Coraline, Το Σπίτι Στην Ομίχλη
Αχ τι ωραίο που γίνεται ένα όνομα όταν του αλλάξεις θέση στα δυο πρώτα φωνήεντα! Το κοινότυπο και βουτυρομπεμπέδικο Caroline / Κάρολάιν μεταμορφώνεται και ακούγεται ως μελωδικό και γαργαλιστικό Coraline / Κόραλάιν [το ο είναι ένα κουμπί με τέσσερις τρύπες και το l είναι μια μαύρη γάτα]. Το ίδιο και καλύτερα είναι όταν ένα παιδάκι, που παραμελείται από τους πολυάσχολους γονείς του, βρίσκει παρηγοριά σ' έναν άλλο κόσμο όπου όλα είναι πιο όμορφα μόνο που οι άνθρωποι έχουν κουμπιά αντί για μάτια!
Και κάπως έτσι αρχίζει αυτή η ιστορία με τη μικρή κούκλα να φτιάχνεται από μια λευκή μάγισσα, ως εικόνα και ομοίωμα της μικρής μας ηρωίδας. Κι όλες οι μεταφορές και τα διδάγματα παίρνουν σχήμα και μορφή: ποτέ μη μιλάς σε ξένους, μη δέχεσαι "δώρα" από αγνώστους, πρόσεχε καλά τι εύχεσαι! Γιατί αν δεν είσαι καλό παιδί η "Χώρα των Θεαμάτων" θα γίνει γρήγορα "Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Φωτολεύκες". Και η καλή και στοργική νεράιδα θα μεταμορφωθεί σε αράχνη έτοιμη να σε καταβροχθίσει, βρεις δε βρεις τα τρία μαγικά μάτια.
Και, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε πια βρεθεί σε ένα μοντέρνο βιντεοπαιχνίδι με όμορφες πίστες στο ισόγειο, στη σοφίτα και στο υπόγειο, με πόρτες μυστικές, με ζούδια και λουλούδια, με κρυμμένα κλειδιά και αντικείμενα [μ' ένα βαθύ πηγάδι] που θα μας χρειαστούν στην πορεία για να νικήσουμε την κακιά μέγαιρα και να ελευθερώσουμε τις ψυχές των καλών που έχει τη μορφή τους φυλακίσει.
Και είναι πολύ κρίμα γιατί απέχει παρασάγγες από το "Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη" του ιδίου και του Tim Burton. Κι είναι κρίμα κι άδικο γιατί σε επίπεδο ανιμέισιον "τα σπάει" τα καθιερωμένα. Βλέπουμε όμως αμέσως τη διαφορά: ο Μπέρτον μετάλλαξε τον "Εφιάλτη" σε "Νεκρή Νύφη" κι ο Σέλικ εξαργύρωσε τις τεχνικές του και τις σεναριακές του ικανότητες σε "Τζίμη γιγαντοροδάκινο" και "Σπίτι στην ομίχλη". Κρίμα και η ιδιόμορφη μουσική επένδυση του Bruno Coulais που αλλάζει ύφος αρκετές φορές για τις ανάγκες του κλίματος.
Θα μπορούσα να δεχτώ την ανησυχία των δημιουργών για την εξαφάνιση χιλιάδων παιδιών κάθε χρόνο που -στην πλειονότητα- δε βρίσκονται ποτέ. Αλλά αυτή η ευκολία με την οποία διαστρέφουν τις προθέσεις τους με εξοργίζει. Γιατί εδώ δε μιλάμε για κάποιο παραμύθι για παιδιά αλλά για μια καραμέλα για ενήλικες γεμάτη χρωστικές ουσίες, τεχνητά γλυκαντικές και ανθυγιεινές. Εμείς είναι που πρέπει να φυλαγόμαστε κι όχι τα παιδιά μας.
