Eric Westphal - Εσύ και τα σύννεφά σου (θέατρο)
Αγγέλων Βήμα
Η συνείδηση που μας έδωσαν κυλάει στο πετσί μας σαν καυστικό δηλητήριο.
Η "περι-γραφή" της ψυχοπάθειας και της τρέλας έχει σαφώς διαγράψει πολλαπλές τροχιές στην λογοτεχνική - θεατρική σφαίρα, σε σημείο να αντιμετωπίζει, πλέον, ως θέμα, συγκρίσεις και κορεσμούς. Όμως υπάρχουν πάντα χαραμάδες για νέους φωτισμούς στο σκοτεινό της κόσμο και πίσω από μια ακόμα στήθηκε ο Westphal: την οικιακή της περίφραξη, την προστασία του "συννεφιασμένου" από ένα αγαπημένο πρόσωπο, την αφοσίωση σε μια τραυματισμένη ψυχή (που βγάζει σύνολο δύο τραυματισμένες ψυχές) με κάθε τίμημα. Εν τέλει την επιθυμία για όσο το δυνατό πιο "κανονική" ζωή, που όμως κόβεται βίαια από τα τρομερά κεραυνοειδή ξεσπάσματα της ασθένειας.
Δυο ώριμες αδελφές ζουν απομονωμένες, σχεδόν έγκλειστες στο πατρικό σπίτι. Στα πρώτα λεπτά παρακολουθούμε την μικρότερη Αντέλα να επιστρέφει σπίτι απ' τα ψώνια, μεταφέροντας στην Ερνεστίνα τα φευγαλέα "νέα" του έξω κόσμου. Εκείνη χαράζει την πραγματικότητα με έξυπνες, κοφτερές φράσεις. Ακόμα κι όταν αναφέρεται στο μυθιστόρημα που διαβάζει: Αν ο ήρωας δεν ξέρει τι θέλει, πώς εγώ να βγάλω συμπέρασμα; Μοναδική τους κοινωνική επαφή και φίλος του αποθανόντος ζωολόγου πατρός (που όσο ζούσε κανόνιζε τα πάντα αλλά απέφευγε το ουσιώδες) είναι ο Ζομπρόβιτς, που σταδιακά αντιλαμβανόμαστε πως προμηθεύει κάθε φορά την Ερνεστίνα με έναν πίθηκο από τα εργαστήριά του. Εξίσου κλιμακωτά αποκαλύπτεται η ζοφερή οικιακή συνθήκη: η διασαλευμένη αδελφή (που όμως έχει διαλείψεις εκπληκτικής διαύγειας, ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο;) χρησιμοποιεί το άτυχο ζώο για να ασκεί εξουσία και όταν εκείνο δεν υπακούσει ξεσπάει πάνω του μοιραία και μέχρι να πάρει σειρά ο επόμενος. Όταν όμως σταματήσει η ενοχική τροφοδοσία, τότε ένας ανυποψίαστος περιοδεύων πλασιέ κινδυνεύει να βρεθεί στη θέση τους.
Με τα ίδια κρίσιμα εκρήγματα χαρακώνεται και η σχέση των δύο γυναικών. Για την Αντέλα η Ερνεστίνα υπήρξε το μόνο σημαντικό πράγμα της ζωής της. Απαρνήθηκε τα πάντα για να βρίσκεται δίπλα της κι έμεινε κι εκείνη αφίλητη, αχάιδευτη, αφλέρτιστη, αταξίδευτη και ανεπάγγελτη. "Αγία της μοναξιάς" που δεν επιθυμεί επιβεβαίωση, αλλά ούτε και τις ανελέητες ειρωνείες και την σκληρότητα με την οποία την διαποτίζει στις κρίσεις της. "Ιδού η θυσιαζόμενη Αντέλα, άξια του παραδείσου ή ένας ακόμα ρόλος για να γεμίσει η ζωή της" λέει η μία, "Μήπως η χαριτωμένη τρέλα σου είναι πλαστή, ένα παιχνίδι, μια μάσκα;" απαντά η άλλη, σε μια αντίστροφη Baby Jane σχέση, όπου οι δυο πρωταγωνίστριες ηθοποιούν ιδανικά.
Η τρίτη κατά σειρά παραγωγή του σχήματος "Αγγέλων Βήμα" αποτελεί ένα ακόμη δύσκολο εγχείρημα: ένα κείμενο σκληρό από τη μία, ποιητικό από την άλλη, δραματικό από την τρίτη, ανέλπιστα κωμικό σε σημεία, σαν κλινικό πείραμα με ανθρώπους ενίοτε, σαν παιδικό παιχνίδι ακόμα, τρομακτικό στο βάθος του, κι ας μένει η εφιαλτική κάμαρα των πιθήκων κλειστή στην άκρη της σκηνής, κι ας ανάβουν τα φώτα μόνο όταν η βία έχει ξεσπάσει και δεν διακρίνεται τίποτα, γιατί όταν έρχονται τα σύννεφα, η καταιγίδα συχνά είναι βουβή και αξέσπαστη, αλλά πάντα τραγική. Γιατί σε τέτοιες βαθύτατα αιμοδεσμικές σχέσεις, η αγάπη γίνεται σαρκοφάγα και η όποια αυτοθυσιαζόμενη ύπαρξη κινδυνεύει να βρεθεί στη θέση του πειραματόζωου.
Σκηνοθ. - σκην. - κοστ.: Κοραής Δαμάτης, μτφ.: Χαρά Μπακονικόλα, μουσ.: Χρίστος Θεοδώρου. Παίζουν: Αντιγόνη Βαλάκου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Δημήτρης Μπικηρόπουλος. / Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια /Τετ. και Κυρ.: 19:15, Πέμ. - Παρ.: 21:15, Σάβ. 18:15 και 21:15.
