7o ΦΝτΘ, ημέρα 5η, Τρ 05/04/2005
Η Φιλανδία κρύβει καλά τα χαρτιά της και πετυχαίνει φλος ρουαγιάλ και φουλ του άσσου σε δυο σημερινές παρτίδες. Η ελληνική τραγωδία του Τσο Ογιού γέμισε την αίθουσα με ορειβάτες που θέλησαν να ξαναθυμηθούν τα τραγικά συμβάντα και παράλληλα να αποτίσουν φόρο τιμής στον νεότατο συνοδοιπόρο τους, ψηφίζοντας σύσσωμοι και μονοκούτι υπέρ της κατάκτησης του βραβείου κοινού.
18.00 Το κοράκι (Varis / Crow, 2004, Φιλανδία, 35') του Esa Nissi
Τα πουλιά μιλούν τη δική τους γλώσσα και ο Esa Nissi μας προσφέρει ένα οπτικοακουστικό ποίημα. Οι περιπέτειες ενός κορακιού σε μια εκβιομηχανισμένη μεγαλούπολη είναι μια ιστορία χωρίς λόγια όπου περισσεύουν τα συναισθήματα κι όπου οι θεατές μένουν άφωνοι με το στόμα ανοικτό. Σπάνια ομορφιά, σπάνια γνωριμία, χιούμορ κορακίσιο και μια ελευθερία, μια απεραντοσύνη που σε καθηλώνουν, σε κατακτούν κι αφήνεσαι να σε υποβάλλουν.
Κρα κρα κρα
18.30 Ροζέ Τουπέν, παντοπώλης (Roger Toupin, epicier variete, 2003, Καναδάς, 97') του Benoit Pilon
Μια καθημερινή ιστορία για ένα είδος μαγαζιού που έχει πια εκλείψει. Ο Ροζέ Τουπέν είναι ο τελευταίος μοϊκανός, το ξέρει και απλά υποτάσσεται στη μοίρα του. Η κάμερα συμπάσχει αλλά και υποκλίνεται σε έναν άνθρωπο που αποσύρεται διακριτικά γιατί η εποχή μας τον έχει πια ξεπεράσει. Μια γλυκιά μελαγχολία τον συνοδεύει μέσα στην ηρεμία της λίμνης, στην οποία ψαρεύει ατάραχος περιμένοντας το αναπόφευκτο.
Εδώδιμα συνοικιακά
19.00 Η Τάνιουσκα και οι 7 διάβολοι (Tanjuska and the seven devils, 1993, Φιλανδία, 78') της Pirjo Honkasalo
Το "Μυστήριον" συνεχίζεται. Αυτή είναι η δεύτερη ταινία της τριλογίας "του ιερού και του σατανικού" και η Πίριο νοιώθει πως έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού. Η μικρούλα Τάνια κουβαλάει μέσα της επτά δαίμονες. Οι γονείς της δεν ξέρουν πώς να τους αντιμετωπίσουν. Η Τάνιουσκα μιλάει σα να απευθύνεται προστακτικά στον εαυτό της, σα να διατάζεται από τα δαιμόνια αυτά, σα να ελέγχεται από κάποιες σκοτεινές ψυχές.
Τα απανωτά κοντινά και η χρήση του παράλληλου μοντάζ δίνουν εξωφρενικές διαστάσεις στο θέμα. Η δημιουργός δεν το καπηλεύεται ούτε το κρίνει. Το γραπώνει όμως γερά μέσα από τα μέλη της οικογένειας, της εκκλησίας και της ίδιας της παθούσης. Δεν υπάρχει πλήρης ανάνηψη, και ούτε περιμένει θαύματα μπροστά στην κάμερα η Χανκασάλο. Αφήνει τη παιδούλα να σαλπάρει με βάρκα την ελπίδα και επικαλείται έναν ιθακήσιο ούριο άνεμο.
7-3=4 δαίμονες
20.20 Cho Oyu (Τσο Ογιού, 2004, Ελλάς, 45') του Παύλου Τσιαντού
Η κατάκτηση της ομώνυμης κορφής των Ιμαλαϊων από μια ελληνική αποστολή, σημαδεύτηκε με τον χαμό ενός ορειβάτη. Εις άλλος εκ των συμμετεχόντων στη ομάδα αυτή, ο Παύλος Τσιαντός, κατέγραψε το χρονικό του χαμένου χρόνου, το μοντάρισε και το επιστρέφει τώρα στην μεγάλη ορειβατική οικογένεια. Οι μη μυημένοι μπορούν να απομακρυνθούν, γιατί πιθανώς να επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά τη ματαιότητα των πραγμάτων. Οι θρησκόληπτοι θα βιαστούν να πουν ότι όποιος ονειρεύεται να φτάσει το θεό, τον καλεί ο θεός κοντά του. Οι Σέρπας είναι βουδιστές και δεν έχουν τέτοιου είδους ανησυχίες.
