - γνωστοί - συμπαθούντες - συγγενείς του εκάστοτε σκηνοθέτη, προκειμένου να ανεβάσουν τον έχοντα λόγο να μεθοδεύσει τέτοιου είδους ενέργειες. Αυτό πια δε θα είναι Βραβείο Κοινού, θα είναι Βραβείο Καινού Κενού, σα μια τρύπα στο νερό. Σαν την τρύπα στο κέντρο ενός σιντί που το καθιστά αυτόματα ένα πολύ παχιό μηδενικό.

08.00 Χαιρέτα μας τον πλάτανο [E tanti saluti, 2004, Ελλάς, 96'] του Δημήτρη Μακρή
Salute, my foot! Πέντε λεπτά και ουστ. Προτείνω τον πρωταγωνιστή του για βατόμουρο ερμηνείας.
Φεστιβαλικά χαιρετίσματα στην εξουσία

09.45 Μαραθώνιος [Marathon, 2004, Ελλάς, 115'] του Αντώνη Κόκκινου
Κοκιασμένος ξανά. Εδώ όμως ένα τροχάδι δε φτάνει. Κι αυτό το σχόλιο της πιτσιρίκας με την μπλε ποδίτσα όταν την κωλοπιάνει ο μικρός δρομέας: αν άρχισε από τώρα τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, σκέψου τι θα κάνει όταν μεγαλώσει. Μαθήτριες στη δικτατορία να σκέφτονται με την τηλεοπτική αισθητική του 21ου αιώνα δεν πάει. Η Μαρία Ζορμπά το παλεύει καλά. Ο Άκης Δαούτης ντύνει εκθετικά τις εικόνες με τα ηχοτοπία του.
Τρέξε Γιάννη, τρέξε

18.00 Naesland [Niceland, 2003, Δανία / Ισλανδία / Γερμανία - Ην. Βασίλειο, 87'] του Fridrik Thor Fridriksson
Την ταινία δεν πρόλαβα να την δω. Απλώς ήθελα να βρω ευκαιρία για σχόλιο. Νομίζω πως ο κύριος Εϊπίδης πρέπει να οργανώσει ένα μάστερκλας με τον Φρίντρικ Θορ, ώστε να μας βάλει μερικά ζευγάρια γυαλιά για το πως το που και το πότε πρέπει να δίνει επιχορηγήσεις το ΕΚΚ. Αν είναι να φεύγουμε τυφλοί από τις αίθουσες καλύτερα να σταματήσουμε τις παχυλές γαλαντομίες για μια πενταετία. Τουλάχιστον! Κι ύστερα βλέπουμε.
Ωραία χώρα, όμορφος τόπος

19.30 Whisky [Ουίσκι, 2003, Ουρουγουάη, 94'] Pablo Stoll & Juan Pablo Rabella
Μια απλή ιστορία όπου δε χρειάζεται να τα λέμε όλα με τ' όνομά τους. Μια καθημερινή τρέλα που ανοίγει παράθυρα στο υπονομευτικό αστείο, στο σατιρικό σχόλιο, στο ανατρεπτικό πνευματώδες όσο και απλοϊκό μπλακ χιούμορ. Ρυθμοί αργοί όπως των τριών φίλων μας στο πανί. Λάθος διατύπωση. Αν μια ταινία σε βάζει στο ρυθμό της και σε πάει με το ρυθμό της, δε μπορείς να την πεις αργή ούτε γρήγορη. Τη λες καλορυθμισμένη διαδρομή, καλοοργανωμένη εκδρομή, καλοκαμωμένη και καλοβαλμένη. Χαίρεσαι που σε πήγε και σ' έφερε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Όχι την φρούδα αλλά την μικρή κι αληθινή αντανάκλαση μιας αγνής αγάπης για την θεατή. Για την ψυχαγωγία και την διασκέδασή του. Για την γλυκιά εκτόνωσή του μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα.
Πείτε όλοι μαζί: ουίσκι

21.00 Το όνειρο του φωτός (συμπληρωματικό υλικό, συνεντεύξεις) [El sol del membrillo (additional material), 2004, Ισπανία, 94']
Πήγα στο Μουσείο Κινηματογράφου να δω το συμπληρωματικό υλικό πριν δω την ίδια την ταινία. Αλλά ατύχησα διότι ήταν ένα άθλιο βίντεο με πολύ χαμηλωμένο ήχο, στα ισπανικά και χωρίς υπότιτλους. Frankodelapiastonkaikounatonores.
Φωτοβολίδες του ονείρου
Ερίθε επί τρία ίσον Ερίθε

22.00 Jameson Cafe Bar Party powered by dj David
Αυτό ήταν όντως μια ατραξιόν απρόσμενη. Ο ντίτζεϊ Δαβίδ του 88μισό σε μια σπέσιαλ βραδιά στο καφέ απέναντι από το Kitschen bar. Ουάου. Ένοιωσα για λίγο σαν μια αυθεντική lounge lizard, μια σαύρα των φεστιβαλικών διαδρόμων. Η συνέχεια στα ραδιόφωνά σας κάθε Τρίτη βράδυ.

