Brothers in Films, μέρος 2ον

Θλιβερό γεγονός που πυροδότησε αυτήν τη συνέχεια ήταν η ελεύθερη, χωρίς δισταγμό, πτώση του 68χρονου Ρίντλεϊ Σκοτ από τη γέφυρα του λιμανιού του Αγίου Πέτρου στο Λος Άντζελες, στις 19 Αυγούστου. Οι πληροφορίες για μη εγχειρήσιμο όγκο στον εγκέφαλο διαψεύστηκαν από τη χήρα του. Το παράδοξο αυτής της δεύτερης συλλογής αδερφών εν ώρα δράσης είναι ότι δεν πάνε πάντα δυο-δυο όπως οι Χιώτες. Ούτε και τρεις-τρεις.

Ρίντλεϊ και Τόνι Σκοτ, ομάδες εξόντωσης
Ο μικρός Τόνι (Anthony David L. Scott ή T-Scott, 1944-2012) ακολούθησε τα πατήματα του μεγάλου Ρίντλεϊ (σερ Ridley Scott ή R-Scott, γεν. 1937) κι αντί να γίνει ζωγράφος έγινε... σκηνοθέτης. Πρώτη του εμφάνιση ως το παιδί με το ποδήλατο στη πρώτη μικρού μήκους Boy and Bicycle (1965) του μεγάλου αδερφού Ridley. Το 1969 έκανε τη δική του πρώτη ταινιούλα, One of the Missing, βασισμένη στον ανεξιχνίαστο Αμβρόσιο Μπιρς, όπου ο Ρίντλεϊ ανταποδίδει και κρατάει ένα μικρό ρολάκι.

Οι διαδρομές και οι πορείες τους υπήρξαν αρκετά διαφορετικές, ώσπου οι δύο αδερφοί ξανασυναντήθηκαν ως συμπαραγωγοί εκτελεστές στην τηλεσειρά Αίμα και Πάθος (The Hunger, 1997-1999) που βασίστηκε στην ομώνυμη παραγνωρισμένη πρώτη μεγάλου μήκους βαμπιροταινία του μίστερ T-Scott. Έκτοτε έχουν συμπράξει, συμπαράξει και συνεκτελέσει πάμπολλες ταινίες (και αυτές των απογόνων), τηλεταινίες, ντοκιμαντέρ και σίριαλ, με πρόσφατα τον Προμηθέα (2012) του μεγάλου και τον Στόουκερ (2013) του Παρκ Τσαν-γουκ. Στα σκαριά βρίσκονται τουλάχιστον άλλα είκοσι σχέδια που έμειναν μετέωρα σε διάφορα στάδια παραγωγής, να περιμένουν τους κληρονόμους.

Το πλοίο των παλαβών: Νικίτα Μιχάλκοφ και Αντρέι Κοντσαλόφκσι
Το δέντρο των Κοντσαλόφσκι είναι μεγάλο με βαθιές ρίζες και μακρά παράδοση, καλλιτεχνική, εικαστική, ποιητική, συγγραφική και θεατρική, που συνεχίζεται από τους επίγονους. Ο Νικήτας (Nikita Sergeyevich Mikhalkov-Konchalovsky, γ. 1945) παρέμεινε και κατέγραψε τη μεταμόρφωση και τη διάσπαση της σοβιετικής ένωσης (Άννα 6-18 /Anna: Ot shesti do vosemnadtsati, 1994). Ο πιο μεγάλος και τσαχπίνης Ανδρέας (Andrey Sergeevich Mikhalkov-Konchalovskiy, γ. 1937) έφυγε και ξαναγύρισε, περιπλανώμενος σαν τον δικό του τηλεοπτικό Οδυσσέα αλά Αρμάν Ασαντέ.

Πρώτη στενή επαφή Οι Αριστοκράτες (A Nest of Gentry /Dvoryanskoe gnezdo, 1969) του Αντρέι όπως ο Νικίτα υποδύεται τον πρίγκιπα Νέλιντοφ. Ακολουθεί το σενάριο του Αντρέι Τραγούδι για τη Μανσούκ (Song About Manshuk /Pesn o Manshuk, 1974) όπου πάλι παίζει ο Νικίτα. Τρίτη νικήτεια ερμηνεία στη δική του νικήτεια Σκλάβα της αγάπης (A Slave of Love /Raba lyubvi, 1976) όπου περιποιούνται μαζί το σενάριο. Σενάριο συνυπογράφουν και στον τηλεοπτικό Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο (Trans-Siberian Express /Transsibirskiy ekspress, 1978). Τελευταία στενή επαφή η επική αντρέεια Σιβηριάδα (Siberiade /Sibiriada, 1979) όπου ο Νικίτα πρωταγωνιστεί.

Όταν ο Νικίτα πέρασε κλιμακωτά πίσω από το βιζέρ της κάμερας και του εθνικού σοσιαλισμού, οι δυο αδερφοί δια/χώρισαν τα επίθετά τους. Πρωτύτερα είχαν χωρίσει και τα τσανάκια τους.

