Δεσμοί αίματος
Ποιμενικό… ροκ από την Ισλανδία. Του Κώστα Καρδερίνη
Η ζωή τους όλη είναι η εκτροφή μιας αυτόχθονης ράτσας κριαριών [Rams]. Αναγκαστικά είναι γείτονες αλλά δεν μιλιούνται επί 40 χρόνια. Είναι δυο αδέρφια [στο μέσον της ζωής;] σε ένα απομονωμένο ισλανδικό χωριό. Τώρα που ο κόσμος τους καταρρέει αναφανδόν, αναθεωρούν και επανεξετάζουν τις προτεραιότητές τους. Ποιοι δεσμοί άραγε είναι πιο ισχυροί; Οι συγγενικοί, οι αδελφικοί, οι βιολογικοί ή οι επαγγελματικοί; Ή μήπως, αυτοί που διέπονται από τους νόμους της Φύσης;
Η ανάσυρση τέτοιων ερωτημάτων δεν είναι κουλέρ λοκάλ ούτε "πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές". Δεν είναι απλά άλλη μια ρετρό επιστροφή στη φύση μας. Είναι πρωταρχικές αξίες που αμφισβητούνται, αυτονόητα κεκτημένα που καταπατούνται, και πανανθρώπινες ανησυχίες για την πορεία αυτού του πλάνην οικτράν πλανεμένου πλανήτη μας. Ως είναι φυσικό, αργά ή γρήγορα όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεων του παγκόσμιου χωριού. Είμαστε όλοι [κοντο]χωριάτες κι αυτό καλό είναι να το έχουμε μόνιμα κατά νου κι όχι να το απωθούμε οκλαδόν, βολικά βαφτίζοντάς το ως φτερούγισμα μιας πεταλούδας στην Κίνα.
Η προκείμενη ταινία αναλύει με παγερό χιούμορ τις συνέπειες της βουστροφηδόν λογικής [πάω-έρχομαι κι οργώνω συνειδήσεις]. Υπονοεί ύποπτες τακτικές για την εξαφάνιση των παλαιών ειδών και την εγκατάσταση νέων υβριδίων, απόλυτα ελεγχόμενων από το κατευθυνόμενο κέρδος. Ταυτόχρονα όμως προβάλλει και αναδεικνύει την απρόβλεπτη φύση του ανθρώπου, αυτού που είναι σύμμαχος της Φύσης κι όχι απερίσκεπτος καταναλωτής, υπέρμαχος της εντροπίας του χάους κι όχι άβουλο πιόνι, πλειότιμα σκεπτόμενος κι όχι μοιρολάτρης.
Κατεψυγμένο ή νωπό, το γέλιο βγαίνει απ' τον επίγειο παράδεισο κι επιστρέφει στην επίγεια κόλαση. Αναφανδόν, οκλαδόν, βουστροφηδόν.
Βαθμός: οκτώ [8]
ΥΓ: Τη διαδρομή ετούτη, του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, επενδύει μοναδικά ο συνθέτης Oervarr Atli Oervarsson [Salin hans Jons mins].