Ernest Borgnine, ο γερόλυκος
Ο Squarepusher τον έκανε μουσικό θέμα (Theme From Ernest Borgnine) κι ο Weird Al' Yankovic τον έβαλε στους στίχους του (Your Horoscope for Today).
Ο Γοργόνος, ο γερασμένος σούπερ ήρωας και ίνδαλμα του Μπομπ Σφουγγαράκη, μιλούσε πάντα (1999-2011) με τη φωνή του Έρνεστ, τραχιά μα και ευγενική συνάμα. Ήταν το πρώτο-πρώτο κεντρικό τετράγωνο στην γκλαμ εκπομπή-κουίζ Τα Τετράγωνα των Αστέρων του Χόλιγουντ (The Hollywood Squares, 1965).
Έκανε πέντε γάμους κι ο τρίτος, με την Ethel Merman, κράτησε μόλις ένα μήνα. Υπηρέτησε 10 χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό (1935-1945) πριν γίνει ηθοποιός.
Η μάνα του ήταν ιταλίδα κοντέσα (Anna Boselli) από τη νήσο Κάπρι. Tον έβλεπε να μη ξέρει τι θέλει να γίνει στη ζωή του και του πρότεινε να πάει σε μια σχολή θεάτρου. Πήρε την ιδέα της τοις μετρητοίς.
Μου είπε αυτολεξί: Αφού σ' αρέσει να στέκεσαι πάντα εμπρός απ' τους άλλους και να τους κάνεις να γελάνε μαζί σου, γιατί δε δοκιμάζεις; -Καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας και ξαφνικά είδα το φως. Χωρίς πλάκα. Ακούγεται παλαβό αλλά 10 χρόνια αργότερα έπαιρνα το όσκαρ ερμηνείας από τα χέρια της Grace Kelly.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1947 (State of the Union). Το 1949 ανέβηκε στο Μπρόντγουέι (Harvey) και το 1951 στο Χόλιγουντ. Ανάμεσα στα γκανγκστερικά νουάρ (Στο βούρκο του εγκλήματος), τις εξωτικές περιπέτειες (Οι θησαυροί της Γουατεμάλας), τα γουέστερν (Ο άγνωστος με το όπλο, Τζόνι Γκιτάρ, Ο ιππότης των ορέων, Βέρα Κρουζ) και τα επικά φιλμ εποχής (Ο Δημήτριος και οι μονομάχοι, Βαραβάς) ήρθαν και σημαντικοί τρίτοι ρόλοι: στο αντιπολεμικό ερωτικό δράμα Όσο υπάρχουν άνθρωποι (1953) και στο μυστηριώδες Άσχημη μέρα στον Άσπρο Βράχο, στον Στιγματισμένο και στο Σάββατο της οργής (και τα τρία του 1955).
Εκείνη την ίδια χρονιά ήταν που κατάφερε να νικήσει τους πρωταγωνιστές αυτών και άλλων τρανταχτών ταινιών (Spencer Tracy, Frank Sinatra, James Dean και James Cagney) και να πάρει όσκαρ για τον ομώνυμο ρόλο στη κοινωνική κωμωδία Marty. Πήρε επίσης το αντίστοιχο βρετανικό BAFTA, τη Χρυσή Σφαίρα και τα βραβεία των ενώσεων των κριτικών της Νέας Υόρκης.
Συνολικά έχει ξεπεράσει τους 200 κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς ρόλους, υπηρετώντας όλα τα είδη και τα παρακλάδια τους. Ανθολογώ βιαστικά: Τόπο στα νιάτα (1956), Jubal (1956), Οι Βίκινγκς (1958), Η ώρα της μεγάλης κρίσεως (1961), Το Ναυτικό του Μακ Χέιλ (1962), Η πτήσις του Φοίνικος (1965), Και οι 12 ήσαν καθάρματα (1967), Μυστική Βάσις Ζέμπρα (1968), Άγρια Συμμορία (1969), Ο αυτοκράτωρ του Βορρά (1973), Η περιπέτεια του Ποσειδώνος (1973), Άγρια Σύγκρουση (1978), Η Μαύρη Τρύπα (1979), Απόδραση από τη Νέα Υόρκη (1981), Κωδικός Άγριες Χήνες (1984), Γκάτακα (1997).
Τελευταίος ρόλος του Έρνεστ Μποργκνάιν είναι στον απόηχο γουέστερν Ο άνθρωπος που έσφιξε το χέρι του Βισέντε Φερνάντεζ (The Man Who Shook the Hand of Vicente Fernandez, 2012) του ελληνόπαιδα της διασποράς Ελία Πετρίδη. Πρόλαβε μάλιστα να κερδίσει κι ένα βραβείο εξαιρετικής ερμηνείας στο Newport Beach Film Festival.