Φουρτούνες και βροντές: Γιάννης, Νίκος και Ανδρέας Σμαραγδής
Γεννήθηκαν στις Γωνιές Μαλεβιζίου Κρήτης, πιθανόν πρώτος ο διευθυντής φωτογραφίας Νίκος (γ. 194;), κατόπιν ο σκηνοθέτης Γιάννης (γ. 1946) και μετά ο φωτογράφος Ανδρέας (γ. 1947). Τα πρώτα τους σκιρτήματα και ο προσανατολισμός τους οφείλονται μάλλον στον διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο Δημήτρη Χαρισιάδη, τον οποίο ονομάζουν ως μέντορα οι δύο εξ αυτών.

Οι σχέσεις των Σμαραγδήδων δεν είναι ρόδινα ακρογιάλια. Το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Χριστιανικά Μνημεία (2004) έχει σύμβουλο φωτογραφίας και διορθωτή χρώματος το Νίκο και βασίζεται θεματικά στις φωτογραφήσεις κειμηλίων του Ανδρέα. Ο Νίκος έχει οργανώσει και διευθύνει φωτογραφικά πολλά ντοκιμαντέρ του Γιάννη, δυο σίριαλ (Χαίρε Τάσο Καρατάσο, Σιγά... η πατρίδα κοιμάται) και τρεις ταινίες του (το μικρό πρωτόλειο Δυο τρία πράγματα... το μεγάλο πρωτόλειο Κελλί Μηδέν και τον δραματοποιημένο Καβάφη).

Τελευταία αναφορά ο Ελ Γκρέκο (2007) όπου στις σκηνές που γυρίστηκαν στην Κρήτη ήταν διευθυντής φωτογραφίας ο Νίκος Σμαραγδής ενώ στην υπόλοιπη ταινία διαπρέπει ο Άρης Σταύρου. Ο θεός προτιμάει το χαβιάρι; Ο Βαρβάκης σίγουρα.

Αλιόνα, Νατάλια και Φεντόρ Μπονταρτσούκ, τα μήλα των υπερβορείων
Ο Σεργκέι Μπόνταρτσουκ (Sergei Fyodorovich Bondarchuk, 1920-1994) είναι διάσημος ρώσος ηθοποιός και διανοούμενος επικός σκηνοθέτης (Η μοίρα ενός ανθρώπου, Πόλεμος και Ειρήνη, Βατερλό, Η τιτανομαχία του ποταμού Ντον, Οι κόκκινες καμπάνες, 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, Ο ήρεμος Ντον) που γεννήθηκε στην Ουκρανία. Έκανε δύο γάμους με δυο ηθοποιούς (Ίνα Μακάροβα & Ιρίνα Σκόμπτσεβα) και γέννησε άλλους τρεις ηθοποιούς, μεταφέροντας το μικρόβιο και στα εγγόνια του. Ο νεότερος εξ αυτών, ο Φεντόρ (Fedor Sergeyevich Bondarchuk, γ. 1967) είναι διάσημος ηθοποιός δράσης, σκηνοθέτης, παραγωγός, βιντεοκλιπάς και τηλε-παρουσιαστής που γυρίζει τώρα την επική 3D περιπέτεια που αναφέρεται στη δευτεροπαγκόσμια μάχη του Στάλινγκραντ (2013).

Η πρώτη φιλμική συνάντηση με την ετεροθαλή αδερφή του Alyona (Yelena Sergeyevna Bondarchuk, 1962-2009) ως ηθοποιοί ήταν στο επικό ιστορικό δράμα Μπόρις Γκοντούνοφ (Boris Godunov, 1986) που έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε ο μπαμπάς Σέργιος με τη δεύτερη σύζυγό του Ειρήνη. Ο Φεντόρ υποδύθηκε τον τσάρο Θεόδωρο και η Έλενα/Αλιόνα την τσαρίνα Ξένια. Η δεύτερη συνάντηση με την μακαρίτισσα Αλιόνα ήταν στην σουρεαλιστική καφκική κωμωδία Διάλειμμα (Ya ostayus /I'm Staying /The Second Life of Dr. Tyrsa /Time Out, 2007).

Η άλλη ετεροθαλής αδερφή Ναταλία (Natalya Sergeyevna Bondarchuk, γ. 1950) δεν βρήκα να έχει άμεση σχέση. Εμμέσως όμως συνέβη. Ο Φεντόρ γεννήθηκε την 9η Μαΐου και σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, Η 9η Περίπολος (9 rota /9th Company), το 2005 επηρεασμένος κάργα από τον "πατέρα και δάσκαλο" Σεργκέι. Σε αυτήν πρωταγωνιστεί ο γιος της Έλενας Κονσταντίν Κριούκοφ (Konstantin Kryukov με το κωδικό όνομα Τζοκόντα) ενώ στο βασικό μουσικό θέμα έχει σκοράρει ο γιος της Ναταλίας Ιβάν Μπουρλιάεφ (Ivan Burlyaev) χωρίς να αναφέρεται στους τίτλους.