Αντίο φίλε Χρήστο
21.30 Accordion Tribe (2003, Ελβετία, 87') του Stefan Schwietert
Πέντε ακορντεονίστες ενώνουν τις δυνάμεις τους, παραμερίζουν τα εγώ τους και συμμετέχουν σε ένα πρωτότυπο κουιντέτο πληκτροπατημάτων και ανοιγοκλεισιμάτων της φυσούνας. Είναι οι Guy Klucevsek (Πενσυλβάνια και Νέα Υόρκη), Maria Kalaniemi (Ελσίνκι), Bratko Bibic (Λιουμπλιάνα), Lars Hollmer (Ουψάλα) και Otto Lechner (Βιέννη).
Ο σκηνοθέτης επιχειρεί ένα αρκετά ενδιαφέρον "Day on Earth" [όπως λέμε Μια Νύχτα στον Κόσμο] ακολουθώντας την περιοδεία του γκρουπ στις χώρες των συντελεστών του. Κάτι όμως φαίνεται πως λείπει: ο ενθουσιασμός, η τρέλα, η απογείωση.
Η φυλή του ακορντεόν
23.00 Οι σκάλες [επεισόδιο 8] (The Staircase 8, 2004, Γαλλία, 90') του Jean-Xavier De Lestrade
Στο τελευταίο επεισόδιο η αγωνία κορυφώνεται. Αλλά όπως σε κάθε αμερικανιά, το ξεφούσκωμα του τέλους είναι δεδομένο. Η προσγείωση είναι μάλλον ανώμαλη όπως και ο συγγραφέας-κατηγορούμενος. Προσέχτε την εξαίσια μουσική της Jocelyn Pook που προσδίδει κύρος στο σήριαλ.
Bi bi mr. american pie
23.45 Ξένος: ο Μπέρνι Γουωρέλ στη γη (Stranger: Bernie Worrell on earth, 2004, ΗΠΑ, 40') του Philip di Fiore
Ακούγοντας τους David Byrne, George Clinton και Bootsy Collins να τον εκθειάζουν ως μάγο των κήμπορντς και να τον θεωρούν τη μέγιστη και ύψιστη επιρροή τους, δεν έχεις τι άλλο να πεις. Talking Heads και Parliament Funkadelic έγραψαν χρυσές μουσικές σελίδες με αυτόν στη σύνθεσή τους. Ακούγοντας τον Bill Laswell να πλέκει το εγκώμιο ενός ημίθεου, νοιώθεις ένα δέος και μια ταραχή ακόμη κι αν δεν ξέρεις πολλά ή και τίποτε γι' αυτόν. Κι όπως όλοι οι προφήτες της εποχής τους είναι μάλλον καταδικασμένος να πεθάνει στην ψάθα, για να αναγνωριστεί και να εμπορευματοποιηθεί μετά θάνατον.
Αυτόν τον εφιάλτη προσπαθεί να ξορκίσει ο νεαρός Philip di Fiore κι όλοι είναι πρόθυμοι να τον συνδράμουν.
Μπέρνι ο εξωγήινος
P-Funk & The Flashlight
00.15 Οι Σουένκας (The Swenkas, 2004, Δανία, 72') του Jeppe Ronde
It's a man world. It's a just man world. Οι κύριοι του τίτλου δεν είναι κάποια ξεχασμένη φυλή στα βάθη της αφρικανικής ζούγκλας. Είναι κουστουμάτοι νοτιοαφρικανοί μαύροι εσωτερικοί μετανάστες που διαγωνίζονται στο καλύτερο ντύσιμο. Από το Γιοχάνεσμπουργκ ως τη Heartland η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Εκεί, στην αφρικανική ενδοχώρα, συνεχίζεται μια παράδοση που κρατάει από το 1976. Ο γιος μαθαίνει την τέχνη της κομψότητας και της φινέτσας από τον πατέρα του. Μια γενιά μοιάζει να χάνεται και μια νέα αναδύεται δειλά στο προσκήνιο.
Η αφήγηση γίνεται από κάποιον παλαίμαχο του σπορ και ο αφηγητής τρυπάει την εξιστόρησή του συμμετέχοντας ενεργά στην εξέλιξη. Αυτό που με παραξενεύει είναι πως ένας δανός πιτσιρικάς ανακάλυψε ένα τόσο εξωτικό και μακρινό γι΄αυτόν θέμα.
Οι κομψοί τραγουδούν
Οι κομψοί χορεύουν
