Απόηχοι και σάουντρακ του 53ου ΦΚΘ
Αριθμητικά μεγάλη και έντονη η απουσία μουσικών επενδύσεων από το λήξαν 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Οι συνθέτες είναι, καταπώς φαίνεται, οι πρώτοι που πληρώνουν την κρίση, κυρίως στην ανεξάρτητη παραγωγή. Από τις 65 ταινίες μεγάλου μήκους που είδα φέτος, μόλις 12 [ίσως δυο-τρεις ακόμη] έχουν μουσική επί τούτου ραμμένη ή/και σχεδιασμένη. Από αυτές κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν προς πώληση μόλις οι μισές [και ούτε καν ολόκληρες]. Δυο αναφέρονται σε μουσικούς και μια μιλάει για στούντιο όπως θα διαπιστώσετε. Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις καρδιές μ' αισθήματα... Ουκ εν τω πολλώ λοιπόν και καλές πωλήσεις.
Βιγέγας /Villegas [2012 Αργεντινή /Ολλανδία /Γαλλία] Gonzalo Tobal
Τα ειδικά γραμμένα τραγούδια της ταινίας ανήκουν στον Nacho Rodriguez Baiguera αλλά την παράσταση κλέβει η Μαρλένε με το αντιπολεμικό Where Have All The Flowers Gone? του Pete Seeger που ακούγεται σαν επικήδειος. Αν ο σκηνοθέτης επέλεγε τη γερμανική εκδοχή οι συνειρμοί θα ήταν πολύ πιο ύποπτοι. Όμως οι εικόνες του είναι πολύ φτωχές για τέτοιους στίχους...
Marlene Dietrich: Where Have All The Flowers Gone?
Marlene Dietrich: Sag mir, wo die Blumen sind?
Στούντιο Ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν /Berberian Sound Studio [2012 ΗΒ] Peter Strickland
Ταινία φόρος τιμής στο Dario Argento και τις ιταλικές β-ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '70. "Ο Πίτερ Στρίκλαντ είναι κρυψίνους και δεν αποκαλύπτει τις προθέσεις του. Σε βάζει στο πνεύμα του ρόλου, σ' αφήνει να ψάξεις μόνος σου και κλέβει αυτό που θέλει από σένα... Ο σχεδιαστής ήχου της ταινίας είναι ένας τύπος σκοτεινός κι αμίλητος. Μιλούσε μόνο με τον Πίτερ, σε κανέναν άλλο"... θυμάται η ουρανοκατέβατη Skyfaller Τόνια Σωτηροπούλου. Οι Broadcast έπιασαν το πνεύμα κι έκαναν εξίσου σκοτεινή δουλειά.
Broadcast: The Equestrian Vortex
Παραγγείλτε το Berberian OST
Καμιόνι /Camion [2012 Καναδάς] Rafael Ouellet
Τα μουσικά θέματα του Καμιονιού πραγματεύονται οι Viviane Audet, Robin-Joel Cool & Erik West-Millette αλλά οι σκηνές στο αυτοκίνητο με τον Richmond Fontaine συντροφιά περιγράφουν ίσως καλύτερα αυτό το άλλο μυστηριώδες εξωτικό εσωτερικό υπαίθριο καταθλιπτικό Κεμπέκ. Η απουσία της μητρικής φιγούρας επέδρασε "καταλυτικά" [επί το πλείστον διαβρωτικά κι αρνητικά] σε τουλάχιστον 20 ταινίες του 53ου Φεστιβάλ.
Richmond Fontaine: Making It Back
Richmond Fontaine: Fell into Painting Houses...
Παραγγείλτε το Camion OST
Στα βαθιά /Djupid /The deep [2012 Ισλανδία /Νορβηγία] Baltasar Kormakur
Ο μεταμινιμαλιστής αυστραλός, πολίτης του Ρέικιαβικ, Ben Frost, ομού μετά του Daniel Bjarnason σχεδιάζουν ηχητικά μερικά "παγωμένα" θέματα για να ντύσουν τη θαλάσσια παγωνιά αυτού του πραγματικού και απίστευτου γεγονότος που συνέβη τον φουρτουνιασμένο Μάρτιο του οργουελικού 1984. Αυτή είναι η δεύτερη συνέργειά τους μετά την προ διετίας Music for Solaris πάνω στην ταινία του Ταρκόσφκι πάνω στο εσχατολογικό μυθιστόρημα του Λεμ. Οι τίτλοι τέλους Στα βαθιά κλείνουν με Sigur Ros.