Η άλλη όψη: Άκης και Στράτος Κερσανίδης
Αποστολή εντός έδρας. Τα εν οίκω εν δήμω και αντιστρόφως. Η μεγάλη συνάντηση των δύο αδερφών Κερσανίδη έγινε στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ Η άλλη όψη (1991) των Θωμά Γερασιμίδη & Χρόνη Πεχλιβανίδη. Ο Άκης (γεν. Ιωσήφ το 1963) υπογράφει το σενάριο και ο Στράτος (γεν. Ευστράτιος το 1957) ερμηνεύει έναν σκηνοθέτη που έχει παραφρονήσει και καταλήξει στο ψυχιατρείο. Κριτική και αυτοκριτική, πραγματικότητα και αναπαράσταση, είναι και φαίνεσθαι... συνυπάρχουν και συντήκονται.

Κρίστοφερ και Τζόναθαν Νόλαν, ανάδρομοι στον οτανάθ
"Ανέκαθεν είχα την υποψία ότι φταίει που αυτός είναι αριστερόχειρ κι εγώ δεξιόχειρ. Διότι κοιτάζει τις ιδέες μου και τις αναποδογυρίζει ως θετικό-αρνητικό ώστε να γίνονται πιο στρεβλές και πιο ενδιαφέρουσες. Είναι μεγαλειώδες έτσι όπως δουλεύουμε μαζί..." Αυτά καταθέτει ο μικρός Ιωνάθαν (Jonathan Jonah Nolan, γ. 1976) για τον μεγάλο του Χριστόφορο (Christopher Johnathan James Nolan, γ. 1970). Κινηματογραφικά συνεργάζονται από την αρχή: από την πρώτη μικρού μήκους (Doodlebug, 1997) και την μαυρόασπρη αναπάντεχη Παρακολούθηση (Following, 1998) που διαθέτει καθαρά ποικιλιακά σπέρματα από την επικείμενη λαμπρή τους πορεία.

Ο αδερφός σεναριογράφος Τζόναθαν κρύβεται πίσω από κάποιες τελευταίες δουλειές του Κρίστοφερ (Memento, Prestige). Οι δυο τους (κι ο Ντέιβιντ Σ. Γκόγιερ) έχουν αφοσιωθεί στην εκ βάθρων αναδόμηση των κόμικς της Μάρβελ. Έχτισαν μια νέα Γκόθαμ Σίτι από το μηδέν στο Batman Begins (2005) και στον Σκοτεινό Ιππότη (2008) της δίνουν το μεγαλείο και τον αέρα του κόμικ και των σούπερ αντιηρώων που την επιβουλεύονται. Μεταχειρίζονται φουτουριστικά γκάτζετς (που δεν τα χρειάζεται πια ο Τζέημς Μποντ), ολογραφικά οπτικά εφέ (αλά Μάτριξ), ακόμη και σπλάτερ τρικ ή κόλπα ταινιών καταστροφής για να δημιουργήσουν έναν κόσμο αλληγορικό και προσιτό στους φαν του τυπωμένου κόμικ. Η Επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη (2012) κλείνει όπως όπως μια τριλογία όπου οι Νόλαν δεν είναι πια οι επικυρίαρχοι.

Ο Τζέι ενάντια στο ηφαίστειο Μαρκ Ντυπλάς
"Ήταν πραγματικά η απαρχή των πάντων για μένα και τον Μαρκ. Αυτή η ταινία που μας ώθησε να ξεκινήσουμε και μας ωθεί ακόμη να κάνουμε ταινίες. Το Αριζόνα Τζούνιορ (Raising Arizona, 1987) των Κοέν είναι η πιο επιδραστική και εμπνευσμένη ταινία που έχω δει ποτέ". Ο Τζέι Ντυπλάς (Lawrence John Duplass Jr, γ. 1973) κι ο νεότερός του Μαρκ (Mark David Duplass, 1976) έκαναν αρκετές βραβευμένες μικρού μήκους κωμωδίες πριν ανοίξουν πανιά με την Πολυθρόνα (The Puffy Chair, 2005), τους χαρτοσακουλοκέφαλους (Baghead, 2008), τον Τζεφ (Jeff who lives at home, 2011), τον υπαρκτό αλλά εξαφανισμένο μουσικό Κέβιν (Kevin) και το χαμηλού ολυμπιακού πνεύματος The Do-Deca-Pentathlon (2012).

Υπάρχει επίσης κονέ με τους προαναφερθέντες αδερφούς Σκοτ που υπήρξαν συμπαραγωγοί εκτελεστές της γενεα/λογικής κωμωδίας Ο φίλος της μαμάς μου (Cyrus, 2010). Το ηφαίστειο του τίτλου είναι παρμένο από το ανεξάρτητο ροκ συγκρότημα του (και ηθοποιού) Μαρκ Volcano, I'm Still Excited!! που βαφτίστηκε έτσι από την ρομαντική κομεντί Ο Τζο ενάντια στο ηφαίστειο (Joe Versus the Volcano, 1990). Παρόλα αυτά ποτέ δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν έστω λιγουλάκι την ταινία που τους έσπρωξε και τους σπρώχνει.