23.00 Η εποχή του θερισμού [Vremya zhatvy, 2004, Ρωσία, 67'] της Marina Razbezhkina
Μια ταινία ταπεινή, βγαλμένη από μια αληθινή ιστορία που άκουσε η σκηνοθέτις από μια γιαγιά [την ηρωίδα της] στο νοσοκομείο. Δε διαθέτει ψηφιακά εφέ όπως ο Φόρεστ Γκαμπ: τον σύζυγο υποδύεται [τρόπος του λέγειν] ένας κατ' επάγγελμα ράφτης χωρίς πόδια, ανάπηρος στα κάτω άκρα. Είναι τοποθετημένη στη δεκαετία του '50, γυρισμένη με μια μηχανή της ίδιας εποχής και ήχο ανάλογο του καιρού της. Αφηγητής είναι ο μικρός γιος της οικογένειας που βρίσκεται τώρα πια στους ουρανούς, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς του.

Τι να πω. Η δημιουργός είναι ντοκιμαντερίστα με πάνω από 30 φιλμ τεκμηρίωσης. Το συνεργείο της είναι σα μια πολυμελής οικογένεια, after all those documentaries που λέμε. Οι ηθοποιοί είναι όλοι ερασιτέχνες ή μάλλον χωρίς καμιά προηγούμενη σχέση με το αντικείμενο, πλην την πρωταγωνίστριας Λουντμίλα Μοτόρναγια που είναι επαγγελματίας. Ώρες ώρες μου θυμίζει την Ζαν Ντ' Αρκ. Μια φτωχιά κι ονειροπόλα Ιωάννα της Λωραίνης είναι η Αντονίνα των σοσιαλιστικών αγρών, η γυναίκα θεριστής με τα τρία λάβαρα βραβεία για την αφοσίωσή της στο κράτος, στην εργασία της και στο λαό της ΕΣΣΔ.

Αυτό που με πικραίνει είναι ότι κάποιος άνθρωπος πέρασε μες απ' τη λαίλαπα και τις συμπληγάδες της καθεστωτικής επανάστασης, άντεξε, ξέσπασε, εξερράγη και κάηκε, ώστε να έχουμε εμείς τη χαρά να δούμε μια πολύ σπουδαία και υπέροχη ταινία. Χαρά και λύπη, οδύνη και ηδονή, ένα νόμισμα διπρόσωπο. Δυο κεφαλές χωρίς γράμματα. Είναι σα να έζησε για μας κι εμείς τώρα να την το ανταποδίδουμε ζώντας γι' αυτήν μες απ' αυτήν.
Η φωνή του χωριού θερίζει
Φεστιβαλικός θερισμός

00.30 The Tulse Luper Suitcases, Pt 3: From Shark to Finish [2004, Netherlands, 120'] του Peter Greenaway
Μεγαλομανία ή παραχάραξη της ιστορίας; Το 1984 ξαναζεί όπως και το πολυτεχνείο; Υπάρχουν άραγε ιστορίες ή μόνον αυτοί που τις λένε υπάρχουν πραγματικά; Τρία αναπάντητα ερωτήματα. Τρία υπερφίαλα προπονήματα. Σπουδές εικονοκλασματικές στην αυγή του 21ου. Πρωτοπόρος ή αγύρτης, ιδιοφυία ή παράνοια, μόνο η ιστορία μπορεί ν' αποφανθεί επ' αυτού. Όπως έκρινε έτσι και θα κριθεί, σαν κρύο πιάτο που περίμενε υπομονετικά στο ψυγείο την αποκάλυψή του.

Το τρίο μέρος των περιπετειών του δαιμόνιου τυχοδιώκτη είναι πολύ καλύτερο από το δεύτερο. Αν εξαιρέσει κανείς το 14ο βασανιστικό επεισόδιο, όλα τα υπόλοιπα είχαν μια φυσιολογική ροή. Εδώ θα βρείτε πολλές γνωστές φυσιογνωμίες: Άννα Γκαλιένα, Ορνέλα Μούτι, Φράνκα Ποτέντε, Άνα Τόρεντ. Ο μουσικός βαλιτσολόγος Borut Krzisnik μεγαλουργεί εις διπλούν εγκιβωτίζοντας το όραμα σε κρεσέντα και αντάτζια. Η 93η βαλίτσα θα είναι άραγε υπερουράνια;
Το συμβόλαιο του αλχημιστή