45ο ΦΚΘ, ημέρα 7η: Πέμπτη 25/11/2004

Ο "Όμηρος" του Κωνσταντίνου Γιάνναρη θα είναι τελικά η ταινία έκπληξη που θα προβληθεί την Παρασκευή προς Σάββατο, στις 12 και μισή μετά τα μεσάνυχτα στην αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη. Αναφέρεται στο περιστατικό της απαγωγής υπεραστικού λεωφορείου από αλβανό κι όχι στο αρχαίο ποιητή. Από αύριο επίσης θ' αρχίσει, μου είπανε, να εφαρμόζεται η ηλεκτρονική σήμανση των καρτών μελών κατά την έκδοση των εισιτηρίων, ώστε να αποφεύγονται οι ζαβολιές. Μα καλά βρε παιδιά, την τελευταία ώρα το θυμηθήκατε; Ή μήπως γίνεται επειδή έρχονται οι ορδές απ' την Αθήνα, ώστε να μην ταλαιπωρούνται περιμένοντας στην ουρά; Βέβαια είτε έτσι είτ' αλλιώς υπάρχουν και οι προσκλήσεις. Ένα ακόμη πιο ευχάριστο νέο είναι η προσθήκη έκτακτης προβολής του "Περιμένοντας τα σύννεφα" της Ουστάογλου, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης το Σάββατο στις 1 μετά το μεσημέρι.

09.55 Αγάπη στα 16 [Love at 16, 2004, Ελλάς / Κύπρος, 102'] του Κώστα Χαραλάμπους
Ο πρωταγωνιστής του "Πέπερμιντ" σ' ένα ανθυποπέπερμιντ. Όλα θα ήταν καλύτερα αν δεν προδίδονταν από τους διαλόγους και απ' τις στιγμές όπου κάποιος ήρωας μιλάει κοιτώντας κατάματα την κάμερα.
Δέκα εξάρες αγάπες

18.00 Η Μίλα απ' τον 'Αρη [Mila ot Mars, 2004, Βουλγαρία, 91'] της Sophia Zornitsa
Μια πολύ πολύ γλυκιά ανεξάρτητη παραγωγή, γυρισμένη στην αντίστοιχη Καβύλη της Βουλγαρίας. Με καμιά δεκαριά γερόντια να καπνίζουν μπάφους και μια πολύ μαγκιόρα πρωταγωνίστρια, την Vesela Kazakova. Με άγριες ιδέες, μαύρο χιούμορ και φινάλε που συνεχίζεται και μετά την πτώση των τίτλων. Με ωραία μουσική, που καλύπτει από βουλγαρικό χιπ-χοπ, αορ, χαρντ αορ, μέχρι φολκ. Πολύ γουστόζικο το εύρημα της μέτρησης του χρόνου με βάση τη γέννηση του Κρίστο [μετά τον Κρίστο]. Εκπληκτικά και επιβλητικά τα φυσικά ντεκόρ, πανέξυπνες λήψεις από απρόσμενες οπτικές γωνίες, προωθημένες αισθητικές αναζητήσεις χωρίς να θυσιάζεται η απλότητα και η αμεσότητά της. Εύγε Σοφία.
Μίλα μου για τη Μίλα

20.00 Ένας στους δυο [Una de dos, 2004, Αργεντινή, 88'] του Alejo Hernan Taube
"Πριν από 6,5 μήνες ήταν η πρώτη ταινία που επέλεξα για το διεθνές διαγωνιστικό, κατευθείαν από το Φεστιβάλ του Μπουένος Άιρες" είπε με καμάρι ο Μισέλ Δημόπουλος παρουσιάζοντας τον σκηνοθέτη. Δυστυχώς όμως, το μικρό σας καλαθάκι δεν πρόκειται να γεμίσει εδώ. Ο καθόλα συμπαθής Αλέχο δεν ξέρει προς ποια κατεύθυνση να τραβήξει. Να κάνει ντοκιμαντέρ, να κάνει φιξιόν, να τα περιπλέξει και να μαγειρέψει υβρίδιο; Οι ισορροπίες δε βρίσκονται ποτέ και το υλικό από τις εξεγέρσεις και τις επιδρομές του πεινασμένου πλήθους στα σούπερ μάρκετ τον καπελώνει πολλές φορές. Η ιστορία του αργεί να πάρει μπρος κι από ένα σημείο και μετά είναι το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει.
Τι παθαίνουν οι άλλοι μισοί;

