Δημήτρης Εϊπίδης: το Φεστιβάλ είναι της Θεσσαλονίκης κι εμείς είμαστε οι εργάτες του!!!
Η 52η φεστιβαλική κινηματογραφική γιορτή αρχίζει νωρίς, στις 4 Νοεμβρίου, και τελειώνει 13. Φέτος που όλα πάνε πίσω και τρενάρουν. Που όλα αναβάλλονται και χλωμιάζουν. Ο πολιτισμός αντιστέκεται και προσφέρει δωρεάν προβολές μέχρι τις τρεις το μεσημέρι και μειωμένο εισιτήριο στα βραδινά προγράμματα, σε ανέργους, ευπαθείς ομάδες και φοιτητές.
Μιλήσαμε στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κ. Εϊπίδη, για τη "νέα τάξη πραγμάτων" και μας απάντησε σε 4-5 ερωτήματα.
Πώς καλύπτεται ο φετινός προϋπολογισμός του Φεστιβάλ;
Στα χαρτιά είναι γύρω στα δυο εκατομμύρια αλλά στην πράξη έχουμε προς ώρας μόνο τη συνδρομή των χορηγών μας και την στήριξη του ΕΣΠΑ 2007-2013. Το οποίο, ας είναι καλά, μας έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση για τα τρία επόμενα μεγάλα Φεστιβάλ και τα τέσσερα επόμενα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Μετά βλέπουμε. Το Υπουργείο Πολιτισμού μας έχει σε αναμονή όπως συμβαίνει με όλες τις δημόσιες δαπάνες.
Τι φέρνει, τι έφερε, τι θα φέρει η εμπλοκή των δημοτικών αρχών στα διοικητικά του Φεστιβάλ;
Υποστήριξη θέλω. Οργανική υποστήριξη. Για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια της εμπειρίας μου με το Φεστιβάλ, είχαμε έναν δήμαρχο (ο οποίος βέβαια είναι και πρόεδρός του), τον κ. Μπουτάρη, παρόντα στην συνέντευξη τύπου. Άφησε προσωρινά τις δεκάδες υποχρεώσεις που έχει και είναι δίπλα μας σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Τρανή απόδειξη ότι η πόλη στηρίζει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που της ανήκει.
Αυτά τα πράγματα γίνονται από κοινού. Δεν είναι ούτε Φεστιβάλ του Εϊπίδη ούτε του Μπουτάρη ούτε κανενός μεμονωμένα. Είναι της Θεσσαλονίκης κι εμείς είμαστε οι εργάτες του!!!
Αν κάποιοι ιδιωτικοί θεσμοί θέλουν να συμμετέχουν στο Φεστιβάλ ενεργά, πώς θα βλέπατε αυτήν τη συνεργασία. Τι σκέφτεστε επ' αυτού;
Εξαρτάται. Θα χαρώ πάρα πολύ όλοι να συμμετέχουν. Όλοι. Μια γιορτή είναι αυτή. Θέλω να είναι οι πάντες, όλη η πόλη παρούσα και ενεργή. Τους θέλω όλους. Συμμετοχή σημαίνει ενδιαφέρον, σημαίνει αγάπη γι' αυτό που κάνουμε. Κι αυτό μας χρειάζεται.
Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες πότε θα ανοιχτούν σε μια ελληνική ταινία;
Έχεις θέσει ένα ενδιαφέρον ζήτημα. Βέβαια! Πιστεύω πως μπορεί να χωρέσει μια ελληνική ταινία. Σίγουρα. Και μπορώ να πω ότι ήτανε παράληψή μας.
Βλέπω ότι σιγά-σιγά χάνεται η σπιρτάδα, αυτό το κάτι άλλο, από τους υπότιτλους. Γίνονται, θα έλεγα, όλο και πιο διεκπεραιωτικοί. Υπάρχουν άνθρωποι επιφορτισμένοι να τους ελέγχουν. Δυστυχώς δεν μπορώ να τα κάνω όλα προσωπικά. Υπάρχει ακόμη περιθώριο και θέλουμε υποδείξεις, διορθώσεις, πάντα καλοπροαίρετα. Ότι στραβό βρίσκετε να μας το λέτε.
Συμπληρωματικά
Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες απαρτίζονται από 63 ταινίες επί συνόλου 150κάτι. Οι 44 ταινίες του βασικού κορμού + εννέα ειδικές προβολές + την ταινία λήξης + εννέα του αυστριακού μετρ Ulrich Seidl που θα παραθέσει και εργαστήριο κινηματογράφου [masterclass] για τη νέα του ταινία Paradise.
Το τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια περιλαμβάνει 9 μεγάλου + 4 μικρού μήκους ταινίες της τελευταίας παραγωγής + τις 9 του αφιερώματος στον Τούρκο σκηνοθέτη Erden Kiral, πνευματικού τέκνου του Γιλμάζ Γκιουνέι.
Το Experimental Forum διαθέτει δυο ταινίες μεγάλου μήκους, ένα αφιέρωμα στο "εργαστήρι του δόκτορος" J.X. Williams, δύο πακέτα ταινιών από τη γαλλική Collectif Jeune Cinema που φέτος γιορτάζει 40 χρόνια διαφωρετικού [με ωμέγα] κινηματογράφου, και δυο ακόμη πακέτα [11 ταινιάκια] της σλοβενικής OM Production που αντι-στάθηκαν στην εξαφάνιση όταν ανακαλύφθηκαν σε μουσουλμανικό τέμενος της πόλης Κόπερ-Καποδίστρια.
Και τρία αφιερώματα: στο Δανό Ole Christian Madsen [7 ταινίες], στη Sara Driver [4+2 ταινίες] συντρόφισσα και βοηθό του Τζάρμους και στον ναπολιτάνο Paolo Sorrentino [5 μεγάλου + 4 μικρού μήκους].
Συν την Νεανική Οθόνη για τους μικρούς θεατές [όλων των ηλικιών] με 11 φιλμάκια.
Και, βέβαια, Διεθνές Διαγωνιστικό με δυο ελληνικές συμμετοχές, Ελληνικό Πανόραμα με πολλές πρεμιέρες, αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Γιάνναρη με rarities και atrocities. Ειδικές Προβολές, από την πρεμιέρα έναρξης του ελληνοαμερικάνου Alexander Payne [Οι Απόγονοι / The Descendants] ως την Ηλέκτρα του Κακογιάννη.
