47ες φεστιβαλικές μουσικές

Καλομάθατε με τους Pansonic και τον Biosphere πουλάκια μου. Το εφετινό 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει πιο χαρντ και πιο σοφτ συναυλίες. Δε θα πέσετε στα τέσσερα για τους Juliette & the Licks κι ας λέγεται το σιντί τους Four on the floor. Κι όσο για το Δίφωνο γκαλά στο Παλαί ντε Σπορ, βοήθειά μας. Τα καλύτερα είναι δυστυχώς [χρονικά εντός αλλά] οργανωτικά εκτός Φεστιβάλ, και μάλιστα την ίδια μέρα, στις 20 του μηνού. Cinematic Orchestra και Martin Rev [μισός Suicide]. Αλλά και James Taylor Quartet στις 17, Fuzztones στις 25 [ίδια νύχτα με την Juliette Lewis], Barclay James Harvest στις 26. Κάτι καλό μπορεί ν' ακούσουμε και τη βραδιά των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας, την οποία επιμελείται μουσικά ο Synch master Δημήτρης Παπαϊωάννου. Θα μας διασκεδάσουν / διασκευάσουν οι Cayetano, Mary & the Boy, Basement Freaks, 2L8 κ.α.

Πιο πριν όμως; Πιο πριν έχουμε ταινίες με ωραίες κι ενδιαφέρουσες θεματικές και μουσικές. Τη μερίδα του λέοντος την έχουν προφανώς οι 2ες Μέρες Ανεξαρτησίας που έρχονται δυναμικά και φιλοδοξούν να συνεχίσουν το έργο των Νέων Οριζόντων, οι οποίοι μετακόμισαν πια στο Ρέικιαβικ. Εν αρχή ειν' ο ανεξάρτητος και απείθαρχος αμερικανός Jem Cohen, ο γεννημένος στην Καμπούλ παρακαλώ. Δεν θα σας κουράσω με όλες τις μουσικοκινηματογραφικές του περιπέτειες. Θα αναφέρω μόνο το πορτραίτο των Fugazi με τίτλο "Instrument" και το θρυλικό "Benjamin Smoke" μετά του Peter Sillen, το οποίο ανάγεται ευθέως και ολοσχερώς στον καλτ τροβαδούρο.

Το 2006 λοιπόν ο κος gem Cohen έκανε τρία καλά. Τα 7 λεπτών "Νεοϋορκέζικα μέτρα και σταθμά" [NYC Weights and measures], που παρελαύνουν στους δρόμους της ΝΥ. Τα 10λεπτα "Ευλογημένα τα όνειρα των ανθρώπων" [Blessed are the dreams of men], που καταγράφουν τρενάτα ονείρατα που υποκρούουν τρομαχτικά στον Andy Moor. Και [επιτέλους μας έσκασες] το μιας ώρας και 2 λεπτών "Φτιάχνοντας μια χαλασμένη ποντικοπαγίδα" [Building a broken mousetrap], το οποίο απαθανάτισε τους κολεκτιβιστές ολλανδούς πανκαδόρους The Ex στο Knitting Factory να κάνουν πράξη τον τίτλο.

Μια εξίσου αξιοπρόσεκτη περίπτωση είναι ο σιγκαπουρινός δημιουργός Royston Tan. Τρεις ταινίες του μας περιμένουν εδώ. Το "15: The Movie" [2003], το "4:30" [2005] και το μικρούλι "Cut" [Κομμένο, 2005] στο οποίο αφηγείται τις περιπέτειες του με τη λογοκρισία της χώρας του, The Board of Sensors. Αυτό το τελευταίο είναι ένα σουρεαλιστικό χάρμα οφθαλμών διάρκειας 13 λεπτών που καταδεικνύει όλη την αίσθηση του χιούμορ και τη μουσικότητα που πηγάζει από μέσα του και τον μεταμορφώνει σ' έναν αγανακτισμένο και αηδιασμένο Weird Al Yankovic. Κι όσοι έχετε καλή γραμμούλα μπορείτε να πάρετε μια γερή δόση από δω [http://blip.tv/file/58458].

Μετά έχουμε και δυο περιπτώσεις μουσικών που βάλαν τα ρούχα τους αλλιώς. Ο κιθαρωδός Will Oldham πρωταγωνιστεί στην "Περασμένη ευτυχία" [Old joy, 76'] της νεαρής αμερικανίδας Kelly Reichardt. Παρότι εκτυλίσσεται στην άγρια ομορφιά της φύσης, δεν έχει καμιά σχέση ούτε με "Brokeback Mountain" ούτε με "Sideways". Ποσώ δε μάλλον όταν τη μουσική της υπογράφουν οι Yo La Tengo, οι οποίοι επένδυσαν φέτος και στο "Shortbus". Σε εξίσου κουλαριστούς ρυθμούς κινείται και η τραγουδίστρια Nina -Cardigans- Persson υπό τους ήχους του Nathan Larson, στην σουηδική ταινία "Θεού θέλοντος" (Om Gud vill, 85'] του Amir Chamdin επιτρέποντος. Ερμηνεύει μια φινλανδή τανγκωδό, κάτι από Greta Garbo με ολίγο Liv Ullman. Κι ερμηνεύει επίσης το "Dead Leaves and the Dirty Ground" των White Stripes.

Κατά τα άλλα; Παρακάτω μπορείτε ν' ακούσετε τον "Ασφαλιστή" [Der Lebensversicherer, 97'] του Bulent Akinci από το πιάνο του Wim Mertens. Το μεξικάνικο "Βιολί" [El violin, 98'] του αυτόχθονος περιπλανώμενου σολίστα Cuauhtemoc Tavira [αν μπορείτε πείτε το σωστά] σε σκηνοθεσία Francisco Vargas. Τους Amon Tobin και Albert Markos στο "Taxidermia" του Gyorgy -Hukkle- Palfi. Τους Friends of Dean Martinez στο "Fast Food Nation" του Richard Linklater [Before / After Sunrise]. Τον κλασικό Shigeru -2046- Umebayashi στο "The Road".

Τον νωχελικό Angelo Badalamenti στο μακροσκελές ψηφιακό "Inland Empire" του David Lynch. Τον αμφίπλευρο Clint Mansell στο "The Fountain" του Darren -π- Aronofsky. Τους Salif Keita και Anouar Brahem στο "La vie sur terre" του Sissako. Τoν Maxence Cyrin και τον Loan Rathier στο "Manue Bolonaise". Τον Tony Gatlif και την Delphine Mantoulet στην δική του "TranSylvania". Τον Βαγγέλη Φάμπα στο "Γιο του φύλακα" του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, τους τζαζ Trio Balkano στο digital wave "Κάτω απ' το σεντόνι" και τον πάντα παραγωγικό Νίκο Κυπουργό στα "Πέρα από τη λίμνη", "Το πέρασμα" και το ντοκιμαντέρ "Ι. Μόραλης".

clips 'n' pieces

Reel NY Weights and Measures
Cut the crap and found the sound
Amon Tobin - The Taxidermist
Ωδή στην Asia Transylvania Argento
Θεού θέλοντος, δείτε το τρέηλερ