22.30 Πριν τη νύχτα [Before the night, 2004, Ελλάς, 80'] του Τίμωνα Κουλμάση
Ανθολογώ το κείμενο αυτό από το καταλογάκι του Φεστιβάλ:
Η ταινία διηγείται την ιστορία 3 γυναικών που ζουν σε τόπους και χρόνους διαφορετικούς, μα έχουν κοινό στοιχείο το ότι αντιστέκονται στην ισοπέδωση της κοινωνίας.
Ας πούμε ότι ως εδώ κάτι καταλαβαίνουμε. Προσέχτε όμως και την συνέχεια και δώστε βάση στη σύνταξή της:
Οι μοίρες τους διασταυρώνονται μέσα σε μια σύγχρονη πόλη, κι οι φωνές τους τέμνονται σ' ένα τελικό όνειρο που ενώνει το χώρο και το χρόνο σε μια οπτική ταυτόχρονα ποιητική και αγχώδη.
Για αγχώδη ποιητική δεν έχω ξανακούσει ποτέ, ομολογουμένως. Αμπελοφιλοσοφίες έχω δει κι έχω ακούσει να κυκλοφορούν επί πληρωμή έναντι αδρού ανταλλάγματος, πόσω μάλλον όταν είναι και εισαγόμενες. Ο Γκοντάρ, ο Βέντερς, ο Πολέ κι ο Ζουλάφσκι θα αισθάνονταν κάπως άβολα για την ληστεία που υπέστησαν. Για το ματωμένο στραγάλι που έτρεχε στην άσφαλτο πότε θα κάνει κάποιος τολμηρός μια ταινία; Μην ξεχάσει να βάλει μέσα και τη γιαγιά με τα ρουλεμάν.
Because the night...

00.00 Τα παπούτσια του νεκρού [Dead man's shoes, 2004, Ην. Βασίλειο, 86'] του Shane Meadows
Ο τίτλος κουβαλάει έναν ιδιωματισμό και σημαίνει να βρεθεί κάποιος 'στη θέση του νεκρού', να βασανίζεται για όσο διάστημα δεν μπορεί ν' αναπαυτεί η ψυχή του, να κάνει εξεζητημένες πράξεις προκειμένου να δικαιωθεί ο αποθανών και να λυτρωθεί ο ίδιος πηγαίνοντας κοντά του. Ο Paddy Considine συμμετέχει στο σενάριο και στην παραγωγή και πρωταγωνιστεί δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του.

Τα διαφορετικά φορμά που χρησιμοποιούνται για τις αναδρομές ή την τρέχουσα ροή της ιστορίας, καθώς και η συμμετοχή σε διάφορα πόστα των μελών των οικογενειών Considine και Meadows, δείχνουν πως πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση που δουλεύει με μεράκι και αρκετό θράσος. Η αγωνία και οι αργοί ρυθμοί του πρώτου μισού μετατρέπονται σε τραγική δράση και ακόμη πιο τραγική ανάδραση στο δεύτερο μέρος. Η Warp στηρίζει ποικιλοτρόπως την παραγωγή της ταινίας κι έτσι εξηγούνται οι συμμετοχές στο σάουντρακ του Aphex Twin, των Smog, των Calexico, του Laurent Garnier κ.α. Η μουσική επένδυση και η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι συγκοινωνούντα δοχεία κι αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην σημαντικότατη δουλειά των Calexico στα οργανικά θέματα. Μην το χάσετε.
Έλα στη θέση του νεκρού αδερφού
Τα φεστιβαλικά παπούτσια

Η "Μίλα" και "Τα παπούτσια" ήταν η αποζημίωση της 7ης ημέρας και νύχτας που έφυγε. Ες αύριον λοιπόν.