Αλέκος Τζανετάκος [1937-2010]
Κλασικός δευτερορολίστας και παιδί της φάπας σε πάμπολλες ελληνικές ταινίες. Η αδερφή του και ηθοποιός Νινή Τζάνετ τις απαριθμεί σε περίπου 250, υπολογίζοντας και αυτές που ο Θόδωρος Έξαρχος ονομάζει "μαγνητοσκοπημένες ταινίες" ή βιντεοκασέτες, στην εποχή των οποίων χρημάτισε και σεναριογράφος.
Έχει εισπράξει αμέτρητες καρπαζιές και σβερκιές από τους Κώστα Βουτσά [10 ταινίες], Διονύση Παπαγιαννόπουλο [17], Λάμπρο Κωνσταντάρα [7], Κώστα Χατζηχρήστο [4], Ντίνο Ηλιόπουλο [5], Νίκο Σταυρίδη [7], Μίμη Φωτόπουλο [4], Γιώργο Κωνσταντίνου [5], Θανάση Βέγγο [7], Περικλή Χριστοφορίδη [11], Γιάννη Γκιωνάκη [10], Δημήτρη Παπαμιχαήλ [2], Σωτήρη Μουστάκα [7]. Έχει όμως δώσει και μερικές, σε σβέρκους όπως των Σωτήρη Τζεβελέκου και Γιάννη Μπουρνέλλη [Ξύπνα κορόιδο, 1969].
Στις θεατρικές του σπουδές αναφέρεται η δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κουν και στις κινηματογραφικές η Ανωτέρα Σχολή Σταυράκου. Σινεματικά ξεκίνησε ως κομπάρσος στο "Δράκο" του Κούνδουρου και στην "Αρπαγή της Περσεφόνης" του Γρηγορίου [1956] με πρώτο δεύτερο ρόλο αυτόν του μπαγαποντάκου Σπανομαρία στον "Ηλία του 16ου".
Θεατρικά τον συναντάμε να ντεμπουτάρει στο θίασο Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου το 1957 [Οι δικοί μας άνθρωποι]. Καλύτερη περίοδος γι' αυτόν "Ο τρελός του Λούνα Παρκ". Το 1985 τιμήθηκε στην Αμερική με την ευκαιρία των παραστάσεων που έδωσε εκεί με δικό του θίασο.
Υπήρξε λάτρης των γρήγορων αυτοκινήτων και του μηχανοκίνητου αθλητισμού με αρκετές διακρίσεις και κύπελλα σε ραλί και αγώνες ταχύτητας. Αυτό εξάλλου φαίνεται και στις ταινίες όπου, όχι λίγες φορές, πρωταγωνιστούν και τα οχήματα με τα οποία πέτυχε τις παραπάνω επιδόσεις και [κατά τον Έξαρχο] "σπάνια ρεκόρ". Λέγεται ότι ο Φίνος είχε βάλει ειδική ρήτρα στο συμβόλαιό του απαγορεύοντάς του να τρέχει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, για να μην κινδυνεύει να μείνει η ταινία στα κρύα του λουτρού αλλά και για να τον προστατεύει από τις νεανικές του τρέλες. Ήταν και αθλητής σκοποβολής με πανελλήνια δράση.
Με την, επί δεκαετία παρτενέρ του, Κατερίνα Γώγου έκανε συνολικά 7 ταινίες: Οι γυναίκες θέλουν ξύλο [του Λάσκου, 1962], Νόμος 4000 [του Δαλιανίδη, 1962], Μια τρελή... τρελή οικογένεια [του Δημόπουλου, 1965], Ο τρελός τά 'χει 400 [του Καραγιάννη, 1968], Η ωραία του κουρέα [του Δημόπουλου, 1969], Τρελά κορίτσια απίθανα αγόρια [του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, 1970] & Υπέροχες νύφες... κορόιδα γαμπροί! [του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, 1972].
Στο ραδιόφωνο σταδιοδρόμησε στην εκπομπή του Κώστα Πρετεντέρη "Ένας φτωχός, γελαστός κόσμος" και στην τηλεόραση εμφανίστηκε στις σειρές Το Κάτι Άλλο, Κυριακή χωρίς σύννεφα [επιθεώρηση, 1972], Ξενοδοχείο ο 7ος ουρανός [1972], Εύθυμες ιστορίες [1977], Ο ταξιτζής [1978], Κλέφτες και αστυνόμοι εν δράσει [1985], Μπαμπάδες γιοι και πειρασμοί [1992].
Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε από το καλοκαίρι του 2009 μετά από μια πολύωρη δύσκολη εγχείρηση. Άντεξε ηρωικά ως τις 8 Απριλίου τρέχοντος.
Η πλέον χαρακτηριστική του στιγμή είναι ο ρόλος του μικρού αδερφού του Γιώργου Κωνσταντίνου στο "Καλώς ήλθε το δολλάριο" [1967] του Σακελλάριου. "Τι κάνεις βρε; Με ωμέγα γράφεις το 'οδός'; Με όμικρον βρε!" τον παρατηρεί για την ανορθογραφία του ο μεγάλος αδελφός. "Εντάξει ρε Φίλιππα, τι βαράς;" παραπονιέται αυτός. Κι ύστερα προσθέτει "Και τα δύο;" θεωρώντας πως είναι άδικο να γράφεται η λέξη με δύο όμικρον σε βάρος του ωμέγα.