Προπομπός εκ βαθέων
Δεν είμαι χίπστερ /I am not a Hipster [2012 ΗΠ] Destin Daniel Cretton
Δεν είναι άνθρωπος του συρμού. Σιχαίνεται τον SpaceFace και την αδαημοσύνη. Είναι ένα τρίτο Yo La Tengo και αστικό παράδειγμα Bonnie Prince Billy. Είναι βιωματικός τροβαδούρος στα πατήματα ποιου; Του Cohen; Του Buckley; Περιμένει να γίνει πάλι της μόδας η "ευτυχία". Είναι το άλλο εγώ του Joel P. West και των Tree Ring. Στο σάουντρακ θα βρείτε κι άλλους San Diego μουσικούς: Black Mamba, Cuckoo Chaos, The Donkeys, Jamuel Saxon, John Meeks, Pebaluna.
Τρέιλερ αλά Dominic Bogart
Διαθέσιμο σύντομα το OST
Αγλαΐα /Aglaja /Aglaya [2012 Ουγγαρία /Πολωνία /Ρουμανία] Krisztina Deak
Μια ιστορία κρεμασμένη απ' τα μαλλιά, γεμάτη τσίρκο και ακροβατικά επιτεύγματα που ξεκινά από το Κάστρο του Οίκου Μπατσιάνι [Batthyany] και την Κωνστάντζα της Ρουμανίας και ταξιδεύει μέχρι τη Βιέννη και την Αλεξάντερπλατς του Βερολίνου. Ωσαύτως η μουσική κάλυψη του Zbigniew Preisner επιθεματίζει στιγμές από τον δικό μας κινηματογραφικό Χατζηνάσιο μέχρι τον φελλινιστή Νίνο Ρότα. Προσωπικά προτιμώ [ως ταινία] την Τελευταία ακροβάτισσα της Μαδρίτης [Balada Triste de Trompeta]. Ο Σμπίγκνιεφ επιστρέφει μετά από τέσσερα χρόνια μουσικο-επενδυτικής απουσίας.
Αγλάισμα εικόνων και τσέλων
Καλοκαίρι στο Βερολίνο /Sommer vorm Balkon /Summer in Berlin [2005 Γερμανία] Andreas Dressen
Ο σκηνοθέτης Αντρέας Ντρέζεν υπήρξε για πολλούς η μεγάλη έκπληξη του 53ου ΦΚΘ. Όλες του οι ταινίες άρεσαν και εντυπωσίασε για τον ιδιαίτερο τρόπο που πλησιάζει τις τραγικωμικές καθημερινές καταστάσεις συνηθισμένων, κατά κανόνα, ανθρώπων. Εδώ αφορμή είναι ένα καλοκαίρι σε κάποιο βερολινέζικο μπαλκόνι. Ο Pascal Comelade σε μεγάλες στιγμές [Chanson Triste..., Haiku De Tango, Teresa] ανάμεσα σε Ούζο 12, Costa Cordalis, Vicky Leandros, Demis Roussos και Nana Mouskouri.
Για το Halbe Treppe OST [μικρά ψέματα, μεγάλες απιστίες] των 17 Hippies έχω γράψει παλιότερα.
ανΉσυχες μέρες του Βερολίνου
Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό /Violeta se fue a los cielos /Violeta went to heaven [2011 Χιλή /Αργεντινή /Βραζιλία /Ισπανία] Andres Wood
Σ' ευχαριστώ ζωή, γιατί μού 'δωσες τόσα πολλά / μου 'δωσες δυο μάτια που όταν τ' ανοίγω / ξεχωρίζω καθαρά το μαύρο και το άσπρο / κι ανάμεσα στα βάθια τ' ουρανού τ' αστέρια / κι ανάμεσα στο πλήθος τον άντρα π' αγαπώ. Βιογραφική ταινία για τη χιλιανή Violeta del Carmen Parra Sandoval, ψυχή και σώμα και φωνή της Nueva Cancion Chilena. Ενσαρκωμένη εξ/αιρετικά από την Francisca Gavilan που μας προσφέρει τη δική της ερμηνεία και ηχόχρωμα στον μύθο.
