5ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ημέρα 5η, Τρίτη 4/3/03

Η χθεσινή νύχτα ήταν ταμένη στην Σμάιλοου και στη μουσική μες απ' τον φακό. Είδα ένα πολύ σπουδαίο ντοκιμαντέρ του Άνταμ Λόου για τον μεγάλο μάστορα δημιουργό Ακίρα Κουροσάβα [Kurosawa, ΗΠΑ, 2000], σε παραγωγή της προαναφερομένης. Με αφορμή το τιμητικό όσκαρ που παρέλαβε από τους Λούκας / Σπίλμπεργκ, όντας 80 ετών, ξεκινάει ένα περίεργο ταξίδι στη ζωή του που λειτουργεί ως παράλληλη διαδρομή στην ιστορία της Ιαπωνίας του περασμένου [πια] αιώνα. Απόγονος σαμουράι, με έντονες μνήμες από την καταστροφική πυρκαγιά του Τόκιο [1923] που απανθράκωσε διπλάσιους συμπατριώτες του απ' όσους χάθηκαν σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι μαζί. Με καριέρα σεναριογράφου και βοηθού σκηνοθέτη, με τις πρώτες προπολεμικές απόπειρες και την λαμπρή μεταπολεμική του πορεία.

Με τις επιρροές του από τον Σαίξπηρ [Ο θρόνος του αίματος - Μάκβεθ, Ραν - Βασιλιάς Ληρ] και το θέατρο Νο. Με τις επιδράσεις του στη δύση [7 σαμουράι - Και οι 7 ήταν υπέροχοι, Γιοζίμπο - Για μια χούφτα δολάρια, Ο Πόλεμος των Άστρων παραπέμπει στις επικές του δημιουργίες Ρασομόν, Καγκεμούσα, Ραν]. Με τα κοινωνικά αριστουργήματα [Ο ηλίθιος, Ο καταδικασμένος, Ο δολοφόνος του Τόκιο] και την "Γειτονιά των καταφρονεμένων" που οδήγησε στην αξεπέραστη αποτυχία των 4 Ιπποτών και τον έφερε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Με το σιβηρικό έπος "Ντέρσου Ούζαλα" και την τελική τριπλέτα της παιδικής του ηλικίας [Όνειρα, Ραψωδία τον Αύγουστο, Μανταντάγιο]. Με την κούνια του "Καταδικασμένου" να λικνίζεται άδεια πια.

Μπόλικο και ζουμερό υλικό από τα γυρίσματα των ταινιών του και τις περιπέτειες που τα συνόδευαν. Πλούσιο αρχειακό υλικό από τις μεγάλες καταστροφές και τα γεγονότα που σημάδεψαν άπαντες στην χώρα του. Εξίσου σημαντικό φωτογραφικό υλικό από το οικογενειακό αρχείο των Κουροσάβα. Ειδικό τμήμα αφιερωμένο στην πολύχρονη συνεργασία του Ακίρα με τον ηθοποιό Τοσίρο Μιφούνε. Συνεντεύξεις και διηγήσεις των ηθοποιών και συνεργατών του, επισκέψεις στα μέρη των γυρισμάτων με επιζήσαντες συνεργάτες. Διηγήσεις των παιδιών του. Σχόλια από κριτικούς και ιστορικούς του κινηματογράφου. Ένα απίστευτο μωσαϊκό που συγκεντρώθηκε με μοναδική φροντίδα και αγάπη και συντέθηκε έξοχα, ώστε να αποδώσει όλες τις πτυχές μιας προσωπικότητας του 20ου αιώνα. Ακόμη και οι διαφημίσεις του Σαντόρι από το ησυχαστήριό του, 'καταθέτουν' το δικό τους σχόλιο γι' αυτόν.

Η βραδιά έκλεισε μεταμεσονύχτια με το οδοιπορικό της ευρωπαϊκής τουρνέ του Ρόμπι Γουίλιαμς, "Nobody Someday" [Κανείς κάποια μέρα, Βρετανία, 2001]. "Κανείς κάποια μέρα" ή σωστότερα "Κάποτε θά 'χω γίνει ένα τίποτα", όπως λέει και το τραγούδι του. Το πορτραίτο και η πορεία ενός αστέρα της ποπ που αυτοαποκαλύπτεται γυμνός, με τα πάθη του, τα λάθη του, το κύλισμα στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, την απεξάρτηση και τις προσπάθειες του αυτοπροσδιοριστεί ξανά. Take That, Robert Williams [μην κάνετε εδώδιμες σκέψεις], Robbie Williams, οι μεταμορφώσεις ενός πρόωρα γηρασμένου τραγουδοποιού, ενός γνήσιου τεκνού της γενιάς Χ. Είναι απίστευτα ειλικρινής, αυτοδιαλύεται κι αυτοψυχαναλύεται μπροστά στο φακό με αξιοζήλευτη φυσικότητα, που όμοιά της δεν έχετε ματαδεί. Κι ο τίτλος "Nobody Someday" αφήνει ανοιχτές όλες τις εκδοχές για το πότε ή το τώρα ή το πάντοτε αυτού του αόριστου Someday.

Μουσική απ' το φακό του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Η επίσημη σελίδα του Κάποτε Κανένα
Κριτική του Kurosawa DVD στο CineSpot