Francisca Gavilan: El Gavilan
Violeta se fue a los cielos OST+
Violeta se fue a los cielos OST-
Violeta Parra: Gracias a la Vida
Τα παιδιά του πολέμου /Lore [2012 Γερμανία /ΗΒ /Αυστραλία] Cate Shortland
Η πέτρα της υπομονής /Syngue Sabour /The Patience Stone [2012 Γαλλία /Γερμανία /Αφγανιστάν] Atiq Rahimi
Όποιος δε μπορεί να κάνει [καλό] έρωτα, κάνει πόλεμο. Απόφθεγμα παρμένο από τη δεύτερη ταινία που αφορά όμως και την πρώτη... και όχι μόνο. Η πρώτη είναι ένα ρόουντ μούβι εποχής μετά την πτώση του 3ου ράιχ [προεξαρχούσης της Saskia Rosendahl]. Ο Max Richter [βρετανός λέει] είναι μόνος του και μας δίνει έναν πομπώδη μουσικό τάπητα που συχνά μανιπουλάρει συναισθήματα και εικόνες. Κυκλοφορεί ήδη. Στην αριστουργηματική Πέτρα της Υπομονής [με τη θεσπέσια Golshifteh Farahani] έχουμε σύμπλευση Ρίχτερ και αβγανού παριζιάνου Mirwais Ahmadzai. Πολύ πιο δυναμικό αποτέλεσμα που δε σκεπάζει ούτε επιτάσσει αλλά γεφυρώνει. Δεν κυκλοφορεί όμως ακόμη.
LORE OST unleashed, εξαπολύθηκε
The Patience Stone - Syngue sabour
StudioMAX: φάκτορ και δισκογραφία
Η Κρέιζι και ο Θιφ /Crazy and Thief [2012 ΗΠ] Cory McAbee
Η τρελή του μετρό κι ο κλέφτης του λεμονιού. Σουίτ ρόουντ μούβι μερικών τετραγώνων, UnderWorld και UpperWorld, με το δίχρονο John Huck και την επτάχρονη αδερφή του, Willa Vy. Ο μπαμπάς τους, Cory, ήθελε να κάνει μια ταινία με λυκάνθρωπους αλλά ελλείψει [όλων των] δολαρίων έκανε τελικά με γλυκάνθρωπους. Κάντην-μόνος-σου είναι και η μουσική της ταινίας [ροκάκια, κιθαράκια και τυμπανάκια και πολλά-πολλά ζωάκια] των Billy Nayer Show, Matt Cowan, Robert Lurie & Cory McAbee. Τώρα ετοιμάζει μια "υπερπαραγωγή" εμπνευσμένη από τον Μόμπι Ντικ [Captain Ahab] και μας καλεί όλους να βοηθήσουμε μέσα από το ομώνυμο της ταινίας σάιτ.
The Billy Nayer Show: Cat, Crow and Snake
Captain Ahab's Motorcycle Club
Στάρλετ /Starlet [2012 ΗΠ] Sean Baker
Άλλο ένα αναπάντεχο δείγμα του νέου ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, μετά το προηγούμενο και τον "μη χίπστερ" πιο πάνω. Εδώ πρωταγωνιστεί η δισέγγονη του Έρνεστ, Dree Hemingway, η οποία εμπλέκεται σε μια σχέση "οικογενειακή" με μια ηλικιωμένη κυρία [Besedka Johnson] ενώ παράλληλα βγάζει τα προς το ζην εργαζόμενη σκληρά [περιττεύουν τα εισαγωγικά] στην τοπική πορνοβιομηχανία. Στάρλετ στην ερωτική έβδομη τέχνη, στάρλετ και στη ζωή; Στάρλετ λένε τη σκυλίτσα της, ένα αρσενικό τσιουάουα. Την πρωτότυπη μουσική υπογράφουν κυρίως οι Lamerrill Jones και Erick Sermon αλλά το θέμα της ταινίας ανήκει στον Manual / Jonas Munk [Keeps Coming Back].
Keeps Coming Back [Ascend, 2002]
Το τρέιλερ της Στάρλετ
Η πλέι λιστ του σάουντρακ
Να πετάξω με τον γερανό /Gaosu tamen, wo cheng bahie qu le /Fly with the crane [2012 Κίνα] Ruijun Li
Μην ανησυχείς παππού, θα σε θάψουμε! καθησυχάζει ο εγγονός τον 73χρονο Λάο Μα, ο οποίος δεν εγκρίνει το σύγχρονο τρόπο αποτέφρωσης των νεκρών που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση για λόγους οικονομίας. Ο πελαργός φέρνει παιδιά κι ο γερανός /ασπρολέλεκας παίρνει γέρους. Ο κινέζος Τζόνι Κας, Xiao He, τα δίνει όλα με τη βαριά βραχνή νταλκαδιάρικη φωνή του.
Να πετάξω με το... τρέιλερ
Γνωρίστε /ακούστε Xiao He
